Een twintigtal paramilitaire organisaties in Libanon, Irak, Syrië, Jemen, Palestina, Saoedi-Arabië en Afghanistan ontwrichten al decennialang de regio. De meeste van deze milities delen op zich weinig waarden en normen; zelfs qua religie zitten ze niet op één lijn. De lijm die hen aan elkaar plakt, zit verstopt in Teheran, op een veilige afstand van het strijdgewoel.

Sinds de terreurdaad van Hamas op 7 oktober is niet alleen het conflict tussen Israël en Palestina opgelaaid. Hezbollah vuurt nog bijna dagelijks raketten af vanuit Libanon, de Houthi-rebellen teisteren vanuit Jemen de Rode Zee en Amerikaanse basissen in Irak en Syrië kregen ondertussen al ruim 170 aanvallen met drones en raketten te verduren. Zowat het hele Midden-Oosten is sinds 7/10 een pak heter geworden onder de westerse voeten.

Die aanvallen op de westerse aanwezigheid komen niet uit de lucht gevallen. Elk van hen is op een manier gebonden aan het regime in de Iraanse hoofdstad Teheran. De manier waarop de milities reageren na de Israëlische invasie van Gaza is dus gewoon een praktisering van de Iraanse positie. Teheran heeft al sinds de revolutie in 1979 nauwe banden met Palestijnse verzetsorganisaties, en Iraanse dissidenten kregen zelfs training in guerrilla-oorlogsvoering van de PLO.

Nieuwe Koude Oorlog

Ayatollah Ali Khamenei, Irans geestelijke leider, en president Ibrahim Raisi veroordeelden de Israëlische invasie van Gaza dan ook meteen. Ze voegden er wel aan toe dat Iran geen enkele rol speelde bij 7/10, wat overigens tot nog toe ook nog niet echt bewezen is.

Toch heeft Iran er wel bij te winnen: vóór de terreurdaad van Hamas werkten Israël en Saoedi-Arabië – waarmee Iran in een reeks proxyoorlogen is betrokken in wat de ‘nieuwe Koude Oorlog’ wordt genoemd – aan het normaliseren van hun relaties. Die poging ligt nu aan diggelen; Iran zegeviert in de coulissen.

Naast de Israëlische invasie in Gaza verzet Iran zich ook tegen wat het ‘het westers imperialisme’ noemt. De VS en partners werken bijvoorbeeld hard aan het uitbouwen van relaties met verschillende landen in de regio, waaronder opnieuw Saoedi-Arabië. Dat imperialisme wil het ontwrichten, maar het maakt er zelf de handen niet aan vuil. Ayatollah Khamenei vertrouwt daarvoor op een resem aan milities in de regio. De Houthi’s, die weliswaar een andere strekking binnen de sjiitische islam aanhouden, krijgen wel training, wapens en financiering vanuit Iran. Zij terroriseren de Rode Zee met aanvallen met drones en raketten van in oorsprong Iraanse makelij.

Aanvallen op Amerikanen

Tegelijk zijn er de aanvallen op Amerikaanse basissen in Irak en Syrië, ondertussen al meer dan 170. Bij één daarvan, op de Tower 22-basis op de grens tussen Jordanië en Syrië, sneuvelden drie Amerikaanse militairen. 47 andere raakten gewond. Dit leidde tot een forse reactie van de VS, met luchtaanvallen en bombardementen op militaire installaties van de verschillende milities en de Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC) in Irak en Syrië. Een rechtstreekse aanval op Iran, waar verschillende Amerikaanse senatoren toe opriepen, blijft uit.

Ibrahim Raisi

Iran, de spin in het Arabische web