De samenzweringsminnende webstek Apache heeft in een achterkamertje weer eens een — wat anders? — complot ontdekt: ‘De officieuze huisideoloog van Thierry Baudet [= Sid Lukkassen], enkele KVHV’ers, ultrakatholieken, maar ook verschillende Brusselse N-VA’ers hebben de macht gegrepen in de bijna honderd jaar oude Vlaamse Club voor Kunst, Wetenschap en Letteren.’

Op de gang van zaken binnen die club kan ik geen deskundig commentaar geven. Van John Wubbe, die luidens dit artikel blijkbaar bij de N-VA is, kreeg ik enkele weken geleden het aanbod om ook lid te worden van de WhatsApp-groep van de genoemde Vlaamse Club, waarvoor ik een jaar of twee geleden een lezing gegeven had. Onder die hoofding stromen nu honderden berichten binnen op mijn smartphone, die ik door tijdgebrek doorgaans ongelezen laat. Verder dan dat gaat mijn betrokkenheid niet, laat staan dat ik een heuse ‘machtsgreep’ zou beraamd hebben.

Ik moet Apache danken voor de elementairste weetjes over de vereniging: ‘De Vlaamse Club werd bijna honderd jaar terug, in 1923, onder impuls van Ernest Claes opgericht door August Vermeylen, Herman Teirlinck en Frans Van Cauwelaert. De club stelde zich al die tijd ten doel om kunst, wetenschap en letteren te promoten en via die weg bij te dragen aan de Vlaamse uitstraling van de hoofdstad. Dat gebeurde onder meer door debatavonden, lezingen en muzikale evenementen te organiseren.’ Al werd Ernest Claes later verketterd als ‘de zwarte van Zichem’, het klinkt toch eerder eerbiedwaardig.

Onaanraakbaarheid

Wel valt er wat te leren uit de beweringen die hier over mijzelf gedaan worden. Onder de ‘extreemrechtse figuren, hand in hand met een aantal Brusselse N-VA’ers’ die hier blijkens de Apache-fichenbak hun opwachting maken, is er ‘publicist Koenraad Elst. Die werkte onder meer voor Jurgen Ceder (intussen ex-Vlaams Belang) en schrijft voor de Vlaams-nationalistische opiniesite Doorbraak, maar bijvoorbeeld ook voor de nauw aan het Vlaams Belang gelieerde propagandasite Sceptr.’

Merk op, beste Doorbraak-lezer, dat mijn ‘schuld’ aan schrijven voor Doorbraak hier als een aanwijzing voor de karakterisering ‘extreem-rechts’ geldt. Merk ook op, gebeurlijke N-VA’ers, dat u hier nu eens niet bij ‘extreem-rechts’ gerekend wordt: het luidt hier nevenschikkend ‘extreem-rechts hand in hand met N-VA’. Anderzijds, in het linkse wereldbeeld maakt dat eigenlijk geen verschil: zij praten niet met andersdenkenden, voor hen is ideologische onreinheid besmettelijk. Dus als N-VA’ers met extreem-rechts onder één dak gezien worden, bewijst het dat ze toch wel nauw verwant zijn.

U hebt zeker al gehoord van de Indiase onaanraakbaarheid: het op afstand houden van wie of wat als onrein geldt, tot in het ongerijmde. Als u wil weten uit welke geestesgesteldheid dat voorkomt, observeer dan onze linkse intellectuelen. Groene parlementsleden weigeren om met VB’ers de hand te schudden: in hun bijgelovige wereldbeeld gelden foute gedachten immers als besmettelijk.

Pro domo

Eerst de gedane beweringen verifiëren. Ik heb van 2011 tot 2013 inderdaad voor Jurgen Ceder bij de Senaat gewerkt. De uitdrukking ‘intussen ex-Vlaams Belang’ suggereert ten onrechte dat hij toen nog VB-senator was. Het was juist omdat hij toen het Vlaams Belang verlaten had, dat hij nieuwe medewerkers kon aanwerven. Cruciaal bij het sollicitatiegesprek was of ik het met zijn politieke lijn kon vinden, inbegrepen zijn plan om bij de N-VA aan te sluiten. En dat was het geval: spijts enkele gunstige evoluties, zoals de perspectiefverschuiving van een obsessie voor vreemdelingen naar een terechte bezorgdheid over de islam, heb ik altijd gevonden dat het Vlaams Belang de goede zaak beschadigde door haar onoordeelkundige associatie (daar heb je dat woord, ook bij mij) met twijfelachtige figuren en buitenlandse partijen. En ik zag toen in de N-VA een veelbelovend alternatief.

Verder probeert Apache mij nog aan het Vlaams Belang te liëren via de internetkrant Sceptr. Want schuld door associatie werkt vaak met tussenstappen. Kun je er niet mee weggeraken om iemand rechtuit ‘nazi!’ te noemen, dan kan hij evengoed omfloerst ‘naar de jaren 1930 ruiken’. Het effect is hetzelfde, in beide gevallen hoort het publiek van reputatiebewuste bourgeois een dichtbije of verre associatie met de nazi’s, en dat is waar het op aankomt.

Omdat nog iemand mij recent vroeg of ik voor Sceptr schrijf, heb ik het eens nagevraagd. Ik geef er weinig om als mijn artikels elders gereproduceerd worden, en in de internetpers gebeurt dat vaak, dus wie weet? Maar nee, niets gepubliceerd bij Sceptr. Niet dat het zo erg zou zijn, maar onze fact-checkers beoordelen alvast twee beweringen in deze korte Apache-alinea als onwaar.

Wikipedia-journalistiek

De Sceptr-bewering is in beide gevallen kennelijk ontleend aan Wikipedia. Op wetenschappelijke congressen wordt nieuwelingen ingeprent dat dat geen geldige bron is, maar kleine luiden is hij evangelie. Net zoals de beheerders van sociale media is Wikipedia zeer partijdig: bij lemma’s over omstreden thema’s heeft steevast één van de strijdende partijen de controle over het lemma bemachtigd, om die dan jaloers tegen elk ‘vandalisme’ (= rechtzetting) te bewaken.

Dat linkse agitatoren zich door geruchtenmolens als Wikipedia laten misleiden, wijst op luiheid, gevolg van het feit dat zij nooit kritiek hoeven te vrezen. Geen enkele ‘factchecker’ van Knack of De Standaard zal hén op onwaarheden aanvallen; het gevolg is slordigheid. Ziedaar een eerste probleem met beschuldigingen door associatie: vaak zijn die feitelijk onjuist.

Het tweede probleem is dat die redeneertrant een triestige noodgreep is, voortkomend uit het besef dat zij het inhoudelijk debat niet kunnen winnen. Ik heb in 31 jaar nog geen enkel geval meegemaakt waar een islampleitbezorger zijn standpunt wist hard te maken tegen een deskundig islamcriticus. De enige manier om zich wat staande te houden, is de aandacht afleiden naar een ander onderwerp. Vaak met logisch ongerechtvaardigde sprongen, zoals het ongerijmde begrip ‘anti-moslim racisme’ of de volkomen onjuiste associatie van islamkritiek met de nazi’s.

Apache heeft nog nooit enige belangstelling getoond voor mijn werkelijke, gepubliceerde standpunten. Zoals alle anderen die inhoudelijk met de mond vol tanden staan, moet het internetblad zijn toevlucht nemen tot afleiding van de aandacht naar een beweerde schuld door associatie.

(Wordt vervolgd.)

John Wubbe

Wikipedia-journalistiek leidt tot schuld door associatie