Gisteren was het 11 juli, Vlaamse feestdag, en de dag ervoor werden de eretekens al uitgedeeld door minister-president Jan Jambon aan Vlamingen ‘die zich bijzonder ingespannen hebben voor de samenleving’. Geen makkelijke keuze, want in deze bange tijden laat menig Vlaming zich van zijn beste kant zien.

Strategische keuze

Laat ik beginnen met Katrijn Clemer die het ereteken namens de Vlaamse vaccinatiecentra mocht in ontvangst nemen. Na het afzichtelijk geklungel van welzijnsminister Wouter Beke mocht het wat vooruitgaan, en hiermee feliciteert de Vlaamse overheid dus eigenlijk zichzelf. Maar goed, we staan vooraan in Europa, een verdiende pluim.

Evenmin discussie over de uitreiking aan Pfizer Belgium, ‘als exponent van Vlaanderen als toplocatie van een kennisgedreven en innovatieve biofarma-industrie’. CEO Karel Van De Sompel mocht het ereteken in ontvangst nemen. Nog niet zo lang geleden belde Jan Jambon naar Puurs voor wat extra vaccins, maar hij kreeg de CEO niet eens aan de lijn. Geen fabrieksverkoop op zondag bij deze Amerikaanse farmagigant, die enkel zaken doet met de EU. Maar, moet Jan gedacht hebben, net daarom moeten we de vriendschap dringend aanhalen. Een terechte strategische keuze in deze tijden, nu de derde prik eraan komt en het weer dringen wordt.

Hof van Cleve

Over dan naar meesterkok Peter Goossens, uitbater van het driesterrenrestaurant Hof van Cleve. Reken op 350 euro per persoon, maar naar het schijnt krijgt u waar voor uw geld. Welke bijzondere inspanningen Goossens verder leverde voor de samenleving is me niet duidelijk, of het zou de deal moeten zijn die hij met het gerecht sloot in 2015 om een veroordeling wegens belastingontduiking te ontlopen. Ach, het was een zwaar jaar voor de horeca, al had ik de onderscheiding toch liever zien gaan naar Cafébaas Dirk van ’t Klein Verzet in Overijse/Terlanen.

Maar nu komen de echte zwaargewichten, die met vlag en wimpel aantonen waarom er geen 11 juli denkbaar is zonder dat Vlaams ereteken.

Betutteling

Gepensioneerd nieuwsanker Martine Tanghe zullen we ons inderdaad tot in de eeuwigheid herinneren omwille van ‘de stempel die ze op de Vlaamse televisiejournalistiek heeft gedrukt’. Maar dan in een ietwat andere zin dan de lofrede het bedoelt. Het toespreken van de kijker als was het een kleuter, in trage zinnen en op elk woord een nadruk, het werd symbool van de moraliserende betutteling die de openbare omroep tot op vandaag uitstraalt.

De Vlaming moet politiek heropgevoed worden, en Martine verstond als geen ander de kunst om een en ander met mimiek en ogen-knipperen te onderlijnen. Dat er geen enkele kunstenaar of performer in de prijzen viel, wordt hiermee ruimschoots gecompenseerd.

Woke rector

En zo komen we bij de kers op de Vlaamse 11-juli-taart: VUB-rector en communicatiewetenschapper Caroline Pauwels. Het boegbeeld van links-vrijzinnig Vlaanderen, maar helaas ook een toonbeeld van politieke correctheid, aan een universiteit waar de wokes en de cancel culture het meest voet aan de grond hebben gekregen. Ik probeer in het hoofd te kijken van Jan Jambon -dat doe ik wel eens meer-, maar helaas, het licht moet hier compleet uitgegaan zijn.

Het probleem met Pauwels, behalve haar ondraaglijke intellectuele lichtheid -al is dat vandaag eerder een voordeel-, zit hem vooral in haar claim op ‘rebelsheid’ en ‘dwarsliggerij’. Altijd en overal presenteert Caroline zich als lichtend voorbeeld van het vrijdenken, waardoor ze de echte dwarsliggers in Vlaanderen uit beeld probeert te houden. Islamkenner/criticus Wim Van Rooy is typisch zo’n geval: iemand met echt haar op zijn tanden, maar voor mevrouw Pauwels niet behorend tot de nomenclatura van ‘kritische intellectuelen’ die ze op de unief onder haar hoede heeft, en die onder meer ook Theo Francken in 2017 hebben belet om er een lezing te geven.

Het vrije woord

In het VRT-herdenkingsprogramma rond Johan Anthierens, ‘Niemands Meester, Niemands Knecht’, mocht ze uiteraard ook niet ontbreken om de dwarsdenker te huldigen die zich ‘afzette tegen dat politiek correcte denken’. Terwijl Anthierens van Caroline Pauwels’ hypocrisie vermoedelijk geen spaander heel zou gelaten hebben, want zoals gezegd: de grootste vijanden van het vrije woord zijn diegenen die het als boegbeeld claimen en het versmallen tot een pensée unique van de kruisvaarders tegen het Vlaamse onfatsoen dat zich vooral langs rechts ophoopt.

Pauwels won dit jaar ook al de Arkprijs van het Vrije Woord, en dat is wel de best mogelijke onderscheiding voor het etaleren van de poco-weldenkendheid. Verbaast het u dat Anthierens deze Arkprijs, die al sinds 1951 bestaat, nooit won?

Uitrijking (sic)

Niettemin is Caroline Pauwels van vele markten thuis, en is ze curator van het festival ‘Theater aan Zee’, in mijn geboortestad Oostende nog wel. Op haar beurt gaat ze daar ook prijzen en zelfs eredoctoraten uitreiken, maar ze slaagt er niet in om de uitnodiging foutloos af te leveren. Iedereen zondigt al eens tegen het Nederlands, dan zet je dat gewoon recht. Niet zo de VUB-rector, ondanks vriendelijke hints van ondergetekende als oud-student.

Het moet zijn dat ze vlekkeloos Nederlands dus ook niet belangrijk vindt, of misschien zelfs discriminerend jegens anderen die onze taal verhaspelen. Het vrije woord, in de meest uitgebreide betekenis. Of waarom u zich soms afvraagt waar de belabberde toestand van het Vlaamse onderwijs vandaan komt.

Ziezo, we zijn rond. Vijf nieuwe ereburgers is de Vlaamse gouw rijk, met lange ij, op naar 21 juli waar tenminste adellijke titels te verdienen zijn. Die zijn naar ’t schijnt zelfs in promotie wegens einde serie. Nog een aangename komkommerweek gewenst.

Katrijn Clemer

‘Beste Johan, we rijken twee eredoctoraten uit, je komt toch ook?’