Doorbraak sprak met Bart Vanpachtenbeke, voorzitter van Voorpost. Afkomstig uit de Vlaamse Ardennen kon hij moeilijker en moeilijker om met de verfransing van de regio in en rond Ronse. Zo kwam hij in 2006 terecht bij Voorpost. Ook sinds hij in 2015 het voorzitterschap overnam van Johan Van Slambrouck blijft Bart een man van de basis. De nadruk blijft op actie: plakacties, straatagitatie, … We interviewden hem over Voorpost, de Vlaamse Beweging vandaag en zijn visie op de toekomst.

Wat betekent Voorpost voor de Vlaamse beweging?

Voorpost staat binnen de Vlaamse beweging gekend als de vereniging die in feite op de voorposten staat, de naam zegt het zelf. Wij nemen het voortouw tegen de zaken die onze identiteit ondermijnen. Wij zijn actief in Vlaanderen, maar ook in Nederland en Zuid-Afrika.

Wat doet Voorpost? Het grote publiek kent Voorpost van hun acties in de zes faciliteitengemeenten, maar wat doen jullie daarnaast nog?

Wij zijn inderdaad regelmatig actief met acties in de faciliteitengemeenten en meer bepaald in de gemeenteraden om de taalwet te laten afdwingen. Zo’n acties doen we soms samen met het TAK (Taal Aktie Komitee). Maar verder zijn wij actief in geheel Vlaanderen.

We komen op voor alles wat onze identiteit bedreigt. Nu is dat voornamelijk de islamisering die onze identiteit onder druk zet. Wij voeren strijd voor Vlaamse onafhankelijkheid, onder andere met plakacties. Soms doen we ook ludiekere zaken, zoals het bezetten van het dak van de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB), het bezetten van een grenspost of een dakbezetting van een stationsgebouw zoals onlangs in Kortrijk.

Soms hebben we bravere acties, zoals zwarte piet gaan spelen in een stad of gemeente waar zwarte piet niet meer welkom is. En dan hebben we ook nog onze acties tegen Engelstalige reclames.

Hoe staan jullie tegenover die Rode Duivels-gekte die we de afgelopen weken hebben meegemaakt?

Uiteraard zitten er voetballiefhebbers bij onze leden, ik betwijfel wel of er bij onze leden veel mensen zijn die voor de Rode Duivels supporteren. We zouden dat dan eerder doen voor Oranje, maar zij doen helaas niet mee. Onze mensen zullen geen Belgische vlag dragen.

Hoe is jullie relatie met het Taal Aktie Komitee?

Dat is eerder oppervlakkig. Wij zijn altijd bereid om hun acties te versterken als zij mankracht nodig hebben, maar méér is dat niet. Het is eerder een confederale samenwerking (glimlacht).

Heeft de Vlaamse Beweging vandaag nog zin?

Ik denk van wel, maar uiteraard moeten de middelen mee gaan met de tijd. Het is nu eerder een digitale strijd geworden. We moeten actief zijn op sociale media om de geesten te kneden. Ik vind dat de Vlaamse Beweging zeker nog nut heeft, maar we moeten onze tactiek aanpassen.

Hoe zien jullie jullie rol binnen de Vlaamse Beweging?

Bij ons gaat het voornamelijk over straatagitatie, wij doen meer dan sociale media. Om de twee à drie dagen hebben wij een actie ergens in de Nederlanden. Dat is natuurlijk niet min en daardoor zijn wij een zeer actieve beweging.

Hoe zit die link dan in elkaar met Nederland en Zuid-Afrika?

Afrikaner-boeren zijn onze volksgenoten. Het zijn onze voorvaderen die naar daar getrokken zijn. Ze hebben zich daar gesetteld en een natie opgericht. Vandaar dat wij die banden goed onderhouden. Zeker nu met de “Plaasmoorde“ (aanvallen, berovingen van boerderijen van blanke boeren, nvdr), verdienen zij zeker en vast onze steun.

En in Nederland?

