Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe gaan we illegale migratie tegenhouden?

(Aan Marc Van Ranst, die zowaar voor grenscontroles pleit: ‘Opvallend is dat Aziatische landen hun grenzen gesloten houden. De weinige bezoekers moeten zich laten testen en twee weken in quarantaine. In België zou het een pak strenger moeten, vindt Van Ranst’.

De vraag is of dit alleen voor brave burgers en hun jaarlijkse vakantie geldt, dan wel ook voor de illegalen die zelfs tijdens de coronacrisis blijven binnendringen. Let maar eens op in die discussies over contactonderzoek en testen: geen woord over de duizenden illegalen…)

Hoeveel tijd heeft de politie voor onzin in deze tijden?

(Aan de agenten die in Molenbeek een ‘heks’ moesten ontzetten: ‘De astroloog wekte woede op bij een aantal mensen wegens het praktiseren van Marokkaanse zwarte magie die als een grote zonde wordt beschouwd in de islam’. Wat is het toch een verrijking, die multiculturele samenleving.)

Wanneer gaan jullie eens álle kosten van migratie berekenen?

(Aan de Nationale Bank, die onderzoek deed naar de kostprijs van migratie: ‘Een aantal kostenposten zijn niet meegenomen in de studie. Zo werden alleen personen bestudeerd die ingeschreven staan in het bevolkingsregister. Asielzoekers en mensen zonder papieren, zoals transmigranten, en de daarbij horende kosten (zoals voor opvang of de aanvraagprocedures) zitten er niet bij.

Ook onrechtstreekse impact, zoals op het budget voor onderwijs, veiligheid en sociale woningbouw, is niet in de studie meegenomen’. Tja, wat is zo’n studie dan nog waard? Je houdt enorm veel kosten verborgen. Hoeveel geld geven we niet uit aan illegalen alleen? Hoe groot is de impact op alleen maar onze scholen?)

Hoe vaak kan je een levensverhaal uitmelken?

(Aan Sihame El Kaouakibi (Open VLD), die een boek heeft geschreven over haar eerste jaar in het Vlaams Parlement. Het boek heeft zelfs een potsierlijke (en inhoudsloze) trailer. Volksvertegenwoordigers moeten geen memoires schrijven, maar decreten. Mevrouw El Kaouakibi verwart politiek met marketing.)

Wanneer volgen wij het Franse voorbeeld?

(Aan minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden, nu haar Franse collega de Grijze Wolven verbiedt. In België hetzelfde doen is nu een kwestie van gezond verstand én solidariteit met de Fransen. Onze door Franstaligen gedomineerde regering volgt toch zo graag in Franse voetsporen: waarom dan niet in dit dossier?)

Hoeveel doden moeten er nog vallen?

(Aan journalist Jef Cauwenberghs van onder meer Knack, die zich ergert aan de berichtgeving over de raid in Wenen: ‘Dit gaat misschien vreemd en onrespectvol klinken vanuit de mond van een journalist, maar ik vind de media- en twitteraandacht voor relatief kleinschalige aanvallen in Europa disproportioneel en op zeer korte termijn disruptief voor ons als samenleving’. Dat leest u goed: niet de jihadistische terreur is disruptief, onze aandacht hiervoor is dat. Hoe kan zo iemand journalist blijven?)

Wanneer is de terreurgolf groot genoeg?

(Aan Bart Eeckhout van De Morgen, die Jef Cauwenberghs kan volgen: ‘Wie de vijand van onze rechtsstaat en beschaving groter maakt dan hij werkelijk is, neemt zelf risico’s’. Dit komt nota bene van dezelfde journalisten die het grote gevaar van ‘extreemrechts’ en ‘het populisme’ niet groot genoeg kunnen maken.)

Wat hadden wij nog meer moeten doen voor de terrorist?

(Aan terreurexperte Bibi Van Ginkel, die vindt dat overheden meer moeten doen voor ‘bepaalde gemeenschappen’: ‘Waarom voelen jongeren zich uitgesloten? Hoe kan je dat gevoel wegnemen en hen perspectief bieden zodat ze meedoen aan de maatschappij en niet hun heil zoeken in radicaal gedachtegoed?’.

