De Hamaspogrom van 7 oktober lijkt de doodsklok te luiden voor woke. Studenten met tere zieltjes, snel gekwetst door onwelgevallige meningen of woorden en smachtend naar safe spaces, hadden plotseling geen enkele moeite met de meest uitzinnige gruweldaden. De social justice movement blijkt een keizer zonder kleren, of erger nog, een nieuwe Hitlerjugend.

Al op dezelfde dag liepen zelfverklaarde idealisten het genocidale ‘From the river to the sea’ te joelen op straat en door de gangen van universiteiten. Joden die per ongeluk te dichtbij kwamen werden ongegeneerd aangevallen.

‘Als je een jood op de campus ziet, volg hem naar huis en snij z’n keel door. Ratten moeten worden uitgeroeid op Cornell University’, schreef een studentenleider aan deze bekende universiteit in de staat New York.

De mythe ‘antizionisme is geen antisemitisme’ kon ook al bij het vuil. In Dagestan werd de jacht op Joden geopend en in Australië werden joden aan het gas gewenst. Tijdens een demonstratie in Los Angeles werd een 65-jarige jood doodgeslagen die de Israëlische vlag omhooghield. Door een hoogleraar informatica van Arabische komaf die een megafoon als moordwapen gebruikte…

Er waren ook niet-Arabische hoogleraren die 7 oktober een ‘mooie dag’ noemden en de gruweldaden van Hamas ‘prachtig’. Zoals professor Russel Rickford, niet toevallig ook van Cornell, die ‘uitzinnig van vreugde’ zei te zijn over de daden van Hamas.

Globaal links

Dat is niet nieuw. Al in 2008 noemde sociologe professor Judith Butler van de Berkeley University in Californië zowel Hamas als Hezbollah ‘progressieve sociale bewegingen’, behorend tot de ‘global left’: globaal links. Butler is lesbisch en internationaal bekend om haar voortrekkersrol in de transgenderbeweging. Het blijft opmerkelijk hoe vaak het LGBT-volk misogyne en homofobe bewegingen prijst die korte metten met ze zouden maken als ze de kans kregen. Het vereist bovendien flinke acrobatiek om islamofascistische terreurorganisaties links te noemen.

Maar hier biedt het postmodernistische gedachtengoed van Fanon, Sartre en Foucault hulp. Met het sleutelwoord ‘dekolonialisme’. Waarmee niet zozeer strijd tegen concreet kolonialisme wordt bedoeld, maar verzet tegen onderdrukking door westerse machten. Vandaar dat deze postmoderne filosofen graag niet-westerse potentaten als Stalin, Mao en Fidel Castro verheerlijkten. Iedereen die vocht tegen Amerika of het Westen in het algemeen, was een held. Zo ook de Palestijn Yasser Arafat, in werkelijkheid een Egyptenaar.

Arafat leidde de eerste terreurbeweging tegen Israël – destijds door de Sovjet-Unie beschouwd als Amerika’s handlanger in het Midden-Oosten. De Russen en president Nasser afficheerden hem en zijn PLO als ‘onafhankelijkheidsstrijders’ tegen de zogenaamde ‘bezetters van Palestina’. Hetgeen de joodse bewoners van Israël ontmenselijkte als witte kolonialisten, tegenover zogenaamde ‘gekleurde en inheemse Palestijnen’. Een mix van marxisme, dekolonialisme en Sovjet-propaganda die een eclatant succes zou blijken. Al was het historisch gezien totale onzin.

Voeg daar de kritische rassentheorie aan toe, het bedenkelijke succesnummer van onze tijd: onderdrukten kunnen onmogelijk wreed of racistisch zijn, maar onderdrukkers zijn dat per definitie juist wel. En je snapt meteen waarom een nieuwe generatie westerse studenten Hamas aanbidt en Joden verkettert. Vaak zonder dat ze Israël op een kaart kunnen aanwijzen.

Antisemitisme

Nog voor de Joodse staat één stap richting Gaza had gezet om de slachtoffers van 7 oktober te vergelden en gijzelaars te bevrijden, kwam er een sinds de oorlog niet meer vertoonde golf van antisemitisme op gang. Gedragen door islamitische import en linkse intelligentsia. Met als meest opmerkelijke aspect het ontkennen of minimaliseren van de wreedheden.

Het internet liep vol met beelden van mensen die overal opgeplakte posters van gegijzelde kinderen van de muren scheurden. De media deden mee, zoals de Nederlandse krant Trouw, die de notabene door terroristen zelf gemaakte gruwelijke beelden van moord en verkrachting afdeed als ‘Israëlische propaganda’. Na kennelijk protest veranderde de kop van het artikel, maar de inhoud bleef ongemoeid.

En dan deze: in Frankrijk dreef de bekende influenceuse Haneia Nakei de spot met de joodse baby die Hamas levend in een oven had gestopt: ‘Met welke saus zouden ze die baby-bout hebben opgediend’, grapte ze op Instagram. Inmiddels zit Nakei vast voor ‘goedpraten van terrorisme’, een delict in Frankrijk.

De vraag is welke politieke invloed het bloedbad van Hamas zal hebben in westerse landen. De moslims op straat en hun lokale meelopers maken veel herrie maar vormen uiteindelijk een kleine minderheid. Uit verschillende enquêtes blijkt zo’n driekwart van de bevolking achter Israël te staan.

Het weerzinwekkende gedrag van veel demonstranten zou verkiezingsuitslagen wel eens naar rechts kunnen duwen. In Frankrijk lijkt in ieder geval de grote linkse oppositiecoalitie Nupes al ter ziele. De onwil van extreemlinks om afstand te nemen van Hamas ging de andere coalitiepartners te ver. Er wordt ook al gespeculeerd dat Hamas ex-president Trump aan een overwinning zou kunnen helpen. Trump kondigde aan Hamas-fans zonder pardon het land uit te zullen kinkelen.

Deze week bleek dat Amerikaanse universiteiten meer dan 13 miljard dollar hebben ontvangen van regimes in het Midden-Oosten. De universiteiten verzwegen deze giften, en er blijkt een direct verband te bestaan tussen de hoeveelheid verborgen donaties aan een universiteit en het aantal antisemitische incidenten daar.

Qatar is verreweg de grootste geldschieter van het Amerikaans hoger onderwijs. En ook van Hamas. Toeval?

Haneia Nakei

Hitlerjugend nu ook op Amerikaanse universiteiten?