Het is een beetje dezelfde strijd als in Vlaanderen, maar dan niet tegen de verfransing. In Nederland is de strijd vooral tegen islamisering en tegen cultuurmarxisme. Tegen het verdwijnen van zwarte piet bijvoorbeeld, maar ook het verwijderen van historische figuren uit het straatbeeld, zoals Michiel de Ruyter. Dat is onze strijd.

Wat is jullie politieke positie? De perceptie is natuurlijk dat jullie dicht bij het Vlaams Belang staan.

Wij zijn in de eerste plaats partij-onafhankelijk. Natuurlijk is het zo dat de partijstandpunten van het Vlaams Belang dicht bij ons aansluiten. Bij de N-VA is dat minder, ook al zijn er daar ook wel sympathisanten te vinden. Er zijn zeker mensen bij ons die voor de N-VA stemmen of zelfs een N-VA-lidkaart op zak hebben.

Waar kan volgens Voorpost de Vlaamse Beweging politiek een verschil maken?

De rol van Voorpost binnen politiek Vlaanderen of Nederland is om op strategische plaatsen politici in de hoek te drukken. Bijvoorbeeld de betoging in Gent waarbij we protesteerden tegen de toetreding van Turkije tot de EU. Daarbij kiezen wij doelbewust voor zogezegde no-go zones. Volgens de burgemeester is er daar geen no-go zone, maar als wij een betoging aanvragen in die zones, verbiedt de burgemeester die. Dat bevestigt natuurlijk dat er een probleem is in die wijken. Op die manier proberen wij druk op de ketel te zetten en politici in de hoek te drukken.

Hebben jullie dan ook geen angst om wat klappen te ontvangen, als je naar die plaatsen gaat?

Wij zijn vreedzaam, maar weerbaar wanneer het er op aankomt.

Er is nog wel het Vlaams Zangfeest en de IJzerwake, maar geen IJzerbedevaart meer. De schaal is verkleind. Waar kan de Vlaamse Beweging nog naar buiten komen?

Vroeger was het inderdaad veel groter. Maar de vraag is of dat nog aantrekkelijk zou zijn voor de jongeren van vandaag. Ik zeg niet dat ze moeten verdwijnen, maar ze moeten wel vernieuwen en aantrekkelijk zijn. Radicaal kiezen voor een nieuw soort programma zal uiteraard tegen de schenen schoppen van de “oudere bezoekers”, maar ik denk wel dat het nog kan groeien. Maar het heeft tijd nodig.

Is Voorpost een jonge organisatie? Waar rekruteren jullie?

Je kan lid worden vanaf 16 jaar, maar we hebben ook oudere mensen van 90. Nu goed, iedereen heeft natuurlijk zijn plaatsje binnen onze beweging. Een 90-jarige gaat niet mee op pad ’s nachts, die mensen doen dan eerder administratieve taken. De mensen die bij ons actief zijn, zijn eerder mensen die uit de werkende klasse komen.

Komen de mensen dan eerder uit studentenbewegingen zoals NSV of KVHV?

Er komen mensen uit die traditionele verenigen, zoals NSV, KVHV of VNJ. Maar we hebben ook gewone burgers die zich vragen stellen over onze samenleving. Dit zorgt er wel voor dat we ons meer moeten inspannen vanuit Voorpost, want wij zijn uiteraard een Vlaams-nationalistische vereniging. We moeten meer uitleggen, vorming voorzien. Wie was August Borms, dat soort dingen. Het is een goede zaak dat er mensen komen van buiten de beweging. Het is soms wat evenwicht zoeken om die mensen richting conservatief-nationalisme te duwen.

Hoe doen jullie die vorming?

Onze drie pijlers zijn: Actie, Vorming en Kameraadschap. Die vorming wordt per kring georganiseerd. Thema’s zijn uiteenlopend. Soms zijn het avonden, maar soms ook meerdaagse samenkomsten, zoals ons Pinksterkamp. Op zo’n Pinksterkamp houden we drie à vier vormingen, maar is er ook tijd voor sport en zo. Daar trekken we toch steeds 30 à 50 bezoekers mee aan.

Hoe groot is jullie organisatie dan?

In Vlaanderen hebben wij voor het ogenblik zes actieve kringen en dan nog enkele kernen. Die kernen zijn geen volwaardige kringen, maar doen wel enkele acties per jaar. Ook in Nederland hebben wij onze kringwerkingen en bestrijken we een vrij groot gebied.

