Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe kan je de islam los zien van de koran?

(Aan de homoseksuele podiumkunstenaar Jaouad Alloul, die een verrassende boodschap heeft: ‘Homoseksualiteit en islam gaan prima samen‘. In hetzelfde artikel omschrijft Alloul de koran wel als ‘een dogmatische handleiding die me beperkt in mijn menselijkheid‘. Als je de islam ontdoet van de koran, de structuren, de traditie, de geschiedenis en de seksuele moraal die ook vandaag nog overheerst onder moslims, dan zal wat er overblijft inderdaad wel prima samengaan met homoseksualiteit.)

Hoeveel herstelbetalingen moet België betalen aan ontwikkelingslanden?

(Aan de 15.000 betogers die door Brussel trokken in het kader van de ‘Global Climate Strike‘. U moet eens surfen naar de officiële website van dat wereldwijde feestje: ‘We demand climate justice for everyone. We need to act right now to stop burning fossil fuels and ensure a rapid energy revolution with equity, reparations and climate justice at its heart‘. Termen als ‘klimaatgerechtigheid’ en ‘herstelbetalingen’ verraden de extreemlinkse agenda. Hoe kunnen onze media zoveel aandacht besteden aan dit klimaatprotest zonder gewoon eens naar hun website te surfen?)

Hoe kan de groenrode pot de ketel verwijten dat hij rood en groen ziet?

(Aan De Standaard, die het linkse overwicht aan onze universiteiten in kaart bracht. De krant verdient lof voor dit ontluisterende onderzoek. Blijkbaar gaapt de kloof tussen het werkelijke land en het wetenschappelijke land ontzettend diep. Maar het blijft natuurlijk wrang dat journalisten een ziekte diagnosticeren waar ze zelf óók aan lijden. Uit eerder onderzoek blijkt dat de linkse consensus ook regeert in redactielokalen.)

Wanneer is een symbolenstrijd de moeite waard (en wanneer niet)?

(Aan al wie smalend deed over het gerucht dat N-VA wil raken aan de tricolore sjerp van burgemeesters. Het hoofd wordt dan meewarig geschud en het heet onbegrijpelijk dat mensen wakker kunnen liggen van zo’n symbooltje. Tegelijkertijd geraken commentatoren maar niet uitgepraat over de nieuwe titel van een Europese commissaris, die zowaar ‘de Europese manier van leven’ zou gaan ‘beschermen’. Dán blijkt een symbool zonder verder veel betekenis plots wél liters inkt waard.)

Waarom vinden al die allochtone tandartsen en ingenieurs geen werk?

(Aan de voorstanders van open grenzen, die maar blijven herhalen dat massamigratie een verrijking is. Uit een nieuw OESO-rapport blijkt dat bijna nergens zo weinig migranten aan het werk zijn dan in België.)

Hoe zou België eruit zien met unitaire TV-zenders en kranten?

(Aan VUB-rector Caroline Pauwels, die de Belgische tweedeling relativeert: ‘Er zijn geen twee democratieën in België, maar wel twee gescheiden mediawerelden‘. Weet professor Pauwels dan niet dat ook de de cultuur-, sport-, onderwijs-, arbeids-, gezondheidszorg-, justitie-, jeugdbeweging- en ga zo maar door-wereld telkens communautair opgedeeld is? Gescheiden media zijn niet de oorzaak maar het gevolg van de barst in België. Als je volkomen naast elkaar leeft, hoe zou je dan niet kunnen spreken van gescheiden democratieën?)

Waarom moet alles kapot?

(Aan De Standaard, waar de marxistische historicus Jacques Pauwels onder zijn voeten krijgt omdat hij in zijn deconstruerende boek nog niet genoeg historische verhalen onttovert: ‘Wat met die andere stichtende mythen van de moderniteit, zoals de onontbeerlijke natiestaat? Of het vermeende verschil tussen de westerse beschaving en de niet-westerse ‘periferie’, en het geloof in onfeilbare technocratie? Die schreeuwen misschien nog luider om ontmaskering’. Dat stichtende mythen misschien ook hun nut zouden kunnen hebben krijg je op de redactie van De Standaard niet meer uitgelegd.)

Wat voor goeds is er al voortgekomen uit al die Westerse schaamte?

