De soms absurde eisen tot erkenning van ‘transgender en gender non-conforme personen’ ter discussie stellen, kan riskant zijn, vooral voor bekende personen. Voor je het weet word je gecanceld. Al loopt dat bij ons nog lang niet zo’n vaart als in Angelsaksische landen, waar ook de woke-hysterie vandaan kwam. En nu dus de gendergekte.

Vanzelfsprekend heeft iedereen het recht transgender te zijn en zich te noemen wat hij/zij wil. En er is ongetwijfeld veel leed onder mensen die – zoals dat ooit heette – in het verkeerde lichaam zijn geboren. Maar waar het om gaat zijn de vele excessen en het taboe op discussie, laat staan op kritiek. Wat dat betreft lijkt transfobie op islamofobie.

Agressieve verdedigers

De meest agressieve verdedigers van de transgenderideologie vind je onder mannen die denken, vinden of voelen dat ze een vrouw zijn. Wie ze een strobreed in de weg legt, is transfoob. Ze willen sporten met vrouwen, met hen in één kleedkamer en naar het damestoilet – dat bovendien niet meer zo mag heten. En als ze een misdaad plegen willen ze bij de vrouwen worden opgesloten.

Geen wonder dat juist deze transgenders mot krijgen met feministisch ingestelde vrouwen. Die zien dit als vrouwonvriendelijk, of zelfs als een hernieuwde onderwerping van vrouwen door mannen. Mannen maken nu uit wie wel of niet een vrouw is, zeggen ze.

Overheid rolt mee

Het opmerkelijke is dat overheden vaak van harte meewerken aan deze zogenaamde rechten van transgenders. De Amerikaanse president Biden kondigde bij zijn aantreden per decreet maatregelen af die ‘genderidentiteit’ boven biologisch geslacht stellen. Zodat nu inderdaad in de Verenigde Staten (VS) vrouwelijke sportrecords bij bosjes sneuvelen…

Schotland spant echter de kroon. Dat wordt al jaren lokaal bestuurd door een toxische mix van nationalisme en ultrawoke amateurisme. Op de kleuterschool mogen leerlingen al zelf laten weten met welk geslacht ze ‘zich identificeren’, en of ze misschien ‘niet-binair’ zijn. Hun ouders worden daar buiten gehouden…

Volgens nieuwe Schotse wetten mag iedereen zonder enig voorbehoud zijn officiële voornaam en geslacht veranderen. De politie liet weten criminelen voortaan niet meer op te sluiten naar hun biologische, maar naar hun voorkeur geslacht. Een verkrachter die zegt een vrouw te zijn, mag door naar luilekkerland… Zoals de Schotse politie zegt: ‘voor verkrachting is een mannelijk geslachtsdeel nodig, maar een dader wordt genoteerd als vrouw, indien hij zich zo identificeert’. Wie daar niet in meegaat, doet aan ‘misgenderen’, en dat is nu een ‘hate crime’.

Transfoob of erger

En wie het waagt vraagtekens te zetten bij deze waanzin, wordt onverbiddelijk als transfoob of erger weggezet. Zoals één van de bekendste inwoners van Schotland, de wereldberoemde schrijfster van de Harry Potter-boeken, J.K. Rowling. Zij liet haar 14 miljoen volgers op Twitter weten: ‘Oorlog is vrede. Onwetendheid is sterkte. Het individu met penis dat je verkrachtte, is een vrouw.’

Dit kwam haar te staan op een tsunami van scheldpartijen, verkrachtingswensen en doodsbedreigingen, grotendeels afkomstig van mannelijke transgenders – hate speech! – en hun ultrawoke stoottroepen.

Niet aan haar proefstuk

Voor Rowling is het niks nieuws. Deze stroom verwensingen begon al in 2019, toen ze reageerde op de uitspraak in de hoger beroep zaak van een zekere Maya Forstater. Deze vrouw, verbonden aan een researchinstituut, had op persoonlijke titel getweet dat ‘iemands biologische geslacht vaststaat, onafhankelijk van genderidentiteit’. Ze werd op staande voet ontslagen, maar begon een zaak tegen haar werkgever. Forstater won in hoger beroep en Rowling feliciteerde haar per tweet. ‘Seks is real’ schreef ze, geslacht is echt. Tien jaar geleden zou men vreemd hebben opgekeken als deze vaststelling tot razernij had geleid…

In 2020 gooide Rowling opnieuw olie op het vuur, met een sarcastische opmerking over een bericht van een hulporganisatie actief in Afrika. Daarin was het woord ‘vrouw’ consequent vervangen door ‘mensen die menstrueren’.

Dubbel en dwars gecanceld?

Rowlings reputatie als auteur is onwrikbaar, anders was ze inmiddels dubbel en dwars gecanceld. Dat overkwam de kinderboekenschrijfster Gillian Philip. Zij werd volledig ‘kaltgestellt’, alleen maar omdat ze Rowling had gesteund.