Jullie ledenaantal: is dat stabiel, groeit het of krimpt het?

We hebben een kleine groei van betalende leden. Er is wel een sterk groeiend aantal mensen die ons volgen op sociale media, maar daarom nog geen betalend lid willen worden. Betalende leden is misschien niet meer van deze tijd.

Zien jullie groeimogelijkheden?

Wij proberen vooral op sociale media mensen te bereiken. De vraag is wel hoever we dit nog kunnen rekken. Facebook wordt soms misbruikt door linkse actievoerders die onze pagina rapporteren aan Facebook. Soms worden wij dus ook verbannen door Facebook. We hebben soms ook te maken met cyberaanvallen. De kans bestaat dat als we verder groeien, dat het Amerikaans clubje (Facebook, nvdr) ons er afgooit. Maar daar laten wij ons niet door afschrikken.

Maar u ziet wel nog groeimogelijkheden? Minder rond Vlaamse onafhankelijkheid misschien, maar meer rond islamisering?

Ja. We proberen de mensen die we aantrekken vorming rond Vlaams-nationalisme bij te brengen, maar dat wordt meer bijzaak. Meestal komen ze bij ons door onze standpunten in verband met islamisering en cultuurmarxisme. Omdat de meeste mensen minder in aanraking komen met het Vlaams-nationalisme, is het aan ons om dat mee te geven.

U bent voorzitter, hoe bent u bij Voorpost terechtgekomen?

Ik ben zelf afkomstig uit de Vlaamse Ardennen. De problematiek van de verfransing groeit daar sterk. Ik kwam zelf uit de KSA, waar er wel wat Vlaams bewustzijn is, maar voor mij heeft het toch vooral te maken met waar ik vandaan kom.

Ik stelde mij vragen over die situatie, en kwam als snel bij de vraag ‘Wat kan ik er dan aan doen?’ Via internet ben ik dan bij Voorpost beland. Dat is ondertussen al meer dan 10 jaar geleden. De stijl van straatagitatie lag mij wel. Dan ga je eens naar een activiteit en zo gaat dat dan vanzelf. Ik ben zelf niet afkomstig uit Vlaams-nationale middens.

Wat is de grootste bedreiging voor het voortbestaan van Voorpost?

De staatsveiligheid. Het interieur van het commisariaat en de politiecel is ons niet vreemd.

Worden jullie geïnfiltreerd? Zijn jullie zo’n grote bedreiging voor het voortbestaan van de staat?

Wij zijn niet staatsgevaarlijk… natuurlijk wel voor de Belgische staat. Maar wij zijn normale mensen, geen extremisten. Wij zijn niet gevaarlijk. Al kan de Belgische staat ons uiteraard wel als een gevaar zien.

Zijn er mensen die voor de politiek kiezen bij jullie?

Dat kan zeker, maar het is niet zo dat de partijen onze organisatie leegzuigen.

Doen jullie nog dingen waar we Voorpost niet direct mee in verband brengen?

Ja, onze solidariteitsacties. We geven hulp aan Vlamingen in nood. Zo verdelen we onder andere rond de kerstperiode jaarlijks honderden voedselpakketten. Zo krijgen Vlamingen in finaniële nood de kans om een echt feestmaal op tafel te zetten.

Tot slot: verwacht je nog de Vlaamse onafhankelijkheid mee te maken?

Het kan snel gaan. Wij zijn de waakvlam. Als de stroming op gang komt, zal de waakvlam ontploffen en kan alles snel in beweging komen. Wij willen Vlaamse onafhankelijkheid, dat is onze waakvlam. We wachten op de vonk om die stroming in gang te krijgen. Als het over confederalisme gaat, denken wij eerder aan een confederaal model met Vlaanderen en Nederland. Het zou zelfs kunnen dat die er nog eerder zal zijn dan Vlaamse onafhankelijkheid. Beide gemeenschappen groeien nu al meer en meer economisch en cultureel naar elkaar toe.

Johan Van Slambrouck

“Op strategische plaatsen drukken wij politici in de hoek”