Na het verschijnen van de voorpublicatie in Het Laatste Nieuws zijn Daniël Termont en Ivan Dewitte onmiddellijk in het verweer gegaan. Hoewel, verweer? Ik word eerst een leugenaar genoemd en vervolgens geeft men toe dat alle schepenen gratis abonnementen hebben op AA Gent en dat alle schepenen er wel degelijk gratis en op regelmatige basis meer dan een cola zerootje drinken.

Op kosten van Stad Gent wordt er rijkelijk gegeten en gedronken, dat blijkt ook uit de verklaringen van Christophe Peeters (HLN 15/01/2018). De schepenen eten en drinken in hun luxe skybox in de Ghelamco Arena op kosten van de belastingbetaler via nv Buffalo, Sogent, het mobiliteitsbedrijf, Fluxys en AZ Jan Palfijn. Het summum van de graaicultuur. Ze zouden echt beschaamd moeten zijn! De Witte verklaarde dat alles correct was verlopen en raadde elk voetbalbedrijf aan om bij het bouwen van een nieuw stadion innige banden te onderhouden met de overheid. Mocht een bouwonderneming dat verklaren, wordt hij gevierendeeld door de media! Nu zweeg iedereen daarover. Best wel vreemd!

Ook het aandeelhouderschap van de stad Gent in AA Gent werd bevestigd. Doch daar ziet men geen probleem? Maar voor mij is dat wél een probleem. Stel dat overal in België en Europa ongebreideld en zonder beperkingen overheidsgeld mag aangewend worden voor de financiering van professionele sportclubs, en dat overheden aandeelhouder mogen zijn van voetbalclubs. Dan worden op Europees vlak alle Belgische clubs weggeconcurreerd door belastinggeld van steden als London, Berlijn, Amsterdam, Rome, Parijs… In België zouden de twee grootste steden, Antwerpen en Brussel, met voorsprong de topclubs zijn en blijven. De voetbalcompetitie zou elk jaar starten met de vraag wie landskampioen wordt: Brussel of Antwerpen? Is dat de professionele voetbalcompetitie waar we naar toe willen? Of willen we een eerlijke voetbalcompetitie zonder politieke inmenging?

Wet op overheidsopdrachten overtreden?

In zijn verweer schrijft Termont dat cvba Arteveldestadion pas onder de wet van de overheidsopdrachten viel vanaf 2015 toen de stad via het omzetten van schulden in kapitaal meerderheidsaandeelhouder werd. Het aanhouden van die stelling bewijst één van twee volgende zaken. Ofwel wil het schepencollege de media misleiden, ofwel kent het de wet op de overheidsopdrachten niet.

Artikel 4 §2 van de wet op de overheidsopdrachten van 1993 stelt immers dat elk project die met meer dan 50% overheidsmiddelen gefinancierd wordt onder de wet op de overheidsopdrachten valt. In HLN bevestigen twee onafhankelijke experten deze stelling. Het is ook duidelijk dat het bij financiering niet alleen om participatie gaat maar ook om leningen en waarborgen. Eén van de experten twijfelt nog omdat het voor haar niet duidelijk is, of het een project van algemeen belang betreft. Maar ook daar is de jurisprudentie duidelijk. De opeenvolgende rechtspraak van het Europese Hof van Justitie toont aan dat het ‘algemeen belang’ als criterium aan belang heeft ingeboet. Het Europees Hof van Justitie zal immers zeer snel geneigd zijn iets als algemeen belang te duiden. Activiteiten die voorzien in behoeften van algemeen belang worden zeer ruim ingevuld en er zal vaak besloten worden tot het algemeen karakter van een welbepaalde behoefte zodra de overheid betrokken is bij een welbepaalde entiteit. Bovendien is er de ‘infectietheorie’, die door het Europese Hof van Justitie werd ontwikkeld in het arrest Mannesman van 15 januari 1998. Het Europees Hof van Justitie overwoog toen:

‘dat de voorziening in de behoeften van algemeen belang slechts een relatief klein deel uitmaakt van de activiteiten […] irrelevant is, zolang een dergelijke entiteit zich blijft kwijten van de taken die haar specifiek zijn opgedragen. De […] voorwaarde, dat de instelling moet zijn opgericht met het specifieke doel te voorzien in behoeften van algemeen belang andere dan die van industriële of commerciële aard, houdt namelijk niet in dat zij uitsluitend de voorziening in dergelijke behoeften tot taak zou mogen hebben.’
en
‘de omstandigheid dat een instelling slechts in geringe mate voorziet in behoeften van algemeen belang die niet van industriële of commerciële aard zijn en, bijgevolg, het grootste deel van haar activiteit wijdt aan commerciële activiteiten, staat niet aan in de weg dat de instelling voor al haar activiteiten, dus ook de louter commerciële activiteiten, als een aanbestedende overheid moet worden beschouwd.’

