Eerst een korte handleiding bij www.doorbraak.be. Je hebt de ‘gewone artikels’ (fout, want onze artikels zijn nooit gewoon), de opiniestukken, het standpunt en ‘Even snel’-artikels. Ze hebben allemaal een mening maar ook méér dan een mening. Dat eerste – wat ons onderscheidt van andere persorganen – steken wij niet onder stoelen of banken, wij hebben allemaal een mening. Dat tweede is echter ook essentieel; wij brengen méér dan een gratuit geuite oprisping.

Opiniestukken komen van derden en binden de redactie absoluut niet. Onder het kopje ‘standpunt’ neemt iemand uit het huis onderbouwd een standpunt in. Wij zijn daar soepel in en zitten niet vooraf samen om de grenzen af te bakenen. Spreek de ene redacteur dus niet aan op het ‘standpunt’ van de andere. In brede lijnen zitten we wel op dezelfde golflengte maar in dit huis is de speelruimte breed. Meer dan één mening dus. Als het maar onderbouwd is. Ook in de ‘gewone artikels’ zit trouwens vlees en bloed. Laten we zeggen dat de verhouding standpunt/onderbouwing in beide gevallen anders zit. Meer van het eerste bij ‘standpunt’, meer van het tweede bij de andere artikels.

En dan hebben we de mysterieuze categorie ‘even snel’. Die wil gewoon ‘even snel’ een sneertje uitdelen. Daarbij speelt de identiteit van de schrijver geen rol en dus zetten we dat als ‘de redactie’.

Lezer en auteur bij ons van het opiniestuk ’links moet radicaler zijn dan traditionele Vlaamse Beweging’ Johan De Nys stelde zich gisteren vragen bij de ‘Even snel’ over Rudy De Leeuw. Hij schrijft: ‘Sinds wanneer signeert Doorbraak haar artikels met “de redactie” in plaats van de auteur in kwestie? De sterkte van Doorbraak is net (zoals ook DeWereldMorgen) dat zij niet de schijn ophoudt neutraal te willen zijn, maar net een resem aan opinies een forum biedt (bij voorkeur opinies die in de traditionele media onvoldoende aan bod komen), en zo de discussie wil aanzwengelen.

Maar dan getuigt het wel van journalistieke eerlijkheid om deze artikels ook te voorzien van de naam van de auteur. (…) Het feit dat de houding van Rudy De Leeuw “niet te verkopen valt”, is immers een duidelijke subjectieve houding. In dit geval een duidelijk pro-patronale houding. En dat mag! Maar dan hoort zo’n opiniestuk wel voorzien te worden van de naam van de auteur.’

Op die opmerking geven we hierboven dus een antwoord. Ga er verder maar van uit dat ‘de redactie’ die houding inderdaad ‘niet te verkopen vindt’ maar niet overtuigd is daarmee per definitie een ‘pro-patronale houding’ aan te nemen. Goed, meningen kunnen en moeten botsen.

Maar Johan De Nys gaat ook inhoudelijk in op de zaak. We lezen: ‘Een andere opinie (waar ik bijvoorbeeld achter sta) zou kunnen zijn dat de vakbonden zich net veel te soepel opstellen in deze onderhandelingen. Gedaan met geven en toegeven (om het met een leuke verkiezingsslogan te zeggen), blokkeer de zaak gewoon tot 8 juli, en laat de arbeiders dan voor de rechtbank dezelfde rechten afdwingen als de bedienden.’

Dat is een boeiende insteek van onze correspondent. Hij beweert niet dat Rudy De Leeuw die visie aanhangt en lijkt eerder te vrezen dat het niet zo is. Maar De Nys vindt wel dat de ABVV-voorzitter dat zou moeten doen. Het zou dus een bewuste strategie horen te zijn van de vakbonden om geen akkoord in deze zaak na te streven omdat de uitspraak van het Grondwettelijk Hof er bij niet-akkoord automatisch toe leidt dat arbeiders het statuut van bedienden kunnen opeisen. Dat is nu net wat de vakbonden eigenlijk willen. Het Grondwettelijk Hof zette hen in pole position en ze kunnen bij onderhandelingen alleen maar achteruit boeren. Niet bewegen is dus winnen voor de vakbonden. Is dat dan toch de echte verklaring voor De Leeuws afwezigheid maandag en dinsdag, vragen wij ons ‘even snel’ af.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Johan De Nys

Niet bewegen is winnen voor de vakbonden