Wat als? Dat was een tv-programma, maar is vooral een vraag die na de voorbije week door verschillende hoofden zal spelen. Wat als hier en daar een momentje toch anders was uitgedraaid? Wat als volleybalclub Roeselare hier en daar een extra puntje had meegegraaid? En wat als Wout van Aert niet lek reed bij zijn aanval op Carrefour de l’Arbre?

Zelden werd de spanning zodanig opgebouwd naar een volleybalwedstrijd als dat het geval was voor Roeselare-Modena. Het was dan ook niet het minste wat op het spel stond: een Europese titel. Dit was immers de affiche van de terugmatch van de CEV Cup-finale en Roeselare was in Italië gaan stunten met 0-3. Het zat er dus echt wel in om grootmacht Modena te vloeren in de eindstrijd. Al was het lang niet vanzelfsprekend om die titel ook effectief binnen te halen.

Eigenaardig puntensysteem

Zelfs na de heenmatch was dat besef in West-Vlaanderen volkomen aanwezig en dat had wel wat te maken met het eigenaardige puntensysteem van de CEV Cup. Bij een zege met 3-0 of 3-1 worden immers drie punten verdiend. Een 3-2-zege is goed twee punten. Een ploeg die met 2-3 verliest, houdt daar ook nog een punt aan over. Enkel een team dat met 0-3 of 1-3 onderuit gaat, blijft volledig met lege handen achter.

De opdracht voor Roeselare in de return was dus om minstens twee sets te winnen. Lukte dat niet, dan zou een golden set de beslissing moeten brengen. Aan steun alvast geen gebrek: de zaal was in een half uurtje uitverkocht en in de zaal naast de Tomabelhal werd nog een Fan Village opgericht. Alles in gereedheid dus voor een waar volksfeest. Al moest het nodige sportieve resultaat nog volgen.

Bittere pil

De eerste set stond al bol van de spanning. Roeselare dichtte een kloof, om nadien twee setpunten af te dwingen. Die werden echter verkwanseld en dat zou de thuisploeg zich nog beklagen. Het verliezen van die openingsset was een bittere pil. Daarna zouden de bezoekers de receptie van Roeselare steeds meer onder druk zetten. Het was in de setstanden nog wel spannend, maar de golden set was onafwendbaar.

Wanneer het daarin van 2-0 naar 4-8 ging, mochten de alarmbellen al af gaan. Vooral op basis van een sterke verdediging klaarden de Italianen de klus. Modena kwam nog winnen in Roeselare met 0-4 en veroverde zo de CEV Cup. Setstanden: 25-27, 22-25, 23-25 en 9-15. Tijd om van deze anticlimax te bekopen kreeg Roeselare amper, want twee dagen later stond al de topper tegen Maaseik in de competitie op het menu. Roeselare won die wél met 3-1.

Ironie in de koers

Tot daar hét event van de voorbije week in de ploegsporten. In de individuele sporten – al spelen ploegen in het wielrennen ook een belangrijke rol – was dat de wielerklassieker Parijs-Roubaix. Vlaamse koers op Franse bodem, eigenlijk. Vooraf was er veel te doen rond enkele systemen waarmee de bandendruk beter geregeld zou kunnen worden. Innovatie kent amper grenzen in het profwielrennen. Ironisch dat het dan toch een lekke band was die over de uitkomst besliste.

Pechvogel van dienst was uitgerekend Wout van Aert, de man die op Haveluy de koers onverwacht vroeg had opengebroken bij de favorieten. In het vervolg van de wedstrijd was het echter het Alpecin-Elegant van zijn rivaal Mathieu van der Poel dat het best vertegenwoordigd was in het overgebleven elitegroepje. Diezelfde Van der Poel toonde zich het gretigst met verschillende versnellingen. Van Aert beperkte zich tot het beantwoorden van die demarrages.

Arme Degenkolb

Geen koers overigens zonder controverse. Met deze keer John Degenkolb als ongelukkige, betrokken partij. De ex-winnaar van de Helleklassieker had de klok ruim vijf jaar teruggedraaid door zo diep in de finale nog mee te zijn. Noem het een verrijzenis op paaszondag. Op Carrefour de l’Arbre liep het echter mis. Jasper Philipsen week lichtjes uit naar rechts, Van der Poel ook enigszins en voor Degenkolb was er geen plek meer: de Duitser ging onderuit.

Menig wielerliefhebber zal zich misschien bij de haren krabben dat hier geen sanctie voor volgde, maar alle hoofdrolspelers – inclusief het slachtoffer – zeiden bij de aankomst: ‘Dit is een koersincident’. Op het moment van dat incident zette Van Aert overigens net een aanval op. Van der Poel maakte dat hij mee was: de twee superfavorieten voorop. Nog op dezelfde kasseistrook reed Van Aert lek. Enkele honderden meters voorbij Carrefour de l’Arbre was de koers gereden.

2 op 3 voor Van der Poel

Van der Poel knalde naar zijn tweede zege in drie Monumenten dit jaar en vierde solo op de mythische Vélodrome André Pétrieux. Zijn ploegmaat Jasper Philipsen werd een knappe tweede, hij klopte een moegestreden Wout van Aert in een sprint voor de tweede plek. Het einde van alweer een knotsgekke koersdag. Wedstrijd na wedstrijd zien we nu al aan een razendsnel tempo afwerken. ‘We koersten als juniors’, zei Van der Poel achteraf. Dit was dan ook de snelste Parijs-Roubaix ooit.

Overzicht

Ook in andere sporten stonden nog enkele grote en belangrijke afspraken op het programma. We zetten ze op een rijtje in onderstaand overzicht.

Snooker: de 18-jarige Ben Mertens klopte in de eerste twee WK-kwalificatieronden de Braziliaan Sarkis en zijn landgenoot Julien Leclercq.

Tennis: Sander Gillé en Joran Vliegen hebben hun zevende ATP-toernooi gewonnen in het dubbelspel. Ze klopten Serviërs Kecmanović en Čačić met 6-3 en 6-4 in de finale in het Portugese Estoril.

Zwemmen: Noah De Schryver zwom naar een nieuw Belgisch record op de 200m schoolslag (2’11″60).

Basketbal: Antwerp (81-64 tegen Zwolle) en Mechelen (70-53 tegen Den Bosch) blijven foutloos in de Elite Gold van de BNXT League. In de NBA zit de reguliere competitie erop. Miami-Atlanta, Toronto-Chicago, LA Lakers-Minnesota en New Orleans-Oklahoma zijn de affiches in de eerste ronde van de Play-In. Ook zo kunnen vier teams zich nog plaatsen voor de play-offs.

Zeilen: Emma Plasschaert werd zesde in de ILC6-klasse in de Wereldbekermanche in Mallorca.

Darts: Dimitri Van den Bergh verloor in de Premier League in Birmingham meteen met 6-5 van Price.

Golf: de Spanjaard Jon Rahm heeft de Masters gewonnen en is weer nummer 1 van de wereld.

John Degenkolb

Conclusie na de sportweek: geen mirakel in de zaal en lekke band beslist op de weg