Met ‘Allah n’a rien à faire dans ma classe’ brengen de onafhankelijke journalisten Laurence D’Hondt en Jean-Pierre Martin voor het eerst een kritisch onderzoek uit over het sluipende islamisme in Franstalige scholen. Hun boek bevat indringende getuigenissen van leerkrachten en is volgens de auteurs ‘een alarmkreet’.

Caroline Désir (PS).

In Vlaanderen is de toenemende invloed van de islam in het onderwijs al een beetje bespreekbaar, maar in Franstalig België is alle kritiek op toegenomen godsdienstigheid verboden. Sterker nog: volgens Caroline Désir (PS), voormalig minister van Onderwijs, gaat het in Franstalig België om ‘een marginaal fenomeen’.

‘En die uitspraak wilden we graag even controleren’, vertelt onderzoeksjournaliste Laurence D’Hondt in een interview in La Libre Belgique. D’Hondt en haar collega Jean-Pierre Martin interviewden maandenlang verschillende leerkrachten.

De getuigenissen die Martin en D’Hondt optekenen – vaak anoniem, want de angst zit er goed in en leerkrachten zeggen vaak zich in de steek gelaten te voelen – brengen op verschillende manieren allemaal dezelfde boodschap: de toegenomen invloed van de islam is helemaal geen ‘marginaal fenomeen’. Ook niet in Franstalig België.

Seksistisch

Hoe uit het islamisme zich dan op school? ‘Sommige moslimleerlingen richten zich vooral op de inhoud van bepaalde vakken, vaak geschiedenis en biologie’, zegt D’Hondt. ‘Maar niet alleen dat. Ook essentiële waarden waarop het dagelijkse leven op school is gebaseerd, liggen tegenwoordig moeilijk: gelijkheid tussen mannen en vrouwen, kritisch denken, leren debatteren, gewetensvrijheid, openheid voor homoseksualiteit, enzovoort. Zelfs van jonge kinderen op de lagere school krijgen leerkrachten tegenwoordig heel seksistische opmerkingen naar het hoofd geslingerd, genre: “Mijn leraar is een hoer omdat ze een rok draagt.”’

Dat betekent dat iedereen zich moet conformeren aan de groep die de islamitische manier van kleden volgt, de islamitische regels volgt en deelneemt aan de islamitische vasten

‘Daarnaast worden leerkrachten ook steeds vaker geconfronteerd met een weigering van leerlingen om individuen als geëmancipeerd te zien’, gaat D’Hondt verder. ‘Dat betekent dat iedereen zich moet conformeren aan de groep die de islamitische manier van kleden volgt, de islamitische regels volgt en deelneemt aan de islamitische vasten.’

Laurence D’Hondt en Jean-Pierre Martin.

‘Als je dan bijvoorbeeld de sluier gaat verbieden op school, dan zien scholen zich geconfronteerd met het feit dat de islamitische leerlingen gewoon niet meer mee op uitstap willen omdat ze niet ongesluierd op straat willen rondlopen. Uiteindelijk worden er dan misschien zelfs geen uitstappen meer georganiseerd.’

Hoofddoek

D’Hondt en Martin willen niet per se de islamitische hoofddoek tot onderwerp van hun boek maken of de radicale Franse vrijzinnigheid tot maatstaf verheffen, maar zien wel dat de Franse laïcité voor duidelijkheid zorgt. ‘Op Belgische scholen waar de hoofddoek is toegestaan, krijgen jonge meisjes die hem niet dragen veel commentaar van hun medeleerlingen’, klinkt het. In Franstalig België gaat niet elke school op dezelfde manier om met de hoofddoek, wat concurrentie tussen scholen creëert: scholen die standvastig willen zijn, zijn bang om leerlingen te verliezen.’

De cover van het boek.

Toch blijken D’Hondt en Martin geen voorstander te zijn van een radicale vrijzinnigheid in België. Dat systeem is te polemisch en speelt de islamisering verder in de kaart, menen ze. ‘We mogen niet vergeten dat islamisten jonge moslims van de derde of vierde generatie willen herislamiseren. Hun doel is om de dagdagelijkse levenservaring van moslims zoveel mogelijk te scheiden van een gemeenschappelijke dagdagelijkse basiservaring voor iedereen.’

‘Geconfronteerd met deze uitdaging moeten politici de basisafspraken voor het samenleven durven herdefiniëren. De Franse vrijzinnigheid moedigt door zijn radicaliteit net vaak te gewelddadige confrontaties tussen individuen aan’, zegt D’Hondt nog.

Allah n’a rien à faire dans ma classe is voorlopig alleen verkrijgbaar in het Frans. Bestellen kan hier.

Jean-Pierre Martin

Allah zit vooraan in de klas: alarmkreet van twee Franstalige journalisten