De lgbtq+-organisaties Cavaria en Casa Rosa dienen samen met Unia een klacht in tegen Dries Van Langenhove (ex VB-kamerlid, nu onafhankelijk ‘activist’) na een tiental meldingen omtrent een actie in de Brugse binnenstad, waar Van Langenhove de regenboogvlag als een ‘pedofielenvlag’ betitelt. Haatspraak, menen de organisaties. ‘Zulke acties hebben een enorme impact op het welzijn van een volledige groep’, verduidelijkt Cavaria-woordvoerster Eef Heylighen.

Dat zijn zware woorden. Het door Dries zelf opgenomen filmpje, waarop de klachten gebaseerd zijn, toont een eerder ludieke setting waarin de gerante van de boekenwinkel zelf een en ander relativeert. Hij betreedt de zaak en vraagt beleefd ‘weten jullie dat jullie een pedofielenvlag aan de gevel hebben hangen? Nee? Ik wil anders wel helpen ze te verwijderen’. De uitbaatster lacht en zegt ‘Neen hoor, dat is in orde!’ – ‘Oké, prettige dag nog!’

Het had een sketch van Van Kooten en De Bie kunnen zijn, of een of andere verborgen-camera-gimmick. Dries amuseert zich duidelijk en kijkt schalks in de camera, als was hij er zich van bewust dat hij eerder als komiek dan als activist aan het scoren was. Voor de media, met name De Morgen, die aan deze terreurdaad al drie artikels besteedde, niettemin het bewijs dat het extreemrechtse gevaar voor onze democratie dichter bij is dan ooit. Dat roept herinneringen op.

‘Nazicollaboratievlag’

Pukkelpop, 2019: leeuwenvlaggen verboden

In de zomer van 2019 liet Pukkelpop-organisator Chokri Mahassine op zijn festival alle leeuwenvlaggen (zonder rood), die hij bestempelde als ‘collaboratievlaggen’, verwijderen. Dat was op aangeven van Kaoutar Oulichki, voorzitter van de Jong Socialisten, die aanstoot nam aan dit symbool van de Vlaamse beweging. Mahassine nam op Twitter de term ‘collaboratievlag’ over, onder protest van VB-voorzitter Tom Van Grieken. Die had ook klacht kunnen indienen, want jongeren die vandaag met zo’n leeuwenvlag wapperen hebben vermoedelijk weinig met de collaboratie tijdens de 2^de wereldoorlog. Het ging hier dus om pure stigmatiserende euh… haattaal.

Dat Van Grieken het hield bij woorden, is omdat hij allicht beter snapt wat vrije meningsuiting inhoudt. Het behoort namelijk tot de vrijheid van mening om zo’n leeuwenvlag te hangen, met of zonder rode tong, en wie dat echt wil mag die ook een ‘collaboratievlag’ noemen. Dat was toen ook de mening van grondwetspecialist Hendrik Vuye, die erop wees dat de socialisten indertijd dat rood in de vlag hadden geëist én gekregen. Dat die versie nu aan alle openbare gebouwen hangt, betekent niet dat de zwart-gele leeuwenvlag plots een neo-nazi etiket zou moeten krijgen, ook al probeerde Karl van den Broeck, hoofdredacteur van Apache, dat te bewijzen. Philippe Diepvents, directeur van de studiedienst van het ABVV, omschreef de zwart-gele leeuwenvlag ook al als een ‘nazicollaboratievlag’. Zelfs professor Marc Van Ranst (KULeuven) deed toen zijn duit in het zakje.

Doet dat er voor de rest toe? Weinig. Het zijn woorden, en daarin kan geen censuur van toepassing zijn. In dezelfde zin is het door Van Langenhove gebruikte scheldwoord ‘pedofiele’ regenboogvlag disputabel (er wordt dan verwezen naar John Money, de Nieuw-Zeelandse psycholoog die aan de grondslag ligt van de genderideologie en in de jaren ’60 extreme experimenten met kinderen uitvoerde), maar UNIA heeft hier werkelijk geen poot om op te staan. Een winkel binnenstappen en uitleg vragen over een vlag, die zelfs beledigen, is vooralsnog niet strafbaar.