(Aan columniste Julie Cafmeyer, die – natuurlijk – ook af wil van de term ‘Gouden Eeuw‘: ‘En misschien worden we dan overvallen door schaamte. En misschien hoeft dat niet destructief te zijn, maar juist constructief. Schaamte kan ook een motor zijn naar iets nieuws‘. Nochtans is ‘schaamte’ iets heel anders dan ‘zelfinzicht’. Schaamte is verlammend en voelt vaak vernederend. Welke grote verwezenlijkingen zijn ooit gebouwd op schaamte?)

Wie voelt zich bedreigd door een verkleedfeestje van 18 jaar geleden?

(Aan de Canadese premier Justin Trudeau, die door het stof kroop omdat hij 18 jaar geleden geschminkt naar een verkleedfeestje was gegaan. Voor wie kronkelt Trudeau eigenlijk? Hoe fragiel zijn mensen die zich gekwetst voelen door een 1001-nacht-feestje een kwartleven geleden?)

Waarom schiet u zo goed op met dictators?

(Aan Louis Michel, die in Humo herinneringen ophaalt aan zijn warme contacten met dictators zoals Meles Zenawi (Ethiopië) en Fidel Castro (Cuba). Beiden zijn autoritaire leiders die verkiezingen vervalst hebben en de oppositie gewelddadig onderdrukt hebben, maar vader Michel herinnert zich vooral urenlang filosoferen met Zenawi en lekker lang doorzakken met Castro. Louis Michel liet van zich horen toen in Oostenrijk een ‘verkeerde partij’ de verkiezingen won. In de rest van de wereld waren zijn democratische reflexen blijkbaar minder goed ontwikkeld.)

Wanneer keren jullie terug naar Congo?

(Aan de duizenden Congolese Belgen die op de Heizel Felix Tshisekedi kwamen toejuichen. De Congolese president nodigde zijn publiek uit om terug te keren naar de Centraal-Afrikaanse heimat – een pleidooi dat onthaald werd op stormachtig applaus. Als mensen mentaal zo verslingerd blijven aan hun herkomstland en zo in vervoering raken voor een Kabila-marionet, dan is terugkeer misschien wel een goed idee.)

Hoeveel Amazonewoud is er verdwenen onder uw bewind?

(Aan de gewezen president van Brazilië Dilma Rousseff, die te gast was in de studio van Terzake. Een zeer dominante Dilma walste gewoon over de presentatrice heen, weigerde op vragen te antwoorden en stak op hoge toon een monoloog af (samengevat: ze is onterecht afgezet en haar opvolger is een neofascist). Annelies Beck gebruikte haar prachtige Portugees amper voor een kritische vraag. Wat met het gesjoemel in de Braziliaanse begroting? Wat met alle wantoestanden tijdens haar bewind? Waarom biedt Terzake een open forum aan buitenlandse politici?)

Bent u geboren als relnicht of was dat een eigen keuze later in het leven?

(Aan student Joppe De Campeneere, die vreselijk gekwetst werd toen hij figureerde in een spotje voor de Warmste Week: ‘De hele dag door werden mensen die zich definiëren als ’trans’ aangesproken met de verkeerde voornaamwoorden, terwijl het maar een kleine moeite is om bij de aankomst even snel te vragen welke voornaamwoorden iemand gebruikt’. De vooropgestelde slagzin van het spotje was ‘Mijn maat verdient geen homohaat’, maar dat was buiten Joppe gerekend: ‘Hoe maak je deze diverse groep van onder anderen lesbische, non-binaire, queer, biseksuele… mensen wijs dat ze een slogan in de mond moeten nemen die niet één maar twéé keer gericht gegenderd is en duidelijk gericht is op cisgender homomannen? Hoe is deze slogan zelfs maar door één brainstorm geraakt?’. Het is héél goed dat Joppe driekwart bladzijde in De Morgen krijgt om zijn kleinzerig beklag te doen. De politieke correctheid vervalt zozeer in hysterie en tirannie dat ze amper nog medestanders zal overhouden.)

Hoe tweetalig zijn de Brussels ambtenaren?

(Aan Brussels minister voor Meertaligheid Sven Gatz, nu de Brusselse schepen Ahmed El Ktibi beweert dat de beambten van zijn burgerlijke stand ‘tweetalig genoeg’ zijn. Nochtans wist onlangs geen enkele aanwezige ambtenaar dat ‘ij’ een bestaande lettercombinatie is – want in het Frans komt de gestipte ij niet voor. Pech voor de ouders die hun kindje een naam wouden geven met een lange ij. In de hoofdstad van dit land. In 2019.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Jacques Pauwels

Vergeten vragen van de voorbije week (64)