Binnen CD&V begint het besef te rijpen dat de situatie van de partij terminaal wordt. Hans Duquet – bestuurslid bij CD&V Glabbeek en lid van de provinciale partijraad – luidt in Knack de noodklokken.

De opschudding rond ‘de bedenkelijke uitspraken van Wouter Beke’ mogen dan al stilaan wegebben, ‘de toestand van de CD&V is slecht’. De partij is een schim van wat ze ooit was.

Ankerpunten weggespoeld

Volgens de brave militant uit Glabbeek vormde ‘het christelijke’ de basis van het partijprogramma waarmee de christendemocraten het verschil met het socialisme en het liberalisme konden maken. ‘Het christelijk gedachtegoed was lang breed en krachtig aanwezig in de samenleving. Het vormde de inhoudelijke basis van de partij.’

Nu deze ankerpunten zijn weggespoeld, heeft de partij nog amper een bindend verhaal. De CD&V is kleur-, reuk- en smaakloos geworden. De partij heeft reeds lang ‘het christelijke’ verloochend en predikt het personalisme, waarvan enkele bejaarde insiders nog weten voor wat dit staat.

‘Een nieuwe look & feel’

Hans Duquet vraagt zich af of de partij nog reden van bestaan heeft. ‘Zonder een overtuigend positief antwoord op die vraag is er geen beginnen aan.’ De basismilitant uit Vlaams-Brabant tracht op de vraag of de partij nog reden van bestaan heeft zelf een antwoord te verzinnen, maar komt niet verder dan weer eens verwarrend betoog die zo kenschetsend zijn voor de ganse partij.

CD&V heeft haar principes verloochend, is vervreemd van haar achterban en heeft geen antwoord op de grote uitdagingen die op ons afkomen. Bovendien mist ze ruggengraat, geloofwaardigheid en overtuigingskracht. ‘Een partij die op 11 procent staat, is nooit goed bezig’, weet Sammy Mahdi in De Tijd.

Wanhoopspoging

In De Zondag slaagt Joachim Coens er nog eens in de lezer naar adem te doen happen. In een wanhoopspoging om stemmen van links af te snoepen, roept hij op om de rijkste één procent meer te laten betalen. Of dit met zijn achterban of met minister van Financiën Van Peteghem is doorgepraat, valt sterk te betwijfelen. In de standpunten van de partij is daar niets van terug te vinden. ‘De gewone mensen’ – waarover Coens het heeft – zijn veel meer gebaat bij een beter functionerende overheid. Aangezien CD&V op alle bestuursniveaus aan de knoppen zit, kan dat toch een actiepunt zijn die een grote impact voor ‘de gewone mensen’ kan hebben.

Om de diepe crisis binnen zijn partij te bezweren, zal Coens volgende week ‘een nieuwe look & feel’ voorstellen. Dat is beslist een meerwaarde waar de wanhopige en gefrustreerde basismilitant op zit te wachten. De misplaatste grap op Instagram waarbij de hoofden van het schilderij ‘Het Laatste Avondmaal’ van Leonardo da Vinci door koppen van CD&V-prominenten op Witte Donderdag werden vervangen, viel binnen de partij op een koude steen en is een zoveelste illustratie van de onhandige communicatie waar de partij zich copieus van bedient.

Is dat de nieuwe look & feel, waarover Coens het heeft? Joachim Coens kreeg de rol van Jezus toebedeeld. Op Goede Vrijdag werd Jezus gekruisigd. Staat dat voorzitter Coens binnen zijn partij ook te wachten? De partij is het noorden kwijt. Zoveel is duidelijk.

Wachten op de begrafenisondernemer

Vorige week etaleerde Annelies Verlinden (CD&V) – minister van Binnenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen – haar gebrek aan visie. Om de verschillende crises in ons land aan te pakken, pleit de minister om ‘ad hoc-structuren’ op te zetten, ‘zoals we dat hebben gedaan met het coronacommissariaat’. Op die manier wil onze CD&V-minister de verschillende parlementen in dit land opzijzetten. Aangezien dit land in zowat een permanente crisis verkeerd, kunnen deze ‘ad hoc-structuren’ eveneens permanent worden. Democratisch?

Voor de rest pleit Annelies Verlinden voor de invoering van een federale kieskring en ziet ze een terugkeer naar het unitaire België wel zitten, wat compleet haaks staat op wat de partij de afgelopen jaren gezegd heeft. Een unitair België mag dan volgens haar tot de mogelijkheden behoren. Een confederaal België wordt daarentegen als onrealistisch weggezet. Vorig jaar pleitte haar voorzitter nog voor ‘België, het Zwitserland aan de Noordzee’, wat een verkapt pleidooi was voor confederalisme.

Geloofwaardigheid verloren

Volgens Jan Callebaut hebben de traditionele partijen hun geloofwaardigheid verloren ‘bij wie kwaad is’. De partijen moeten niet vertrekken vanuit ideologische principes, ‘maar wel vanuit de problemen waar de mensen mee geconfronteerd worden.’ ‘Bij de CD&V lijkt het wachten op de begrafenisondernemer’, voegt De Tijd daaraan toe.

De partij tracht zichzelf heruit te vinden en probeert een coherent verhaal naar voor te schuiven, maar mislukt keer op keer. ‘Het aantal mislukte pogingen om daar verandering in te brengen is niet te tellen. De vijf oorzaken uit het rapport van de Twaalf na de nederlaag in 2019 hadden als gemeenschappelijke sokkel de afwezigheid van een leidend kernverhaal. Maar zo’n verhaal is nu wel bepalend voor politiek succes’, legt Hans Duquet de vinger in de pijnlijke wonde.

Diepe crisis

CD&V heeft geen antwoord op de diepe crisis waarin ze verkeert. Dat moet N-VA toch zorgen baren? Wil N-VA in Vlaanderen een meerderheid voor 2024 halen voor de confederale plannen van Bart De Wever, dan zal ze andere partijen moeten overtuigen. Dat lukt niet zo best. Vlaams Belang staat op de zwarte lijst. Met Open Vld leeft Bart De Wever op voet van oorlog en bij CD&V leeft weinig animo.

Toch zou een alliantie tussen N-VA en CD&V een dominante factor kunnen worden, die een beslissende rol kan spelen in de fundamentele hervorming van dit onbestuurbaar en ondemocratisch land. Het is een opportuniteit die voor zowel CD&V als voor N-VA een meerwaarde zou kunnen zijn.

Hans Duquet

Hans Duquet (CD&V): ‘Moet de partij nog blijven bestaan?’