Narcistische deconstructie

Muntpunt, juni 2923: kinderen mogen het Queer-kasteel verkennen (Foto Eline Vermoesen)

Dan nog iets ten gronde over die regenboogvlag. Het is wel degelijk een politiek symbool, meer bepaald van een beweging die de seksuele identiteit verabsoluteert. Dat is controversieel, want mensen kunnen niet herleid worden tot hun seksuele geaardheid. Dat dit voorwerp is van indoctrinatie, maakt het nog bedenkelijker. In de aanloop naar de Brussels Pride stond aan de inkom van het Brusselse Muntpunt – de bibliotheek van de Vlaamse Gemeenschap – een Kiki Kiosk, duidelijk op kinderen afgestemd. Het bleek een promotiestunt van de LGBTQIA+ lobby, meer bepaald een initiatief van iets dat zich Queer collectief Bebe Books noemt.

Kinderen moeten dus ‘laagdrempelig’ leren dat ze in het verkeerde lichaam kunnen zitten. Het onthult een pervers trekje van het diversiteitsverhaal. Door mensen in zo’n psychische verwarring te manoeuvreren, kunnen persoonlijkheden afgebroken worden en vervangen door ‘identiteiten’. Die zijn gegroepeerd in minderheidsclusters die door de overheid moeten beschermd worden, en waarvoor klachtenbureau’s als UNIA zijn opgericht. Een persoonlijkheid is kritisch, maar eens men tot een minderheid wordt gerekend is men vooral potentieel slachtoffer van discriminatie, en dus een voorwerp van bescherming.

Deze narcistische deconstructie, die mensen letterlijk op hun onderbuik focust, is het equivalent van de aloude hersenspoeling. U bent niet langer Jef Janssens of Ria Peeters, met een eigen mening, maar U bent gekleurd, vrouw, moslim, behorend tot het brede LGBTQIA+ gamma van genderidentiteiten, of u hebt een beperking, of een zogenaamde intersectie van deze groepen, die allemaal op het systeem beroep kunnen doen als paraplu tegen de ‘haattaal’.

Genderideologie

Dit opbreken van de maatschappij in allerlei beschermde minderheden, onder de noemer van diversiteit, is een geniale strategie van een zogenaamde democratie om censuur te handhaven zonder dat het die naam krijgt. De restfractie, al wie dus niet valt onder een van deze identitaire syndicaten, is dan automatisch een racist, seksist of islamofoob: een simpele aftreksom die samenvalt met het inkrimpende territorium van de vrije meningsuiting.

Op een ietwat onhandige en intellectueel gebrekkige manier is het eigenlijk datgene waar Van Langenhove tegen ageert. Natuurlijk zijn queers in de strikte zin geen ‘pedofielen’. Maar gelet op bovenstaand voorbeeld in de Brusselse Muntbib, is er wel degelijk sprake van een oprukkende genderideologie, die de politieke polariteit wil vervangen door een intersectionele matrix van groepen die allemaal nood aan bescherming hebben. Het linkse discours zou dan definitief het laatste woord hebben, en samenvallen met de postmoderne staatsideologie. In naam van ‘het welzijn van een volledige groep’.

Dat neemt niet weg dat Van Langenhove en kompanen moeten opletten dat ze niet in het vaarwater komen van jongeren die ‘Allahu Akbar!’ roepen bij het vertrappelen van een regenboogvlag. Iemand vragen waarom hij/zij zo’n vlag uithangt, en er kritiek op leveren, is iets anders dan hem wegnemen of verscheuren. Als de socialisten en de moslims het doen, moeten wij het vooral niét doen. Dat lijkt me een handzaam richtsnoer.

John Money

Komt Dries Van Langenhove de winkel binnen