Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoeveel personeelsleden kan de zorgsector nog missen?

(Aan minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit), nu 8 op de 10 zorgorganisaties met een kritiek personeelstekort kampt. Tegelijkertijd zet Vandenbroucke door met zijn vaccinatieplicht, waarbij een personeelslid uit de zorg het beroep niet langer mag uitoefenen zonder volledige vaccinatie. In de zorgsector tilt men hier zwaar aan, in de media wordt de vaccinatiedwang amper in vraag gesteld.)

Welk geweld krijgt de zegen van kranten?

(Aan De Morgen, die student Aaron Van Poecke een volledige bladzijde geeft om geweld in naam van het klimaat goed te praten: ‘Verbleekt het vernielen van een pijpleiding niet in vergelijking met het disproportionele systemisch geweld waartoe ze bijdraagt?’. Dit opiniestuk was nooit gepubliceerd als het over een ander soort activisme ging. Er komt een dag dat de klimaatbeweging meer geweld gaat gebruiken en die dag gaan kranten als De Morgen gespeeld verrast doen.)

Hoe kan je hier nog satire over maken?

(Aan gezondheidsinstituut Sciensano, dat chirurgische mondmaskers, FFP2-maskers of N95-maskers aanbeveelt tegen… graspollen. Een mens vraagt zich af hoe we vroeger ooit de zomer zijn doorgekomen. Als sommige instituten hun zin krijgen, zie je voortaan het hele jaar door maskers op straat. Wie heeft er eigenlijk baat bij die constante crisissfeer?)

Wanneer hebben jullie vrede met een democratische uitslag?

(Aan alle commentatoren die panikeerden toen corona-ketters een cultuurprijs wegkaapten. De domme massa hoort zich niet zo te moeien met het feestje van de ons-kent-ons-club, waar prijzen verdeeld worden tussen vrienden en vrienden alleen. Gokje: deze publieksprijs zal ofwel verdwijnen ofwel voortaan ‘aangestuurd’ worden door een jury. Culturo’s lusten democratie alleen als ze zelf aan het stuur zitten. Je ziet hetzelfde bij alle plannen rond ‘burgerpanels’, waar telkens ‘experten’ betrokken worden om de discussies te leiden naar de gewenste uitkomst.)

Hoe vaak moeten we ditzelfde opiniestuk nog lezen?

(Aan columnist Ivo Victoria, die de Vlamingen de les spelt: ‘Onze identiteit, als ze al bestaat, ís migratie. Deal with it’. Oké, Ivo. Je gaat welgeteld nul mensen bekeren op deze manier. Wat ook de vraag oproept: hoe vaak gaan kranten ditzelfde opiniestuk met dezelfde zedenles en hetzelfde wereldbeeld blijven afdrukken?)

Wat heeft dit nog met wetenschap te maken?

(Aan socioloog Dirk Geldof, die een rassenreflex wil bij de overheid: ‘Er is dringend een ‘ont-witting’ nodig van het gezinsbeleid. We stellen immers vast dat er over het diverser worden van de gezinnen amper wordt gesproken in beleidsdocumenten’. Wat zou er gebeuren als je in een Noord-Afrikaans land zou spreken over ‘ont-bruining’?)

Hoeveel heeft deze campagne gekost?

(Aan de gemeente Schoten, die met een campagne bewoners wil aanmoedigen om hun garage te gebruiken als parkeerplek: ‘Mensen stallen zowat alles in hun garage, behalve de auto. En die wordt dan gemakshalve maar op straat geparkeerd’. België vindt elke week weer een overtreffende trap van betutteling. Wie heeft in Godsnaam ooit zijn leven (of zijn garage) omgegooid na het zien van zo’n suffe affiche?)

Waar komen deze ideetjes oorspronkelijk vandaan?

(Aan de Gentse schepen Sami Souguir (Open Vld), die eerherstel wil voor slachtoffers van de heksenvervolging in de 16de en 17de eeuw. Dit soort initiatieven komen niet van onderuit de Gentse samenleving. Het zijn hypes die komen overwaaien uit de Angelsaksische wereld. De linkse symboolpolitiek vertrekt anno 2022 niet meer van een concreet onrecht in de straten van de eigen stad: het vertrekt van Twitter en Instagram.)

Wie kan daar nu aanstoot aan nemen?

(Aan acteur Wim Willaert, die zich zorgen maakt: ‘In het Nieuwpoorts zeggen we ‘de moor kookt’, als de fluitketel begint te fluiten. Mag je dat nog zeggen? Zo heeft iedere taal woorden en uitdrukkingen die kunnen kwetsen’. Als Willaert maar niemand op ideeën brengt. Een gekwetst gevoel is immers snel gevonden.)

Door wie wordt u zogezegd onderdrukt?

(Aan ‘bodypositivity-activiste’ Marijne Van Boeckel, die jammert dat een nieuw tv-programma dikke mensen stigmatiseert: ‘Ik zou, als persoon die de onderdrukking ervaart, niet de moeite moeten nemen om tv-makers hier op te wijzen’. Zelfmedelijden, vervolgingswaan en aanstellerij: waarom krijgt dit soort mensen een forum? En hoe verantwoord is dit soort ‘bodypositivity’ temidden van een obesitasepidemie?)

Wat hebben jullie tegen de fantasiewereld van kinderen?

(Aan onderzoeker Michiel Hooykaas, die vindt dat er te veel tijgers en beren opduiken in kinderboeken: ‘Kinderen zijn gebaat bij een divers aanbod aan dieren, al is het maar om te zien welke wonderlijke variatie er bestaat en om aan te tonen dat niet alleen zoogdieren interessant zijn’. U leest het goed: vogels en reptielen zijn ‘slachtoffer’ van het ‘privilege’ van zoogdieren. Je kan het zo gek niet bedekken of een of andere woke wetenschapper heeft het al bedacht.)

Hoe geweldig moeten wij dit allemaal blijven vinden?

(Aan de ‘puppy fetisjisten’, die met lederen maskers en leibanden blaffend door de straten van Antwerpen trokken. We moeten dit vast heel moedig, of minstens volkomen normaal vinden – het concept van ‘openbare zeden’ lijkt hopeloos gedateerd. Iedereen moet overal en altijd ‘zichzelf’ kunnen zijn, behalve als je iemand bent die kinderen graag wil beschermen tegen ‘puppy fetisjisten’.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Ivo Victoria

Vergeten vragen van de voorbije week (179)