Omdat de politieke partijen het niet kunnen, gaat een burgerpanel zich buigen over het probleem van de door de overheid te genereus gesubsidieerde politieke partijen.

Er zijn in dit land teveel parlementen met teveel parlementairen waarvan de werking teveel geld kost. En de partijen weten niet wat gedaan met hun geld. Maar zelf willen ze geen debat hierover. Om de schijn op te houden wordt de hete aardappel dan maar doorgeschoven naar willekeurig uitgelote burgers die dat ondankbare werk in de plaats van de politici gaan doen.

Waarom werd hiervoor eigenlijk geen beroep gedaan op willekeurig uitgelote parlementairen?

Calvo

Het begint al met een slecht idee: het zijn die partijen zelf die beslissen hoeveel geld ze aan zichzelf geven. Iedereen weet: veel te veel, al jaren lang. De partijen worden steeds rijker terwijl de gemiddelde Belg verarmt. Het wordt gênant, maar natuurlijk wil niemand inleveren. Een parlementair debat erover is zowat onmogelijk, omdat bijna niemand dat aandurft. Kristof Calvo (Groen) heeft zichzelf tot witte ridder gepromoveerd en wil een ander systeem. Het siert hem, zeker omdat ook zijn partij evenmin als de andere niet altijd zuiver in de leer geweest is. Alle partijen schakelden zonder morele bezwaren door de overheid betaalde medewerkers van politici in voor partizane doelen.

Maar hoewel de aanpak van de partijfinanciering ook expliciet vermeld wordt in het regeerakkoord, zijn de partijen van de Vivaldi-coalitie niet gehaast om die bron van eigen inkomsten ook maar een beetje te beperken. Ze proberen integendeel tijd te winnen en de geldstroom door te laten gaan tot aan de verkiezingen van 2024.

Omdat de politici er niet (willen) uitraken, wordt de discussie overgelaten aan uitverkoren burgers, waarvan verwacht wordt dat ze uiteraard volledig vrijblijvende aanbevelingen zouden geven over de financiering van de politieke partijen.

Vette vlees

Burgerpanels zijn het perfecte alibi voor politici die hun onmacht en onwil willen verbergen tot de volgende verkiezingen. In Vorst, de gemeente waar ik woon, is er twee jaar geleden een ‘burgerraad’ opgericht ‘om de inwoners verder te betrekken bij de uitwerking van het overheidsbeleid en om de besluiten van de gemeente te voeden door aanbevelingen te formuleren voor de gemeentelijke instellingen.’

Ik heb als niet-uitgelote burger nog niets vernomen van dit panel. Het doet mij denken aan een ander ‘democratisch initiatief’ waarbij vertegenwoordigers van allerhande comités een motie mogen indienen bij de gemeenteraad die hen beleefd aanhoort waarna overgegaan wordt tot de orde van de dag.

De ongetwijfeld wijze conclusies van de burgers die zich gaan buigen over de partijfinanciering zullen helaas hetzelfde lot kennen. De beslissing van de politieke partijen om zelf niet te beslissen is vooral een teken van een mateloos misprijzen voor het democratisch proces, dat politici geacht zijn te verdedigen. Zij lijken wel vergeten dat ze in de eerste plaats gekozen zijn door en vertegenwoordigers zijn van de bevolking. Het is eigenlijk schadelijk dat een burgerpanel, dat als een loterij wordt samengeroepen, het werk moet gaan doen van politici die de moed niet hebben om in hun eigen vette vlees te snijden.

Groen

Het vette vlees van de partijfinanciering