Termont poogde de media ook te misleiden door te verwijzen naar de aanbesteding voor de oprichting van stadsbedrijf nv Buffalo. Maar dat was de aanbesteding met een oproep aan financiers om deel te nemen aan de financiering van het project. Dat was geen aanbesteding voor de realisatie van het project. Maar ook bij de aanbesteding voor de oprichting van nv Buffalo werd een loopje genomen met de wet op de overheidsopdrachten en ook die overtreding heb ik in detail beschreven in het boek.

Dataroom

Ivan De witte kondigt nu aan dat alle documenten in alle openheid in een dataroom bekend zullen gemaakt worden. Ik dacht waw, we zullen straks álle documenten online kunnen bekijken! Ik was euforisch, want enkele documenten werden angstvallig geheim gehouden en ik ben zeer benieuwd of ze die nu wel zullen bekend maken. Groot is mijn teleurstelling om vandaag in de kranten te lezen dat de ‘dataroom’ een zaal in de Ghelamco Arena zal zijn waar de documenten zullen liggen en waar experts vragen zullen beantwoorden. Ikzelf beschik over ongeveer tienduizend pagina’s officiële documenten en ik weet dat er nog veel ontbreken. Want in de gemeentelijke Commissie Optima/Termont verklaarde Paul Gheysen van Ghelamco dat de kaderovereenkomst alleen al tienduizend pagina’s omvatte. Je kan toch onmogelijk op enkele uren tijd duizenden pagina’s van dit dossier doornemen? Hoeveel kopiën zullen er ter inzage liggen? Of zal men om beurt moeten inkijken? Enkel een ‘digitale dataroom van de waarheid’ met ALLE documenten zou getuigen van daadwerkelijk transparantie. Nu lijkt het meer op een reclamestunt en pseudotransparantie.

Framing

Ondertussen werd ook de negatieve framing gestart als reactie op mijn boek. Ik word verweten supporter van Club Brugge te zijn en dat het boek uit die hoek zou komen. Laat me duidelijk zijn. Ik ben geen grote voetbalfan maar eerder een fanatiek wielerliefhebber. Wat voetbal betreft heb ik sympathie voor KV Kortrijk en KV Oostende en ben ik van kindsbeen supporter van SV Moorsele, Winkel Sport en Club Brugge. Maar wel een passief supporter. Ik ging de laatste vijf jaar acht keer naar het voetbal waarvan één keer naar Cercle Brugge, twee keer naar Club Brugge, drie keer naar KV Oostende en twee keer naar Winkel Sport (voor alle duidelijkheid, de ploegen speelden niet tegen elkaar). Het lijkt trouwens ook een vreemde stelling. Mogen dan enkel AA Gent-supporters schrijven over AA Gent? Mogen sportjournalisten of schrijvers enkel commentaren of kritiek schrijven over de ploeg waar ze supporter van zijn? Ik ben geen grondwettelijk expert maar de persvrijheid en de vrije meningsuiting schrijven toch iets anders voor.

Verder lees ik in De Gentenaar dat ik niet echt onafhankelijk ben. Ik citeer:
‘Wie is de man achter het schandaalboek en hoe onafhankelijk is hij? Ignace Vandewalle is een Bruggeling met een politiek verleden. Hij was begin de jaren 2000 medewerker van Open Vld’ers Marc Verwilghen en Vincent Van Quickenborne, maar stapte over naar LDD. Hij was jarenlang de rechterhand van Jean-Marie Dedecker en trok in Oostende in 2012 de LDD-lijst. Vandewalle leverde ook de munitie voor het boek van VRT-journalisten Wim Van den Eynde en Luc Pauwels over De Keizer van Oostende Johan Vande Lanotte. De auteur schrijft ook voor de Vlaams-nationalistische website Doorbraak, die linken heeft met N-VA en Vlaams Belang.’

Een duidelijke poging om me in de rechtse ideologische hoek te duwen om daarmee aan te duiden dat het een politiek spel is. Maar in de opsomming vergat men, bewust of onbewust, te melden dat ik ook al schreef voor Apache.be, en dat ik onderzoeksopdrachten uitvoerde voor de VRT (meer bepaald Pano-reportages) die, mag ik hopen, ideologisch en politiek pluralistisch is. Ook vergaten ze te vermelden dat ik sinds 2014 een onafhankelijk, pluralistisch politiek consultancy bureau heb. Mijn firma BFELT heeft klanten over nagenoeg het ganse politieke spectrum. Ofwel schoot hun onderzoek tekort, ofwel hebben ze het niet gemeld omdat dit nu net niet in de gewenste framing paste. Men belde mij wel met allerlei vragen, maar niet daarover.

Eén ding heb ik nu wel geleerd: de kruistocht naar de waarheid is eenzaam en vol doornen.

Ivan Dewitte

De Ghelamco-waarheid geweld aangedaan