Op 10 en 17 januari gingen een paar duizend studenten spijbelen ‘voor’ het klimaat. Dat doen ze vanaf nu elke donderdag. Tot de politiek het klimaat verandert. In feite betogen ze ‘tegen’ het klimaat. Want ze willen het veranderen, dus zijn ze ‘tegen’ het huidige klimaat en ook het toekomstige. Dat verkoopt echter slecht en is dus negatieve marketing. Dat weten groene klimaat-marketeers. Dus spijbelen ze ‘voor’ het klimaat. Zeggen dat de mens de schuld heeft aan klimaatverandering en dan vragen om het toekomstige klimaat door menselijke politieke maatregelen te veranderen is een contradictie zo groot als een huis.

Klimaat, een problematiek?

Wat precies is er nu slechter geworden na die eerste opwarming de voorbije 150 jaar? Het is voor mij een raadsel. Harvard professor Steven Pinker zegt onomwonden dat alles beter is geworden de voorbije eeuw. Volgens hem is klimaatverandering geen Apocalyps aan de horizon, maar een op te lossen probleem. Het zal dus nogal meevallen met de toekomst van die ongeruste kinderen. Er zijn echter zelfs leerkrachten en directies, ja zelfs ouders die het spijbelen steunen. Wat kan je anders verwachten van een onderwijs op hol waar kinderen een onderscheiding krijgen voor bezorgdheid.

Politici en media buitelen over elkaar heen om de pubers te woord te staan en een forum aan te bieden. Pubers voor wie de ‘appelsienen in het kartonnen doosje groeien, om de hoek bij de kruidenier’, zo twitterde Inge Nouwen. Dat mag allemaal verontrusten. Anuna De Wever (17 jaar) is de nieuwe spijbelende klimaatactiviste en stak het vuur aan de lont. Haar mosterd haalde ze bij de 15-jarige Zweedse Greta Thunberg. Jeugd die zich wil engageren, dat is eigenlijk aan te moedigen. Echter, door de eenzijdige berichtgeving en het totaal gebrek aan debat, maken de kinderen een aantal cruciale denkfouten, omdat ze niet kunnen oordelen met alle informatie die beschikbaar is. Door hun dit debat en die informatie te onthouden, maken media en onderwijs evenzeer een cruciale denkfout. Meer zelfs, ze brengen de democratie en onze welvaart in gevaar.

Monddood maken

Het echte gevaar in het monddood maken van een andere mening is dat daarmee de mensen (zowel de huidige als de toekomstige generaties) groot onrecht wordt aangedaan. Diegenen die de zogenaamde consensus afvallen — de sceptici — zijn daardoor meer getroffen dan diegenen die mordicus het klimaatalarmisme verdedigen. Als de sceptici gelijk hebben, zijn ze ten onrechte in het verdomhokje gezet. Als ze toch ongelijk zouden hebben, verliezen ze een nog groter goed. De mogelijkheid, namelijk, om hun inzichten bij te schaven, nadat deze in een echt open debat naar voor zouden komen. Is het geen teken van zwakte dat de alarmistische beweging het debat steeds afwijst? Zijn de argumenten zo zwak dat een open debat te vermijden is en sceptici nooit aan bod mogen komen? Willen jullie echt het risico nemen op zoveel reputatieschade in de toekomst?

Ondergetekende krijgt vaak het verwerpelijke woord ‘klimaatontkenner’ opgeplakt. En volgens Annelies Beck (VRT) moet je dat soort mensen vooral geen forum of aandacht geven. Dat vertelde ze in De Morgen. Handchirurge Ilse Degreef reageerde daarop op twitter met: ‘Iemand klimaatontkenner noemen, is stigmatiseren van mensen die wetenschappelijke vragen stellen en bewijzen objectief trachten te bekijken, tegen de “opiniestroom” in. Er is niets vijandig aan. Journalistiek zou dus geen enkel standpunt mogen innemen en uitzendtijd manipuleren’.

Zelf kreeg ik ooit een mail van VRT ombudsman Tim Pauwels, die mij verzekerde dat ik geen ‘klimaatontkenner’ ben. Voor geoloog Manuel Sintubin, Lieven Verstraete (VRT), Bart Brinckman (De Standaard), Jeroen De Preter (Knack) en filosoof Maarten Boudry etc., ben ik het dan weer wel. U ziet: er is debat en veel onduidelijkheid over hoe men mij gepast moet en mag uitschelden.

Desk opinions

Je zou denken, het is de taak van die media om alle meningen aan bod te laten komen. Maar blijkbaar weten ze op de redacties toch wat goed is voor de mensen en wat ze moeten weten en wat ze niet mogen weten. Dat soort journalistiek is niet nieuw. Ook dat soort wetenschap-van-het-grote-gelijk, zonder debat, is niet nieuw. Zo was er in het verleden al het geval Trofim Lysenko. (1898-1976) Dat zal niet bij veel mensen een belletje doen rinkelen. Maar de man is eigenhandig verantwoordelijk voor miljoenen doden onder het communistische bewind. Lysenko verwierp de westerse biologie en beweerde dat planten zich zouden aanpassen aan hun omgeving en hun genetisch materiaal niet erfelijk zouden doorgeven. Dat zou immers een status quo geven en dat was onaanvaardbaar voor communisten.

Lysenko’s theorie was prachtig in lijn met de theorie van de maakbare mens en maatschappij die de communisten zo hoog in hun vaandel voerden. Helaas werkte het niet. Wie twijfelde werd ontslagen en/of naar strafkampen gevoerd. Wetenschap vervalsen, cijfers aanpassen; het was Lysenko’s brood en boter. Behalve voor de verhongerende bevolking die lag te creperen van zijn waanzin. Ziet u de gelijkenissen met de klimaatadepten al? Ja toch. We zitten nu al aan het maakbare klimaat.

Twijfelaars aan het klimaatverhaal worden kaltgestellt, krijgen geen toegang tot pers en kunnen een carrière op hun buik schrijven vanwege enige kritiek op de vermeende klimaatconsensus. Tot ook hier, net als voor de Sovjet-Unie, die Muur valt en de ‘die hard’ gelovigen keihard met hun neus op de realiteit worden geduwd. Zoals palingen in een emmer snot zullen ze rondwentelen om hun grote fouten niet te moeten toegeven. Want aan de foute kan van de geschiedenis staan, dat willen ze niet natuurlijk.

En wat met het debat?

Wie en wat zijn groenen? Waar staan ze voor? Hoe leven ze? Hoe willen ze leven? Hoe willen ze dat u leeft? Ze hebben duidelijk een blauwdruk voor de ideale mens en maatschappij. En nu ook voor het klimaat. Ze kennen de formule blijkbaar. Dus hebben ze geen debat nodig. De wetenschappelijkheid is weg en al wie anders denkt moet keihard worden bestreden. Sceptici gaan graag in debat met links/groene medemensen, ze vinden immers dat links/groene medemensen slecht en fout geïnformeerd zijn en willen hen overtuigen. Maar links/groene mensen daarentegen, die zien de scepticus als de vijand die je kost wat kost moet vernietigen.

Zolang daar niets aan gedaan wordt zal het klimaat-industrieel-complex van 1500 miljard dollar per jaar aan subsidies volop bloeien en welvaart vernietigen. Dat zal aan het klimaat geen jota veranderen.

Ilse De Greef

Een spiegel voor de klimaatspijbelaars