Er is in het Verenigd Koninkrijk een oude vrouw gestorven. Dat is triest. Voor haar familie, vrienden en kennissen. Ze was al 96 en dus was de kans groot dat ze snel het tijdelijke voor het eeuwige zou inwisselen. Toch komt een overlijden altijd te vroeg. De vrouw had haar hele leven de taken op zich genomen die haar werden toebedeeld. Dat kwam omdat ze werd geboren in het juiste bed. In ruil voor het uitoefenen van die taken leed ze een leven van luxe. Ze werd bediend en hoefde zich geen zorgen te maken over haar financiële toekomst. Dat was niet haar keuze noch haar schuld of verdienste. Het gebeurde gewoon.

Pensioenfonds

In Nederland leeft een oude vrouw. Ik zag twee dagen geleden toevallig een filmpje van haar voorbijkomen dat iemand op LinkedIn had gepost. Het filmpje was gemaakt door een lokaal radiostation uit Den Haag. Het radiostation doet straatinterviews met wat we gemakshalve ‘gewone mensen’ noemen. Of ook wel ‘de man in de straat’. Het interview met de mevrouw raakte bij mij een snaar en liet me enkele dagen niet los.

De mevrouw had haar hele leven het werk gedaan dat ze moest doen om in haar onderhoud te voorzien. In ruil daarvoor leefde ze zuinig, maar ze hoefde zich gelukkig geen zorgen te maken over haar oude dag, dacht ze. Want ze had haar hele volwassen leven lang voldoende geld in het pensioenfonds gestort zodat ze een onbezorgde oude dag tegemoet kon zien. Ik schat dat de mevrouw ergens eind de zeventig is, maar ik weet het niet zeker, want het is een ‘vrouw in de straat’ en ze staat niet op Wikipedia.

35 miljard euro

In Duitsland woont een vrouw. Ze is de dochter van de minister-president van Neder-Saksen en werd geboren in Brussel, toen haar vader nog voor de Europese Unie werkte. Haar man is directeur van een medisch bedrijf dat gespecialiseerd is in cel- en gentherapie. Deze mevrouw ging in de politiek en schopte het in Duitsland tot minister. Eerst van familiezaken, dan van arbeid en later zelfs tot minister van defensie. Sinds 2019 is ze voorzitter van de Europese Commissie. Ze is 64 jaar oud en ze hoeft zich geen zorgen te maken over haar financiële toekomst.

Ik durf geloven dat ze hard werkt, maar niet noodzakelijk zwaar fysiek werk. Deze mevrouw is niet rechtstreeks gekozen door de Europese bevolking, maar zit op deze plek op voordracht van de premiers van de EU lidstaten. Ze heeft eigenhandig in naam van de Europese Commissie 1,8 miljard dosissen Pfizer vaccins besteld. Die kosten minstens 35 miljard euro aan de Europese burger. De mevrouw wil de details van haar overeenkomst met Pfizer niet vrijgeven en ook de berichten niet die ze uitwisselde met de baas van Pfizer. Het onderhandelingsteam van de EU, waarin alle lidstaten vertegenwoordigd zijn, werd niet betrokken. Dat is haar schuld.

In de cel

In het Verenigd Koninkrijk wordt een vrouw begraven. De wereld kijkt toe, omdat de vrouw belangrijk was. Ze was belangrijk omdat ze een koningin was. Veel mensen van over de hele wereld vinden het erg dat deze 96-jarige mevrouw is gestorven. Televisiestations en kranten vullen hun pagina’s met allerlei details over het overlijden van de mevrouw.

Tegelijkertijd woedt er in de wereld een enorme crisis. De prijzen van elektriciteit en gas worden onbetaalbaar. Men waarschuwt voor een voedselcrisis. Honger en kou loeren om de hoek. Niet meer voor deze vrouw en ook niet voor haar familie. De koningin is dood. Leve de koning. Een gewone man in een Londense straat houdt een bordje omhoog. Er staat op: ‘Charles, wie heeft jou verkozen?’. De man wordt door de politie opgepakt en in een cel gestopt.

Interview

In Nederland wordt een mevrouw op straat geïnterviewd. Dit is de transcriptie van het interview met haar:

Vrouw: ‘Ik heb tot mijn 68 jaar gewerkt om mijn appartementje hypotheek-vrij te krijgen en rond te kunnen komen. En nu is het gewoon zo dat ik straks naar de voedselbank moet. Maar daar kom ik dan niet voor in aanmerking want er zijn nog honderdduizend wachtenden voor je. En dan moet je je huis verkopen, en dan? ‘

Interviewer: ‘Dus u ziet het slecht tegemoet eigenlijk?’

Vrouw: ‘Ja. Ik denk dat ik maar een pil ga halen en tegen de tijd dat het te moeilijk gaat worden neem ik ‘m wel in. Ik heb mijn best gedaan voor Nederland. Ik heb 53 jaar de pot volgestort, nou een ander mag het hebben. Veel geluk ermee.’

Interviewer: ‘Meent u dat nu?’

Vrouw: ‘Ja.’

In Nederland woont een vrouw. Ze kan straks haar gas en elektriciteit niet meer betalen. En het eten wordt ook elke maand duurder. Dat is allemaal niet haar schuld. De mevrouw denkt aan zelfdoding als het zo verder gaat.

Welkom bij de Hunger Games.

King Charles

Welkom bij de Hunger Games