Op verzoek van vele lezers wil ik deze kerstcolumn graag eindelijk eens positief houden en mijn steentje bijdragen aan de Warmste Week, de jaarlijkse liefdadigheidsshow van de VRT, die dit jaar in Hasselt neerstreek.

Het is maandag 19 december. Wanneer dj Regi Pinxten aan de beurt is, rond 20 uur, breekt de ambiance pas goed los met gedreun dat tot in het 5 kilometer verder gelegen Kiewit te horen is. Kiewit is de plek waar het jaarlijkse Pukkelpopfestival plaats grijpt. Een quasi-ideale locatie zou men denken, maar de organisatoren verkozen het Hasseltse Stadspark waar het Virga Jesse Ziekenhuis gelegen is. Een gedurfde optie: wokes willen wekken, en waar je na een operatie behoefte aan hebt, is toch wel een stevig decibeloffensief?

Oordopjes

js

Burgemeester Vandeput (N-VA): niet ontvankelijk voor klachten in de Warmste Week.

Helaas, wanneer de ruiten beginnen te daveren en de darminhoud van sommige patiënten in beweging komt (het festivalterrein ligt pal onder de afdeling abdominale heelkunde), vragen die om het geluid wat stiller te zetten. Onbegrijpelijk. Komen daar iconen zoals Regi Pinxten, Niels Destadsbader en Bart Peeters het beste van zichzelf geven, zijn er toch zeker wel klerelijers die dit ‘groot, uniek maar toch hartverwarmend initiatief’ – dixit Hasselts burgemeester Steven Vandeput – willen bederven. Vandeput roept hen dan ook tot de orde: dit warme gebeuren kan nu eenmaal niet plaats grijpen zonder de nodige decibels. Schepen voor Evenementen Habib El Ouakili (RG+) treedt zijn burgemeester bij: Hasselt is een belevingsstad, en lieden die zich daar niet in kunnen vinden, gelieven deze plek te mijden of oordopjes te gebruiken.

Die werden dan ook aan de patiënten van het Virga Jesse Ziekenhuis uitgedeeld. Moet je maar niet ziek worden, net wanneer de Warmste Week passeert. De organisator van het gebeuren, de VRT, in casu MNM en Studio Brussel, was evenmin van plan om het geluidsvolume ook maar een fractie te minderen, en beriep zich op de wettelijke limiet. Hartverwarmend.

Deze limiet is sinds 2013 wettelijk vastgelegd op 100 dBA. Dat is het geluid van een drilboor vlak naast je, of een straaljager op 300 meter. Of als je vlak naast de luidspreker staat op een dance-festival zoals Tomorrowland. Na 15 minuten kan er al gehoorschade optreden, zoals tinnitus (oorsuizen). Een permanente meting is dan ook verplicht bij dit soort activiteiten. De wolk van vervoering die neerdaalt over dit feel good-evenement wil zich helemaal niet bezig houden met de technische rimram van decibels, en ook de woordvoerder van de VRT is niet geneigd om op dit soort vervelende vragen in te gaan.

Empathie

js

Jean Baudrillard (1929-2007) kon dit perfect duiden als media-bubbel en ‘hyperrealiteit’.

Dat brengt ons op een vreemde paradox, eigen aan die Luidste, pardon Warmste Week. Heel de tijd gaat het over solidariteit, menselijkheid, empathie, maar als kwetsbare mensen die zorg nodig hebben, murw worden getoeterd en dat ook signaleren, verroert niemand een vin. Integendeel, het wordt beschouwd als sfeerbederf, door de organisator én door de overheid.

Moet zo’n burgemeester dan niet opkomen voor het welzijn en welbevinden in zijn stad, eerder dan de belangen van een luidruchtige promotiekaravaan die passeert? Neen dus. Mijn hypothese: Hasselt is het Stevaert-tijdperk nooit meer te boven gekomen, en zelfs met een N-VA-burgemeester blijft de wolk van zoetsappigheid en hypocriet pretsocialisme hangen over deze belevingsstad.

Het schuchter protest van de hoofdverpleger valt bijgevolg op een koude steen: dichtgenaaide patiënten moeten de pret niet vergallen, door opgenaaide dj’s gecreëerd. Het is namelijk vooral hún feestje. Heel dit lawaaierige feel-good-festival, dat zich ent op het goedbedoelde enthousiasme van mensen die in de non-profit actief zijn, drijft op een wolk van hysterie en exhibitionisme van BV’s. Zij zijn de vedetten, het centrum van het gebeuren, samen met de zenders natuurlijk waardoor ze ingehuurd werden. De goede doelen zijn maar kapstokken, het geheel beweegt zich in een bubbel die met echte empathie niets te maken heeft. Dàt is de reden waarom de klachten van de ziekenhuispatiënten er niet toe deden. Dit was een kortsluiting tussen schijn en realiteit, en in deze media-realiteit gaat alles over schijn.

De filosoof Jean Baudrillard (1929-2007) heeft dat fenomeen grondig bestudeerd. Hij muntte het woord ‘hyperrealiteit’: een mediatieke realiteit die in de plaats komt van de echte werkelijkheid. Met een publiek dat als konijnen naar een lichtbak staart. Of als u het wat klassieker zoekt: de grot-allegorie van Plato.

De Warmste Week is een hyperrealiteit, die alsmaar het sentiment cultiveert, maar waaraan echte inleving totaal vreemd is. Dat de vertoning zich voltrekt via een boenka-boenka die de trommelvliezen letterlijk terroriseert, geeft er een extra aspect aan van domheid en afstomping. Dat staat ook dwars op de kerstboodschap die er een is van sereniteit en bezinning. Een disseminatie van kleine geluiden, groepjes over de stad verspreid, allerlei podia met akoestische performers, had veel meer in de lijn gelegen van warmte en solidariteit, maar helaas vloekt dat met de cultuurnormen van MNM en StuBru. Oordopjes dus.

Dju, het is toch weer geen positieve column geworden. We waren goed begonnen, maar Regi moet nóg meer katoen geven. Is hier ergens een drilboor, oefening baart kunst, vrede zij met u.

Habi El Ouakili

Ongehoord: ziekenhuispatiënten bederven sfeer in Warmste Week