Beste beleidsmakers,

Jullie kondigen weer dezelfde maatregelen af als de vorige keer. Blijven jullie bij elke poging hopen dat die deze keer op miraculeuze wijze wél werken in de strijd tegen het coronavirus? Als toeschouwer, en ook als slachtoffer, lijkt dit eerder op nattevingerwerk dan op goed beleid voeren.

Na bijna twee jaar leven in de pandemie slagen jullie er nog altijd niet in om de mensen te overtuigen dat jullie effectief een plan hebben om deze crisis aan te gaan. Iedere keer als het Overlegcomité samenkomt, lanceert het een plan voor de korte termijn. Enige toekomstvisie ontbreekt. Om nog maar te zwijgen van de bijkomende schade die steevast over het hoofd wordt gezien.

De jongeren worden nu al bijna twee jaar beroofd van hun jeugd. Jeugdbewegingen, sportclubs, studentenverenigingen, muziekscholen… Ze kunnen in een vingerknip gesloten worden, waardoor de jeugd alleen maar thuis van haar vrije tijd kan genieten. Iets wat niet voor elke jongere evident is.

Deze cruciale jaren van zelfontplooiing worden hun afgenomen door een wispelturig beleid dat bij elk Overlegcomité een andere vorm aanneemt. Voor zowel de leden als de organisatie van die clubs en verenigingen is zo’n kortzichtige houding onwerkbaar. Activiteiten stamp je niet zomaar een-twee-drie uit de grond. Daar kruipt veel werk en geld in. Werk en geld die uiteindelijk een maat voor niks blijken te zijn. Dat blijft zwaar wegen op iedereen die bij zulke verenigingen en organisaties betrokken is.

De jongeren worden zo beperkt in hun kunnen en doen, terwijl zij over het algemeen weinig last hebben van het virus. Ja, we moeten solidair zijn. Dat zijn de jongeren ook, al bijna twee jaar. Enige dankbetuiging voor die inspanning blijft nog uit. Toch vragen zij niet veel. Ze vragen alleen dat er aan hen gedacht wordt.

Na het laatste Overlegcomité blijven er voor de studenten nog twee opties over: thuis of op kot blokken, en thuis of op kot creperen. Laat ons eerlijk zijn: veel verschil tussen de twee opties is er ook niet. Gun de jongeren toch hun sociale contacten en hun samenkomsten. De jeugd is altijd solidair geweest met de rest van de bevolking. Nu is het tijd om solidair te zijn met de jeugd.

Ons pesten gaat deze pandemie niet oplossen. Begrijp mij niet verkeerd. Er is niemand die ontkent dat er maatregelen nodig zijn om het coronavirus in toom te houden. Toch stel ik mij vragen bij de keuzes die gemaakt worden vanuit jullie kamp.

Het is toch niet te veel gevraagd dat, wanneer nodige maatregelen genomen worden, beleidsmakers bekijken wat de gevolgen van die maatregelen zijn? Beleid rond deze pandemie kan toch niet alleen gebaseerd worden op de virologie? Wordt er gedacht aan de psychische aspecten? De economische gevolgen? De sociale kwesties omtrent de maatregelen?

Dat was een retorische vraag. Natuurlijk wordt daar niet naar gekeken. Of jullie laten het alleszins niet blijken. Dat beleid is even onzichtbaar als het beleid dat de jongeren zouden moeten verdienen in deze gezondheidscrisis.

Beste beleidsmakers, stop de dwaze maatregelen. Houd op met uw bevolking te pesten met regels waar niemand achter staat. Houd uw bevolking niet langer gegijzeld onder de ene dwaze regel na de andere en, in ’s hemelsnaam, ontwerp een beleidsplan met oog op duurzaamheid en consistentie.

Uw bevolking dankt u.

Jens D'hondt

Jongeren nu al bijna twee jaar beroofd van hun jeugd