Moslimfobie is volgens onze media een realiteit. Christenvervolging is een fabel, een hoax die door alt-right de wereld ingestuurd wordt om de islamhaat te voeden. Begin over de vervolging van christenen en je wordt als een extreemrechtse traditionalist weggezet. Zelfs in de katholieke kerk is er terughoudendheid tegenover het onderwerp. Het is niet politiek correct.

Media en politiek

Maar de christenvervolging is een realiteit. Soms haalt het als losstaand feit het nieuws. Op paasmorgen stierven in Sri Lanka 253 christenen bij verschillende bomaanslagen. Na de aanslagen was er kritiek op de manier waarop de media de aanslagen behandelden, zeker in vergelijking met de aanslag op het Nieuw-Zeelandse Christchurch.

De houding van de premier van Nieuw-Zeeland, Jacinda Ardern is exemplarisch voor de omgang van politici met vervolging van christenen. Ardern droeg een hoofddoek om haar solidariteit met de moslims in haar land te betuigen, maar het woord ‘christenen’ sprak ze niet uit toen ze reageerde op de gebeurtenissen in Sri Lanka.

Twee jaar geleden organiseerde de N-VA een studiedag in het parlement over de vervolging van christenen in het Midden-Oosten. Er was geen pers. Het parlement nam in 2017 wel een resolutie aan dat de positie van minderheden moest meegenomen worden in het buitenlands beleid. Maar dat was het laatste dat we daarvan hoorden.

Eerst een politiek correcte geloofsbelijdenis

In Nederland zijn er wel nog christelijke partijen die zich het lot van christenen aantrekken. Kamerlid Voordewind van de ChristenUnie vraagt al dertien jaar politieke aandacht voor verdrukte christenen en loopt op de muur van politieke correctheid. Zo getuigt hij: ‘Als we de aanslag op een kerk willen veroordelen, krijg ik pas steun van een Kamermeerderheid als we ook aanslagen op moskeeën noemen.’ (De Telegraaf 9 mei 2019)

CDA-Kamerlid Van Helvert heeft hetzelfde gevoel dat hij zich altijd moet verantwoorden als hij in de Tweede Kamer aandacht vraagt voor de geloofsgroep die overal ter wereld in de pan wordt gehakt: de christenen. ‘Als ik het onderwerp ter sprake breng, wordt me meteen gevraagd door D66, PvdA of GroenLinks wat ik vind van stokslagen voor homo’s en lesbiennes in Indonesië en de massamoord op de Rohingya (moslimminderheid) in Myanmar. Dat vind ik uiteraard ook verschrikkelijk en onacceptabel, maar ik moet dat altijd eerst uitspreken voordat ik mijn punt over de vervolging van christenen kan maken. Sowieso: de foto’s van gemartelde christenen moeten wel heel gruwelijk zijn wil iemand in Den Haag er warm of koud van worden.’ (De Telegraaf 9 mei 2019)

Rapport

De Britse Buitenlandminister Jeremy Hunt heeft een rapport besteld bij zijn diensten, onder supervisie van een bisschop, met de vraag of er inderdaad sprake is van wereldwijde christenvervolging. Het rapport van de verschillende ngo’s zoals Open Doors en Kerk in Nood volstonden niet.

De bedoeling was om het rapport af te hebben op Pasen 2019. Maar dat haalden de rapporteurs niet, er kwam wel een tussentijds rapport. Daarin gaven de rapporteurs een verklaring voor de vertraging: ‘Het werd al snel duidelijk dat de schaal en aard van het fenomeen eenvoudigweg meer tijd kostte.’ Volgens dat tussentijds rapport is 80% van wie vervolgd wordt omwille van zijn/haar geloof een christen. De Britse minister Hunt sprak bij de voorstelling over een ‘genocide’.

Nog volgens het rapport is het belangrijkste gevolg van ‘genocidale daden tegen christenen’ ‘exodus’. Het christendom dreigt te worden weggevaagd uit delen van het Midden-Oosten. Het waarschuwt dat de religie ‘dreigt te verdwijnen’ in sommige delen van de wereld. Het rapport brengt daarbij ook cijfers: in Palestina is nog minder dan 1,5% van de bevolking christen, in Irak is het aantal gedaald van 1,5 miljoen vóór 2003 tot minder dan 120.000 vandaag.

Het rapport gaat ook in op de verschillende vormen van vervolging en ‘toont niet alleen de geografische verspreiding van antichristelijke vervolging, maar ook de toenemende ernst ervan’. Christelijke organisaties hopen dat het rapport van de Britse overheid de christenvervolging in Europa bespreekbaar kan maken in media en politiek.

Feiten

Laat ons dit artikel eindigen met een greep uit de feiten die vorige maand (mei 2019) gerapporteerd werden.

