Volgens Dyab Abou Jahjah bracht de zaak rond Ihsane Haouach ‘een groot tekort aan inzicht aan het licht in het debat over de aanwezigheid van de islam in Europa’. Hij ziet een ‘synergie tussen islamisme en extreem progressivisme’ en noemt dat ‘woke islamisme’. Die term is in feite een postmoderne vertaling dan wel vervolg van het ‘islamosocialisme’ waar ik en andere islamcritici al vele jaren op wijzen. Jahjahs gebruik van de termen ‘islamisme’ en ‘islamisten’ verraadt echter dat hij de islamitische doctrine, waarvan de fundamenten en leerstellingen zélf ‘islamistisch’ zijn, wil verschonen.

‘Oversimplificaties’

Jahjah heeft het over ‘het narratief’ van ‘islamisering, grand remplacement of omvolking’ enerzijds en ‘er is niets aan de hand, behalve dan racisme en islamofobie’ anderzijds. Jahjah noemt dit allebei ‘oversimplificaties die een monolithisch item maken van ‘islam’ en ‘moslims’.’ Jahjah schrijft: ‘Het eerste kamp ziet ‘dé islam’ als een ideologie van verovering en ‘de moslims’ als agenten van die ideologie, het tweede kamp ziet in ‘dé islam’ een religie van vrede en in ‘de moslims’ een gemeenschap van slachtoffers van islamofobie’. Tot slot noemt hij de islam, ‘net als elke religie, een huis met vele kamers’, en hij stelt dat het ‘daarom misleidend is om in zulke algemene termen te spreken, zowel positief als negatief’.

Maar ook Jahjah zelf misleidt door de islam – de leer, de ‘religie’ – op één hoop te gooien met alle (zelfverklaarde) aanhangers ervan. Moslims vallen niet samen met de islam. De islamitische leer zélf maakt het onderscheid tussen de islam (de leer) en moslims (de aanhangers). De uit Iran afkomstige Nederlandse rechtsgeleerde Afshin Ellian verwoordt dat als volgt: ‘Als alle moslims zouden samenvallen met de islam, dan zouden moslims slechts onder een islamitisch regime kunnen leven. Ook gaan we er dan vanuit dat alle moslims precies weten wat de islam inhoudt. Bovendien nemen we dan aan dat alle moslims geheel vrijwillig volgens de normen van de islam willen leven. (…) Wie de moslims en de islam als verwisselbare categorieën ziet, beschouwt alle moslims in de wereld als een blok beton. In werkelijkheid zijn er vele soorten moslims: whisky-drinkers, gelovige, minder gelovige, zwaar gelovige moslims, ongelovige moslims, atheïstische moslims, hoerenlopers, maffia-moslims, soefi-moslims, terroristische moslims, et cetera. Vormen al die categorieën een onverbrekelijke eenheid met de islam?’

Islam versus moslims

Natuurlijk niet, want ook zonder moslims zou de islam nog steeds bestaan, net zoals ook het nazisme nog bestaat zonder de nazi’s of nazi-Duitsland. De islam, zo schrijft Ellian, is immers niet het resultaat van activiteiten van moslims, het is de wil van Allah, vastgelegd in de islamitische bronnen. En net zoals elke leer of systeem heeft ook de islam een essentie, en die is totalitair.’

De Franse arabiste Anne-Marie Delcambre zei in dat verband: ‘De gematigde islam is een westers verzinsel om de onaangename waarheid niet onder ogen te hoeven zien. Het “islamisme” [de zgn. “politieke islam”] zit in de islam als het kuiken in het ei. Er is geen goede en slechte islam, zoals er ook geen gematigde islam bestaat. Gematigde moslims bestaan wel, dat zijn degenen die een deel van hun geloof links laten liggen.’

**De islam is inherent politiek**

Er is overigens geen enkele ‘islamist’ die zichzelf ‘islamist’ of een aanhanger van ‘het islamisme’ noemt. De Berberse activist Ferhat Mehenni stelt dat ‘de islam het islamisme in rust is en het islamisme de islam in beweging’. De Algerijnse auteur Hamid Zanaz noemt de ‘politieke islam’ (‘islamisme’ dus) ‘een flagrant pleonasme omdat de islam in de eerste plaats politiek is’. Islamoloog Halim El-Madkouri liet zien dat ‘uit de basisliteratuur van terreurbeweging IS blijkt dat zij niets doet wat ingaat tegen de algemene islamitische leer inzake politiek en oorlogshandelingen’.

