Hoera! Hollywood kondigt een nieuwe live action verfilming aan van Sneeuwwitje en de zeven dwergen! Alleen is Sneeuwwitje een latina en de dwergen zijn geen dwergen. Hoofdstuk zoveel uit de recente geschiedenis van Hollywoke.

Originele ideeën zijn de nieuwste vijand van hedendaags Hollywood. Zowat iedere recente blockbuster valt immers onder te brengen bij een van de volgende drie categorieën: (1) de tigste installatie van een gevestigde franchise (Indiana Jones and the Dial of Destiny, Mission Impossible — Dead Reckoning Part One, Fast X), (2) de verfilming van het levensverhaal van een historisch figuur (Oppenheimer, Blonde, Elvis) of, tot slot (3) een nieuwe adaptatie van reeds bestaand intellectueel eigendom, zoals videogamefilms (Uncharted, Sonic the Hedgehog, The Super Mario Bros. Movie) en live action reboots van animatiefilms (The Little Mermaid, Cruella, The Lion King).

Die laatste categorie wordt volgend jaar vervoegd door een nieuwe klassieker: Sneeuwwitje en de zeven dwergen, maar dan zonder dwergen. Ach, wie maalt om zulke details? Belangrijker is dat de hertogen en graven van het Disney Magic Kingdom opnieuw aantonen dat ze bereid zijn om hun creatieve integriteit op te offeren op het altaar van de politieke correctheid.

Verheffende verhalen

Een tiental jaar geleden besloot iedere filmstudio in Hollywood dat blanke (of in hun jargon: ‘witte’) mensen lang genoeg in de spotlights hadden gestaan. Het aantal acteurs van niet-Europese etniciteit werd stevig opgetrokken en hoofdrollen uitdrukkelijk voorbehouden aan zwarte acteurs en actrices. Tezelfdertijd werden andere ‘gemarginaliseerde’ groepen, zoals vrouwen en leden van de holebi-gemeenschap, gecompenseerd met puike postjes en verheffende verhalen.

Aangezien filmrollen een eindig gegeven zijn, luidde deze kartelbeslissing een nieuw tijdperk in van structurele discriminatie. Zolang de ‘acteurs van kleur’ nieuwe en fictieve personages speelden, was het voor blanke acteurs moeilijk om luidop kritiek te geven op de achterliggende, maar overduidelijke motieven.

Kantjes

Maar Hollywood oordeelde dat de introductie van nieuwe personages onvoldoende was om het historisch leed van — inmiddels lang overleden — etnische minderheden te vergoeden. Daarom zochten progressieve filmmakers de voorbije jaren de grenzen op van. Fictieve, maar al bekende personages kwamen het eerst aan beurt.

Het is geen geheim dat de studio achter James Bond naarstig op zoek is naar een Afro-Amerikaanse opvolger voor Daniel Craig. De kaderleden kunnen in ieder geval inspiratie putten uit de re-casting van Hermelien Griffel (Harry Potter), Nick Fury (The Avengers) en Bonds collega, Ms. Moneypenny (James Bond). Opnieuw bleek het moeilijk om daar verifieerbare kritiek te formuleren. De personages werden in het verleden dan wel door blanke acteurs vertolkt, maar strikt genomen was dat geen noodzaak. De personages hoefden niet wit te zijn, dus waren dat niet langer.

Anna Boleyn

Net zoals de overmoedige Icarus te dicht bij de zon vloog, begaf de Amerikaanse filmwereld zich de voorbije jaren op steeds gladder ijs door niet-blanke acteurs te casten voor rollen die geen historicus of socioloog aan een niet-blanke acteur zou geven. In Vikings: Valhalla speelt de Afro-Amerikaanse Caroline Henderson een Vikingkoningin. In het kostuumdrama Bridgerton werd de blanke Britse adel vervangen door een gemengde variant. De Vikings en viscounts waren misschien geen historische figuren, maar waren wel degelijk geïnspireerd door en gebaseerd op ‘witte’ voorbeelden uit een ‘witte’ geschiedenis.

In 2021 was Hollywood zette Hollywood nog een stap verder. Anna Boleyn, Koningin van Engeland en echtgenote van Koning Hendrik VIII, zou in een nieuwe miniserie gespeeld worden door de zwarte Jodie Turner-Smith. Iemand met de huidskleur van Turner-Smith – een getalenteerde actrice – zou zich in het zestiende-eeuwse Engeland niet binnen een radius van 100 meter van het paleis kunnen begeven hebben, laat staan dat ze de vorst zou huwen. Twee jaar later gebeurde iets gelijkaardigs, toen Jada Pinkett Smith een serie maakte over Cleopatra van Egypte. Cleopatra, een afstammeling van de Griekse dynastie van de Ptolemaeën, was natuurlijk niet zwart, maar dat zal Smith worst wezen.

Wiki

Peter Dinklage in ‘Game of Thrones’.

Colombiaans Sneeuwwitje

Dat brengt ons bij de nieuwste controverse. Eerder deze maand doken foto’s op van de set van Snow White, de nieuwste adaptatie van het klassieke sprookje van de Gebroeders Grimm. Sneeuwwitje wordt deze keer gespeeld door Rachel Zegler, een actrice met Colombiaanse achtergrond. De demografische notie van ‘Latino/Latina’ is voor de doorsnee Europeaan minder vanzelfsprekend. U kijkt naar Rachel Zegler en ziet misschien een blanke vrouw uit het zuiden van Europa. Zo eenvoudig is het niet in de VS: Amerikanen met (groot)ouders uit Latijns-Amerika worden er gekwalificeerd als ‘brown’.

De titeldwergen werden (op één na) vervangen door een etnisch diverse cast van personen van ‘normale’ lengte. Die wijziging was het directe gevolg van scherpe kritiek door Peter Dinklage, de Game of Thrones-acteur met dwerggroei. Dinklage, die zijn eigen bekendheid te danken heeft aan zijn kleine gestalte, zorgde er eigenhandig voor dat zes kleine acteurs een grote rol misliepen. In de naam van vooruitgang, natuurlijk.

Weg met wit

De anti-blanke bias in de Amerikaanse filmindustrie wordt nog amper verdoezeld. Dat dit structureel racisme op een collectief schouderophalen wordt onthaald, vloeit voort uit het idee dat historisch onrecht door (sommige) blanken aan het adres van (sommige) zwarten gecompenseerd moet worden door een actuele bestraffing van (alle) blanken door (alle) zwarten.

Het voorgaande betekent niet dat iedere zwarte man of vrouw deze visie op samenleven onderschrijft, noch dat iedere blanke persoon zich neerlegt bij dit soort schuldloze sanctionering. Wel toont die evolutie aan dat een wit-zwarte, door revanchisme of zelfhaat geïnspireerde minderheid steeds nadrukkelijker de lakens naar zich toe trekt binnen de Amerikaanse, en dus mondiale, cultuur. En ook dat heeft politieke consequenties.

Jada Pinkett Smith

Sneeuw-niet-zo-witje en de zeven etnisch diverse personen van uiteenlopende lengte