Eind jaren vijftig verscheen in Amerika ‘When Prophecy Fails‘, een boek met een lange ondertitel: ‘A Social and Psychological Study of a Modern Group that Predicted the Destruction.’ Auteurs waren Leon Festinger, Henry Riecken en Stanley Schachter en het ging inderdaad over een groep gelovigen die het einde van de wereld hadden voorspeld.

De 21ste december van 1954 zou het zover zijn. Een huisvrouw uit Chicago (Dorothy Martin, 1900-1992) had via écriture automatique hierover berichten ontvangen, afkomstig van de planeet Clarion. Gelukkig echter: nog net voor de wereld in een vloedgolf zou verzuipen, zou het groepje gelovigen door een ruimteschip worden opgepikt.

Wat onze huisvrouw niet wist, was dat er zich tussen haar volgelingen ook een paar ongelovige observators hadden genesteld.

Toen nu de grote dag was aangebroken, en er zich na middernacht geen ruimteschip leek aan te melden, kreeg zij in de vroege ochtend, alweer via écriture automatique het verlossende bericht dat God had besloten om de planeet aarde alsnog te sparen.

In besloten gemeenschappen komen zulke non-events wel meer voor, en vaak leggen zulke groepen dan uit dat juist door hun actie, door hun gebed of wat dan ook, het onheil op het nippertje werd afgewend. Festinger schreef later nog een boek: ‘A Theory of Cognitive Dissonance‘, waarin hij dit coping mechanism helemaal uit de doeken deed.

Nu moest ik aan dat laatste boek denken (wijlen prof. Hugo Van den Enden had me dat nog doen lezen) toen ik Herman Van Rompuy bezig hoorde op VTM (29 december 2013). Ik zag het gesprek op de pc en de naam van de uitstekende journaliste ken ik helaas niet, waarvoor mijn excuus. Ook Herman Van Rompuy had het over een reëel evenement, dat evenwel niet had plaatsgehad. Vermoedelijk kwam dat, net zoals bij als Dorothy Martin, door de werking van de gebeden van hemzelf en zijn groepje gelovigen.

VTM: ‘U zegt: 2013 is het jaar dat Europa de crisis heeft overwonnen. Hoe gaan we dat merken?’

HVR: ‘Wel, u gaat dat ook merken vanaf volgend jaar. De economie is aan het hernemen, eigenlijk al in de loop van 2014, en hoop ik, nog sterker volgens alle vooruitzichten in 2015. We gaan dat niet onmiddellijk merken op het vlak van de werkgelegenheid, daar is altijd een soort van tijdsafstand tussen herneming van de economie en het aanwerven van mensen. Maar, waar men het best aan zou kunnen merken – maar dat heeft zich niet voorgedaan – is het volgende: mochten wij de eurozone niet stabiel gehouden hebben, mocht de eurozone uit mekaar zijn gevallen, dan zaten wij hier gewoon niet. Dan hadden we niet alleen een recessie, maar ook een depressie. Dus dat merken de mensen niet, omdat het zich niet heeft voorgedaan, maar het is dan wel even reëel.’

VTM: ‘Ja, u zei het daarnet al, de jobs, daaraan gaan we het in elk geval niet merken.’

Foto: Still uit het het VTM Nieuws

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Henry Riecken

Economie is transcendentaal