Het is zeker mogelijk om bijvoorbeeld ajuinsaus of erwtensoep of hutsepot, of om het even welke stoverij* te maken zonder toevoeging van een theelepeltje Liebig Vleesextract. Velen zullen dat ook zo doen, maar zonder op hen neer te kijken: zij zijn van een andere parochie.

Wat wil nu het geval? Dit vleesextract is altijd al moeilijk verkrijgbaar geweest, en met de tijd is dat steeds hachelijker geworden, en nu is het ook in de Delhaize van de Martelaarslaan niet meer te vinden. Dat was in Gent de laatste toevluchthaven: de Carrefours &c. hadden het al lang niet meer.

En het is waar, Liebig Vleesextract is geen goedkoop product – vijf of zes euro voor een potje van 50 gram. Toch een goede honderd euro voor een kilo zal je zeggen, maar een kilo heb je nooit nodig.

Hier past een kleine historische uitweiding. Justus, Freiherr von Liebig (1803-1873), de beroemde scheikundige die de kunstmest uitvond, kwam ook op het idee om uit het vlees van runderen een extract te puren. In Zuid-Amerika slachtte men die beesten voor de huiden en de hoornen, die dan in Europa verkocht werden. Vers vlees viel nog niet te transporteren, maar een extract natuurlijk wel. Dr. Liebig wilde hiermee het cretinisme bestrijden las ik ergens, een ziekte die in afgelegen bergstreken veel voorkwam, te wijten aan voedingstekorten met een schildklierafwijking als gevolg die zwakzinnigheid veroorzaakte** – politiek incorrecte Fransen hoor je ook nu nog wel een domme of zwakzinnige persoon (m/v/x) ‘un(e) crétin(e)’ noemen.

Behalve de smaak ervan, die niet te vergelijken is met een bouillonblokje, is er dus reden te over om dit product van de goede dokter te gebruiken. Het aan een bevolking ontzeggen is een aanslag op de volksgezondheid. Elk van zijn potjes draagt zijn handtekening trouwens.

_________

* ‘stoofvlees’ zegt het Nederlands, maar er bestaat ook linzenstoverij, bonenstoverij enzovoort.
** ‘Nous ne parlerons point de ces cas où l’engorgement (…) produit la stupidité la plus absolue dans certains pays montueux . (…) chez les vrais crétins, le cerveau n’ayant presqu’aucune action comme organe de la pensée (…).’ dr. Pierre-Jean-Georges Cabanis (1757-1808), Rapports du physique et du moral de l’homme, 1808.

[Deze dokter Cabanis moet niet verward worden met de latere dr. Augustin Cabanès (1862-1928) die in zijn prachtige reeks van drie boeken ‘Grands Névropathes’ achtereenvolgens Pascal, Molière, Chateaubriand, Byron, Shelley, Baudelaire, Wagner, La Fontaine, Rousseau, Rétif de La Bretonne, Bernardin de Saint-Pierre, Lamennais, Comte, Musset, Hugo, Sainte-Beuve, les frères de Goncourt, Hoffmann, Heine, Swift, Quincey, Coleridge, Cooper, Tennyson, Chopin, Gogol, Gontsjarov, Lermontov en Dostojefski beschreef.]

Justus Liebig

Dramatische ontwikkeling in de voedingsindustrie