De bekende uitgever HarperCollins gooide Philip er meteen en zonder pardon uit. Maar op Rowling zelf krijgen haar belagers maar geen vat. Wat niet wegneemt dat al die haat de geestelijke moeder van Harry Potter niet onbewogen zal hebben gelaten. Zeker nu ze werd buitengesloten van de festiviteiten rond de 20ste verjaardag van de eerste Harry Potter-film. Haar naam werd daar niet eens genoemd. Rowling heeft inmiddels de bijnaam ‘The-Author-Who-Shall-Not-Be-Named’; een toespeling op de boze tovenaar Voldemort uit haar eigen boeken.

Ook de hoofdrolspelers in de Potter-speelfilms keerden zich tegen Rowling: ze spreken alleen nog kwaad over haar en excuseerden zich zelfs dat ze in die films spelen. Al gaan ze daar vooralsnog rustig mee door. We praten over acteurs die volslagen onbekend begonnen in het eerste deel en nu dankzij Rowling wereldfaam genieten…

Haar naam werd zelfs verwijderd van een lagere school in Londen. Overigens samen met die van Winston Churchill.

Dieptepunt

Als dieptepunt van deze haatcampagnes kwamen transgenders en hun woke sympathisanten een week geleden bij Rowling voor de deur demonstreren. De hooivorken ontbraken nog maar net. Sommige demonstranten zetten haar huis en adres op de sociale media. Redelijk riskant, gezien de verkrachtings- en doodsbedreigingen die de schrijfster al twee jaar lang bijna dagelijks ontvangt.

Voor veel van de moeders die beweren dat hun kinderen van ruim onder de 10 transgender zijn en daarmee de krantenkoppen halen, is een naam: het Münchhausen-syndroom. En dat iedere man zonder probleem of operatie zijn naam en geslacht bij de burgerlijke stand kan laten wijzigen, is ook niet altijd een even goed idee.

Monica Sulley

Neem de 58-jarige Engelse buschauffeur Monica Sulley. Hij kon daardoor solliciteren als hopvrouw van de meisjes-padvinders, werd aangenomen en klom ook nog op in die organisatie. Totdat uitkwam dat Sulley een dubbelleven had als dominatrice en in de vreemdste kledij op internet stond. Soms met een nagemaakt machinegeweer in de aanslag…

Net als klimaatalarmisme wordt genderideologie verdedigd met de wetenschap in de hand. Zie bladen als Nature, met een stuk als ‘Sex Redefined’ – het geslacht opnieuw gedefinieerd, uit 2015. Of de Scientific American: ‘Beyond XX and XY: The Extraordinary Complexity of Sex Determination’ uit 2017. De conclusie van zulke stukken luidt: het idee van twee geslachten is te simpel, en biologen denken dat er een veel breder spectrum is…

Er blijkt vaak pseudowetenschap te worden bedreven, en vaak zijn de auteurs geen wetenschappers. In Nature bijvoorbeeld, worden conclusies getrokken uit – zoals de schrijfster zegt – hoogst zeldzame casuïstiek. Zoals een 70-jarige man bij wie een baarmoeder werd ontdekt. Of vrouwen die lang na de geboorte van een zoon nog XY-cellen in hun bloed bleken te hebben van de foetus. Of mannen die hun hele leven XX-cellen meedroegen van hun moeder. Het komt allemaal voor, maar bewijst niks.

Genderidentiteit als de beste ‘maat’?

Men beweert dat geslacht kan worden toegewezen op grond van anatomie, hormonen, cellen of chromosomen, en stelt dan de vraag: wat te doen als de resultaten niet overeenstemmen? Volgens ‘experts’ is er geen overwegend criterium, en is ‘genderidentiteit’ dus de beste maat. Ergo, als je wilt weten of iemand een man of een vrouw is, kun je hem of haar dat het beste gewoon vragen. In Angelsaksische landen is dit nu overheidsbeleid.

Veel wetenschappers gaan er echter van uit dat er wel degelijk één betrouwbaar criterium is: de productie van ‘gameten’ – voortplantingscellen. Wie sperma produceert, is een man, wie eicellen produceert, is een vrouw. Zo simpel is het.

Als je hiernaar luistert, heeft J.K. Rowling gewoon gelijk. Waar maakt ze zich zo druk over, zou je nog kunnen denken. Het antwoord is simpel: de schrijfster ziet sommige aspecten van de gendergekte als een aanval op de basisrechten en het welzijn van vrouwen. Anders gezegd: als een stap terug in de emancipatie. We lijken in een wereld terecht te komen waarin men kwader wordt als je een man een man noemt, dan als die man een vrouw verkracht.

HarperCollins

Transgender Terreur