Dat is ook precies waarin de islam fundamenteel verschilt van religies, namelijk dat de islam inherent politiek is en zowel fundamentele leerstellingen bevat inzake politiek handelen als inzake oorlogshandelingen. De grootste islamkenner die Vlaanderen ooit heeft gehad, de helaas overleden Urbain Vermeulen, benadrukte dat de islam veel meer wet en recht dan religie is.

‘Een huis met vele kamers’

Dat er in ondertussen na veertien eeuwen islam geen enkele samenleving is kunnen ontstaan waar de islam dominant is – bij het regime en/of de bevolking – en waar tegelijkertijd gelijke rechten voor vrouwen, afvalligen, homoseksuelen en niet-moslims, de democratie en de rechtsstaat, de scheiding van kerk en staat en individuele vrijheid gelden, zegt veel over de natuur van de islamitische doctrine. Het is een wet van Meden en Perzen: hoe meer en hoe strikter ergens islamitische regels en wetten gelden, hoe minder vrijheid en hoe meer ellende er is.

Niet de doctrine van de islam is dus ‘een huis met vele kamers’, wel is er een vrij grote diversiteit in hoe (zelfverklaarde) moslims omgaan met de starre islamitische leerstellingen, die zijn vastgelegd in de Koran en de Hadith en die concreet tot uiting komen in de sharia of islamitische wetgeving.

Problematische islamitische opvattingen

Los van het feit dat de geschiedenis niet wordt bepaald door de ‘gematigde meerderheid’ – die doorgaans laf, bang en stil is – zijn er ettelijke onderzoeken die aantonen dat grote groepen moslims problematische islamitische opvattingen hebben. Een van de grootschaligste onderzoeken ooit – ’Who Speaks for Islam? What a Billion Muslims Really Think’ van Dalia Mogahed en professor John Esposito, mensen die de islam overigens een bijzonder warm hart toedragen – had als conclusie dat ongeveer een derde van de moslims wereldwijd in meer of mindere mate jihadistische aanslagen goedkeurt. Dat zijn zo’n 600 miljoen moslims. Begrijpen zij allemaal de islam verkeerd?

Volgens het grootschalige onderzoek van socioloog dr. Ruud Koopmans, het Nederlandse hoofd van de cel migratie bij het Berlijnse Centrum voor Sociale Wetenschap (WZB), zijn er in België zo’n 400.000 moslimfundamentalisten, ongeveer de helft van de moslimpopulatie. Dat onderzoek wijst uit dat 66% van de ondervraagde moslims vindt dat moslims terug moeten naar de wortels van de islam; 82% vindt dat er maar één interpretatie van de Koran is en dat elke moslim zich daaraan moet houden; en 70% vindt de regels van de Koran belangrijker dan de Belgische wetgeving. Uit een enquête van VTM-Nieuws en Humo bleek zelfs dat in Vlaanderen 1 op de 5 moslims – 80.000 moslims! – begrip heeft voor Islamitische Staat en de manier waarop deze islamitische terreurorganisatie actie voert. Dit zijn toch bijzonder zorgwekkende cijfers.

Omvolking plus islamisering

‘Het narratief’ van ‘islamisering, grand remplacement of omvolking’, zoals Jahjah het noemt, komt vandaag tot uiting in bepaalde wijken in West-Europa. Na 60 jaar massa-immigratie zijn moslims er de grootste minderheid of meerderheid, waardoor islamitische tradities, gebruiken, regels en wetten er nu de bovenhand hebben gekregen. Dat dit ook gepaard gaat met wat Jahjah ‘islamisme’ noemt, staat buiten kijf.

Wanneer in geïslamiseerde wijken in de Parijse voorstad Saint-Denis vrouwen uit het straatbeeld worden verbannen; of wanneer onderzoeker Montasser AlDe’emeh ervoor waarschuwt dat tienduizenden moslimjongeren in België in angst leven omdat islamleraren en imams hen bang maken met gruwelijke straffen door Allah, zoals martelingen in het graf, dan zijn dat typische voorbeelden van ‘omvolking plus islamisering’. Geen ‘narratief’ of ‘doembeeld’ dus, maar bittere realiteit. In het licht hiervan is het ‘woke islamisme’ slechts een van de vele symptomen van een islamiserende samenleving.

John Esposito

‘Woke islamisme’ is symptoom van islamiserende samenleving