3 mei 2019. Na een aanval van gepeupel op de kerk van Nagib in Egypte, werd er een ‘verzoeningsbijeenkomst’ georganiseerd, weliswaar in afwezigheid van de kerkleiders. Na de vergadering werd besloten dat de christelijke kerk voor onbepaalde tijd gesloten blijft, om ‘sektarisch geweld’ te vermijden. De christenen hadden geen geweld gebruikt, ze werden aangevallen. (International Christian Concern)

5 mei. Asia Bibi mag Pakistan verlaten, meer dan zes maanden na haar vrijspraak voor blasfemie, waarvoor ze in 2009 de doodstraf kreeg en in de cel zat.

9 mei. Turkije wijst een christelijke voorganger, Mike Platt, uit. De man leefde en werkte al 21 jaar als voorganger van de Kadiköy International Church in Istanbul. Bij zijn vertrek uit het land werd hem meegedeeld dat hij niet terug mocht komen. Er werd geen reden opgegeven. (International Christian Concern)

9 mei. Agenten van de Iraanse inlichtingendienst en agenten van EIKO, een organisatie aangestuurd door Ayatollah Khamenei, bestormden een honderd jaar oude Assyrische kerk in het noordwesten van Iran. Ze brachten nieuwe sloten aan, haalden het kruis van de toren, sloten de kerk af en stuurden de koster weg. Erediensten zijn er nu verboden. Een reden werd niet opgegeven (Open Doors)

13 mei. Vijf kinderen tussen zes en tien jaar die speelden in de buurt van een klooster in een christelijk dorp in de buurt van Idlib, sterven na een raketaanval op het klooster. Bij dezelfde aanval stierf ook een vrouw. Acht anderen, waaronder zes kinderen, raakten gewond. De raketten kwamen van bij de stad Idlib, waar de organisatie ‘Tahrir al-Sham’ actief is. Die zijn gelieerd met Al Qaida. (International Christian Concern)

16 mei. In de Kiamaiko wijk in Nairobi organiseren moslimjongeren een debat op straat. Politieagenten namen hun geluidsapparatuur in beslag na klachten over geluidsoverlast. Daarop protesteerden de moslimjongeren, waarbij de politie traangas gebruikte om de demonstranten uiteen te drijven. De jongeren vielen daarop zeven christelijke kerken aan en brachten vernielingen aan. Daarbij staken ze ook huizen en auto’s van christenen in brand. Ook de volgende dagen bleef het onrustig en werd nog een kerk aangevallen. (Open Doors)

17 mei. tijdens een Maria-processie in Burkina Faso stierven vier christenen. Gewapende mannen hielden de processie tegen. Die lieten eerst de kinderen vertrekken en executeerden daarna vier volwassen mannen. Het was de derde aanval op christenen in veertien dagen in Burkina Faso. In de andere aanvallen stierven nog eens 12 christenen, waaronder een voorganger en een priester. Bij de laatste aanval werd de kerk in brand gestoken en werd er in het dorp geplunderd. (International Christian Concern)

19 mei. In de Chinese stad Xiamen sloot de overheid een kerk. De huiskerk was al veertig jaar in dienst. Politie-eenheden sloten de kerk en vroegen de identiteitsbewijzen van iedereen die wou binnengaan. Ook de kleuterschool verbonden aan de kerk werd gesloten en later vernield door de overheid. De Chinese overheid probeert opnieuw om greep te krijgen op de Chinese christenen. De huiskerken worden gesloten en de gemeenschappen verplicht zich aan te sluiten bij erkende en door de overheid gecontroleerde gemeenschappen. (International Christian Concern)

23 mei. In India wint de BJP van Narenda Modi de verkiezingen. Dat leidt tot ongerustheid bij de christenen. In het eerste kwartaal van 2019 werden al 215 incidenten tegen Indiase christenen gemeld, waaronder elf pogingen tot moord en twee moorden. Vaak gaat het om geweld van buren tegen een christelijk gezin. Dat wordt uit zijn huis gesleurd, geslagen en het huis wordt daarop in brand gestoken. Er zijn zevenendertig gerapporteerde gevallen van christenen die uit hun huis zijn gezet en verjaagd. Vijfenveertig christenen raakten gewond, in achttien kerken werden diensten verstoord of stopgezet, elf kerken werden zwaar beschadigd. (Open Doors)

24 mei. Op de Onafhankelijkheidsdag van Eritrea werden 141 christenen, waaronder 14 kinderen, aangehouden. Ze werden ervan beschuldigd samen te komen en te bidden zonder daarvoor geregistreerd te zijn bij de overheid. Die beschuldiging wordt al twee decennia gebruikt om christenen aan te houden. Ze worden in erbarmelijke omstandigheden opgesloten, vaak jaren aan een stuk en zonder vorm van proces. (Release International – Open Doors)

29 mei. In de Centraal-Afrikaanse Republiek vermoordde de islamitische terreurgroep 3R (Return, Reclamation and Reconciliation of Terugkeer, Terugvordering en Verzoening) vijftig christenen. De christenen waren uitgenodigd voor een schijnbaar vreedzame bijeenkomst maar werden daar onder vuur genomen. (Open Doors)

Joël Voordewind

ChristenUnie: getuigenispartij in de regering

Politieke correctheid maakt blind voor wereldwijde christenvervolging