Nobelprijswinnaar John Clauser deed een opmerkelijke uitspraak: het klimaatdiscours is een gevaarlijke corruptie van de wetenschap die de wereldeconomie en het welzijn van miljarden mensen bedreigt. Een opgelucht gevoel overstelpte mij bij het horen van die woorden.

Dat is niet omdat ik vind dat we ongeremd moeten verdergaan met ons te wentelen in comfort en luxe. De stilte van de natuur is me meer waard dan een Bugatti. Ik hou meer van de frisse berglucht dan van het meest delicate parfum, en meer van het wemelende licht van de avondschemering dan van de glitter en glorie van alle wereldsteden samen. Het is ook niet dat ik niet weet dat er tegenover elke John Clauser duizend andere wetenschappers staan. Nobelprijswinnaar of niet, John Clauser is een uitzondering. Tegenover hem staat de consensus van de academische gemeenschap.

Passie

Maar wat is die consensus eigenlijk waard? Is hij het product van een oprechte passie om te weten? Of is hij eerder het product van de onder academici welig tierende massavorming, angst voor stigmatisatie, de zucht naar onderzoeksmiddelen en het genot van het brengen van de onheilsboodschap?

En naast deze fenomenen speelt zonder twijfel ook de ideologische dominantie van globalistische instituten als de Verenigde Naties (VN). Het klimaatverhaal is in grote mate een product van de propaganda waarmee die instituten hun technocratische agenda willen doordrukken. Geholpen door hun legertje ‘digital first responders’ censureren de VN elke stem die hun ideologische programma bekritiseert.

Consensus

De academische consensus komt uiteindelijk ongeveer als volgt tot stand: iedereen die het dominante verhaal niet onderschrijft, wordt van de lijst van wetenschappers geschrapt en vervolgens stelt men dat alle wetenschappers het dominante verhaal onderschrijven.

Wat heeft dat soort schijnconsensus ons al allemaal voorgespiegeld de laatste jaren? Onder andere dat het coronavirus tegen eind mei 2020 meer dan 80.000 doden zou maken in Zweden als het land niet in lockdown ging en dat het vaccin de transmissie van het virus zou tegenhouden. En als het woke discours nog aan kracht wint, zal er straks ook consensus zijn dat er geen biologisch verschil is tussen een man en een vrouw.

Doorbreken

Echte wetenschap komt voort uit de moed van een enkeling om de consensus te doorbreken, niet uit een soort vals respect voor ‘de consensus’. John Clauser stelde de hoogste politieke act die een mens kan stellen: zich aan het risico van sociale uitsluiting blootstellen door oprecht te spreken in de publieke ruimte. En effectief, het cancelen begon ook direct na zijn spreken.

Afwijkende meningen worden gemakkelijk afgedaan met overwegingen als ‘de meeste wetenschappers gaan akkoord dat het zus of zo is, waarom zou die eenzame uitzondering gelijk hebben?’. Maar critici kunnen ook andersom redeneren: enkel waarheidsliefde geeft de moed om tegen de groepsdruk in te gaan en sociaal aanzien op het spel te zetten.

Wetenschap

Wat zich als ‘klimaatwetenschap’ voordoet, neemt steeds openlijker de vorm van propaganda aan. Ik frons mijn wenkbrauwen bij mediaberichten die elk stijgen van de zon aan de horizon als een klimaatapocalyps voorstellen, en door de mens aangestoken bosbranden en zelfs het plotse stijgen van miskramen en bloedklonters als het gevolg van klimaatopwarming zien.

Aan de hogeschool van Amsterdam kan je vanaf volgend jaar zelfs een master in ‘klimaatpsychologie’ volgen. Je zal daar leren hoe je de bevolking meekrijgt in het klimaatverhaal. Ik kan de logica van waaruit de meesten zich engageren voor die opleiding natuurlijk ergens wel begrijpen. In haar eindeloze zucht naar comfort en luxe zal de massa de wereld recht naar de ondergang leiden. Er is dus geen andere mogelijkheid dan de massa te manipuleren om hen terug op het goede pad te zetten.

Propaganda

De keuze voor propaganda is dus begrijpelijk, maar wel uiterst problematisch. Ten eerste is het overdreven gebruik ervan om de mensheid te redden contradictorisch. De ruggengraat van de het menselijke wezen, de vezel van het sociale weefsel, is een betrouwbaar, oprecht spreken. Een samenleving gebaseerd op propaganda is per definitie het einde van de mens(elijk)heid.

Ook zijn degenen die de massa menen te moeten manipuleren er in moreel opzicht zeker niet beter aan toe dan de massa zelf. Herinner je de privézwembaden en privéjets van klimaatprofeet Al Gore. Denk aan de vliegvelden vol privéjets op de congressen waar oplossingen werden gezocht voor het klimaatprobleem.

Ten derde is de ecomodernistische oplossing voor ‘het klimaatprobleem’ die je overal in het ruimere discours van de VN voelt, niet de oplossing voor het probleem. Ze is er de oorzaak van. De mensheid concentreren in uniforme woonunits in 15-minutensteden, nitraatbommen laten ontploffen in de stratosfeer om zonlicht af te remmen, boeren verbannen om de natuur te redden, overschakelen op insectenmeel en in laboratoria geprint voedsel, kunstmatige bomen neerzetten om CO2 uit de lucht te filteren, … Dat klinkt gevaarlijker dan het eten van een biefstuk en het rijden met een dieselauto.

Levenstijl

Alle propaganda overboord dan maar en voortdoen zoals we bezig zijn? Ik denk wél dat we ons zorgen moeten maken over de gevolgen van onze levensstijl voor de natuur. Ik geloof bijvoorbeeld dat het probleem van microplastics en plasticsoep in de oceanen reëel is, dat onze manier van aan landbouw doen de bodem schaadt en dat onze moderne vistechnieken het leven in de oceanen bedreigt. En als ik in Afrika op de steppe een sacrale stilte tastbaar in de lucht voel hangen, overvalt er me een verscheurend besef dat we tijdens onze ‘vooruitgang’ de essentie van het leven verloren zijn.

Dat is de werkelijke opdracht waar we voor staan: vals van echt onderscheiden en voorbij het ecomodernisme oplossingen vinden voor de echte problemen. Dat is de beste manier om propaganda krachteloos te maken.

John Clauser

Nobelprijswinnaar John Clauser: ‘Klimaatdiscours is corruptie van wetenschap’