De jihadist van Wenen was nochtans geboren in Oostenrijk, opgegroeid in een doorsnee gezin (vader tuinman, moeder winkelbediende), hij kreeg de gunst van strafvermindering én een deradicaliseringstraject op maat. Hoe is dit nog de schuld van De Maatschappij?)

Voor wie is deze nieuwe belasting vooral ‘vervelend’?

(Aan Alexander De Croo, die groen licht gaf voor een nieuwe belasting: ‘De Croo wilde de knoop graag snel doorhakken, omdat zo’n winstbelasting vervelend is voor de liberalen’. Toch nét iets vervelender voor de ondernemers die jarenlang keihard gewerkt hebben, om nu te zien hoe de overheid alweer een nieuwe manier vindt om te knabbelen aan hun appeltje voor de dorst.)

Wie heeft er te winnen bij meer armoede?

(Aan De Standaard, waar ze de armoede exponentieel zien stijgen: ‘Voedselbanken moeten kiezen tussen arm en aller armst. De vloer onder de middenklasse zakt weg’. Armoededeskundige Ive Marx spreekt dat tegen: leefloonaanvragen zijn stabiel, wanbetalingen en betalingsachterstand zijn zelfs afgenomen. De Standaard heeft zich vooral gebaseerd op wat armoedeorganisaties beweren. Terwijl die een eigen agenda én een politieke agenda hebben.)

Biden of Trump: hoeveel verschil maakt het écht voor Europa?

(Aan iedereen die zich opwond over de presidentsverkiezingen in de VS. De waarheid is dat het amper verschil maakt voor Europeanen. De grote geostrategische keuzes staan bijna los van Biden of Trump. De Amerikanen zullen vrijhandel blijven promoten, ze zullen hoe dan ook meer geld en inzet eisen van hun NAVO-bondgenoten en ze zullen hun focus verleggen van het Midden-Oosten naar het Verre Oosten. Onze journalisten reduceren een supermacht tot een soap.)

Wanneer hebt u voor het laatst gelachen met de islam?

(Aan kunstenaar Kamagurka, die zich inhoudt: ‘Ik ontzie niet de islam, wel de profeet’. Goh, veel islam-moppen maakt Kama ook niet. Hij houdt het liever bij pastoors en nonnekes – die snijden je kop niet af. Waarom Mohammed trouwens ‘de profeet’ noemen? Hooguit ‘valse profeet’. Geen eretitels voor dat krijgsheertje uit de woestijn.)

Hoe voelt het om zo ver boven het plebs te staan?

(Aan filosofisch onderzoeker Tom Hannes, die een oppervlakkig opstelletje heeft ingediend als opiniestuk: ‘Fundamentalistisch leek me het woord van de week. Ik dacht daarbij niet aan de gruwelijke mesaanvallen in Frankrijk. Wel aan de beelden van de lockdown shopping in België. Wij moeten shoppen van onze godsdienst, namelijk de godsdienst van de consumptie. Daarvan zijn wij met zijn allen dociele gelovigen’. Dit is maatschappijkritiek op het niveau van een verwaande 15-jarige, die denkt dat hij de wereld als allereerste doorgrondt.)

Wat zou nu de beleidsprioriteit moeten zijn?

(Aan columniste Julie Cafmeyer, die vindt dat de regering tekortschiet: ‘Waarom creëert de overheid geen plekken waar mensen de ruimte krijgen om aan zelfreflectie te doen tijdens een crisis? Ik denk aan weiden waar we kunnen dansen, ontmoetingsplekken waar er gratis soep is, een bos waar we kunnen spreken over de doden’. Iemand zou juffrouw Cafmeyer wat gratis soep moeten geven – maar toch geen column?)

Hoe gevaarlijk zijn vier papegaaien?

(Aan minister van Leefmilieu Zakia Khattabi, die de papegaaien Nike, Arie, Krak en Robbie na meer dan 20 jaar liet weghalen uit familiepark Harry Malter. De vogels beschikten niet over de juiste papieren. De regering De Croo zal misschien weinig doen in de strijd tegen illegale migranten, ze deinst nergens voor terug in de strijd tegen illegale papegaaien!)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Harry Malter

Vergeten vragen van de voorbije week (113)