Onlangs publiceerden Europese kwaliteitsmedia gelijkaardige artikels over hoe de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) via een Zwitsers detectivebureau bepaalde Europese moslims beschuldigen van banden met de Moslimbroederschap. Die artikels geven inzicht in de onfrisse praktijken van de VAE versus hun politieke tegenstander Qatar. Maar ze brachten soms ook onjuiste informatie over de Moslimbroeders. Zo schreef De Standaard foutief dat zij ‘een islamistisch maar democratisch alternatief willen zijn voor de dictators van het Midden-Oosten.’

Eerder dit jaar publiceerde de Franse onderzoekster Florence Bergeaud-Blackler haar gedegen studie ‘Le frèrisme et ses réseaux‘. Zij is sinds 2013 werkzaam bij het gerenommeerde Franse Centre National de Recherche Scientifique (CNRS). Sinds haar boek uitkwam moet ze onder politiebescherming leven. Het legt gedetailleerd uit hoe de Broeders zich in vele Europese landen en Amerikaanse staten hebben gevestigd, daar invloedrijk zijn geworden en hoe zij opereren.

Sharia als doel

De Moslimbroederschap werd in 1928 opgericht in Egypte door onderwijzer en imam Hassan al-Banna met als doel het vestigen van een door de sharia geregeerde staat. Sinds de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw heeft de Broederschap zich wijdvertakt in Europa en de Verenigde Staten.

Nog overtuigender over de daadwerkelijke bedoelingen van de Moslimbroeders is ‘Les Freres Musulmans dans la texte‘ van de Franse islamdeskundige Joachim Véliocas en ‘The Closed Circle – Joining and Leaving the Muslim Brotherhood in the West‘ van Laurenzo Vidino, directeur van het Programma over Extremisme aan de Amerikaanse George Washington Universiteit.

Véliocas geeft de belangrijkste uitspraken en geschriften van vroegere en huidige leiders van de Moslimbroeders en moslimdenkers die hen inspireren letterlijk weer. Altijd met bronvermelding.

Wereldkalifaat

Deze verzameling citaten geeft een eenduidig beeld dat niemand kan ontkennen. De Moslimbroeders streven naar een wereldkalifaat en zien de islam als een fundamenteel andere godsdienst dan het christendom of jodendom. Moslims hebben de plicht politiek actief te zijn om de islam te verspreiden en de islamitische wetgeving te volgen. Ze spreken van een jihad om de islam te verspreiden, veroordelen homoseksualiteit en het afzweren van de islam ten strengste, met zware straffen. Ten slotte benadrukken ze de superieure positie van de man tegenover de vrouw en de noodzaak voor de vrouw een hoofddoek te dragen.

Vidino’s boek beschrijft, deels in uitgebreide interviews, de ervaringen van in Europa en Amerika wonende moslims die de Moslimbroederschap teleurgesteld en bezorgd hebben verlaten. Uiterst leerzaam zijn de uitspraken over hoe leden van de organisatie opereren. Ze benadrukken de vaak obsessieve geheimhouding, de minachting voor de westerse samenleving waarin ze leven, het verbergen van hun werkelijke bedoelingen en hun ‘double-speak’: naar buiten doen alsof ze willen werken binnen de westerse democratische structuren en waarden; naar binnen toe duidelijk werkend aan het dichterbij brengen van een door de islam gedomineerde samenleving.

Gevaarlijker dan jihadisten

Dit zijn enkele citaten uit Vidino’s boek:

‘Iedereen is altijd gefocust op de jihadisten, maar de Broeders zijn gevaarlijker op lange termijn. Ze ondermijnen integratie, ze hebben een verfijnd vermogen om westerse moslims te leren dat zij niet in de westerse samenleving thuishoren en dat ze beter zijn dan de anderen. Het is een rampzalig recept op lange termijn.’

‘De strategie van islamisering van de Europese samenleving door in het systeem te infiltreren is eigen aan alle Broederschapafdelingen in het Westen…’

‘Het Westen heeft een ‘blauwogige naïviteit”’die de Moslimbroeders in de kaart speelde, die niet eerlijk zijn geweest over wat ze zijn en wat ze willen.’

‘De invloed van de Moslimbroeders heeft de groei verhinderd van een gezond gesprek over islam, islamisme en integratie, omdat zij iedereen die een redelijk gesprek zoekt over deze thema’s beschuldigen van racisme en islamofobie.’

Koraninterpretatie

Volgens zowel deskundigen als kritische moslims die een verlichte vorm van de islam voorstaan waarin de Koran geïnterpreteerd mag worden en mag worden aangepast aan de moderne tijd, prediken imams in vele moskeeën in Europa het gedachtegoed van de Moslimbroeders. Ook in de meeste gematigde moskeeën krijgen gelovigen doorgaans conservatieve ideeën te horen die in wezen niet fundamenteel verschillen van die van de Broeders. Moslims die zich actief inzetten voor een verlichte islam waren daarover heel duidelijk in gesprekken die ik met hen voerde.

Velen mogen denken: ‘Ach, het valt allemaal wel mee. Het zal zo’n vaart niet lopen’, of: ‘Dat zeggen ze wel, maar dat doen ze toch niet.’ In het licht van wat de Broeders zelf – ook uitgetreden Broeders – zeggen en schrijven is dat een onverantwoordelijke houding. Niet voor niets waarschuwen Europese inlichtingendiensten al jaren voor deze organisatie.

Prediken in de moskee

Fundamenteel probleem is dat er publiekelijk nog steeds weinig zicht is op wat er precies wordt gepredikt in de vele Europese moskeeën – in Duitsland alleen al zijn er 2500 – en wat jonge kinderen leren op het wijdverbreide informele naschoolse islamonderwijs.

Daarom is het van groot belang dat er meer betrouwbare informatie over komt. Dat kan ons beter de kans geven om de gevaren van organisaties als de Moslimbroederschap voor onze westerse democratieën te beoordelen. Het zou ook overheden helpen om effectievere maatregelen te nemen.

Een belangrijk Brussels initiatief om meer ruchtbaarheid te geven aan gevaren van de islam is het ‘Café Laïque‘. Sinds een jaar organiseert dat regelmatig lezingen van moslims die openlijk en in actieve discussie met het publiek uitleggen wat er zoal schort aan deze godsdienst. Ook geïnteresseerde lezers kunnen zich nog inschrijven voor bijvoorbeeld de lezingen ‘Indoctrinatie en religieus geweld – getuigenissen’ van Fadila Maaroufui en Abdelkader Merah, of voor ‘Parcours van een jihadist’ van David Vallat.

Joachim Véliocas

Moslimbroederschap blijft bedreiging voor democratie