Paris Saint-Germain is een voetbalclub met veel geld. Dat geld komt van de eigenaar: Oryx Qatar Sports Investments. Parijzenaars die het met de club niet goed menen noemen PSG daarom wel eens ‘la catin de Qatar’, de hoer van Qatar, want de bazen kopen vaak dure spelers voor hun lieveling.

Nu staat Qatar niet bekend als een voorbeeldig landje. Het wilde bijvoorbeeld graag een wereldkampioenschap houden en dat lukte aardig omdat ze de juiste mensen met een zakcentje bedachten. Ook is het klimaat daar niet ideaal voor het voetbalspel, en dus worden er nieuwe air-conditioned stadions gebouwd. Dat doen de Qatarezen natuurlijk niet zelf, daar hebben ze goedkope importslaven voor.

Maar de spelers zelf van PSG zijn voorbeeldiger dan hun gulle betaalmeesters. Voor een match knielen ze al eens neer ter ere van George Floyd enzovoort. Een sterk signaal als ik even een journalistieke term mag lenen.

Nu kreeg bij een recente match een speler van een Turkse ploeg waartegen PSG het opnam een rode kaart. En die speler was zwart. In het tumult wees een Roemeense scheidsrechter iemand aan als ‘negru’, wat Roemeens is voor zwarte.
Er ontstond een misverstand, en het spel werd stilgelegd. De dag daarop speelde men de rest van de match uit met een andere scheidsrechter en PSG won.

Commentaar van een Franse advocaat:

Gilles-William Goldnadel: Neemt u mij niet kwalijk als ik dat zo zeg hé, maar als ik ergens vier zwarten zie en een blanke en ik wil iets uitleggen, dan ben ik geneigd die kerel aan te duiden met: die blanke daar. Ik meen niet dat ik een anti-blanke racist ben, of het zou tegen wil en dank moeten zijn.
En verder, wat ik u vooral wil zeggen is: we leven in een wereld van gekken. Een wereld van gekken waar het racistisch zou zijn om iemands huidskleur te noemen, terwijl diezelfde lui hun tijd nu willen vullen met het benoemen van mensen op grond van hun huidskleur…

Ivan Rioufol: Dat is de grond van de zaak.

Goldnadel: …met straatnamen geven in functie van de huidskleur. Men legt ons uit hoe geweldig het is dat de vicepresidente van de Verenigde Staten zwart is, en in diezelfde wereld legt men ons uit dat Biden net een Afro-Amerikaan als minister van defensie heeft benoemd. Men is geobsedeerd door het ras. Ik zeg u dat wij in een land leven waar de obsessie met het ras het nieuwe racisme is.

(audio hier)

Gilles-William Goldnadel : Moi je suis désolé si je vois – pardon de vous le dire, hein – si je vois dans un endroit quatre noirs et un blanc, j’ai tendance pour désigner le type et pour expliquer quelque chose, à dire : ce blanc-là. Je ne pense pas être raciste antiblanc, ou alors peut-être c’est à mon corps défendant. Et d’autre part, et surtout, ce que je veux vous dire surtout : on vit dans un monde de fous. De fous, où la désignation de la couleur de quelqu’un serait raciste, alors que les mêmes passent leur vie à vouloir maintenant désigner les gens par leur couleur de peau…
Ivan Rioufol : C’est ça le fond du problème…
Goldnadel : …attribuer les noms des rues en fonction de la couleur de peau. On explique que c’est formidable parce que la vice-présidente des États-Unis est noire et dans le monde d’aujourd’hui on explique que un Afro-américain vient d’être nommé comme ministre de la défense par Biden. On a l’obsession de la race. Je vous dis qu’on vit dans un pays où l’obsession de la race c’est le nouveau racisme.

Goldnadel | Gilles-William

Roemeens is een Romaanse taal