President Donald Trump beslist de Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken en ook nog eens de helft van de soldaten uit Afghanistan. Zijn minister van Defensie, Jim Mattis, werd niet geraadpleegd. Mattis was het oneens met het besluit en besloot zijn ontslag aan te bieden. Hij gaat weg eind februari.

Een hoop beslissingen

Het is de afgelopen dagen druk in Washington, zoals steeds op het eind van het jaar. Tijdens deze periode vorig jaar werd de grote belastingverlaging goedgekeurd. Dit jaar is er voor politieke junkies opnieuw veel lekkers.

Ondergesneeuwd, want een groot succes voor Trump, is de hervorming van straffen voor criminelen. Van Jones, een linkse activist en politiek commentator, zei dat het dankzij de president was dat deze hervorming eindelijk tot stand komt. Jones, die Trump op CNN vaak zwaar op de korrel neemt, was aanwezig tijdens de ondertekening en kreeg een pen uit de handen van de president. Vele niet-gewelddadige veroordeelden, disproportioneel veel Afro-Amerikanen, zullen hierdoor vrij komen en een nieuwe kans krijgen in de samenleving.

Verder is er nog de ‘shutdown’, de sluiting van een gedeelte van de overheid. Maar het dominante nieuws van afgelopen 48 uur was toch wel de terugtrekking van de troepen en het daarbij horende ontslag van minister van defensie Mattis.

Soldaten terug naar huis, ‘Partij voor Oorlog’ ontevreden

Voor de mensen die lijden aan het Trump Derangement Syndroom (TDS) zijn het weer moeilijke dagen. Ook in de pers kwamen hysterische TDS-lijders weer volop aan bod naar aanleiding van de aangekondigde terugtrekking van 2 000 Amerikaanse troepen die gelegerd zijn in Syrië. Ook 7 000 soldaten uit Afghanistan (zowat de helft van de aanwezige soldaten) komen terug naar huis.

Als we de media moeten geloven is dat een enorm dwaas besluit. De ‘experten’ – politieke commentatoren, liberale internationalisten, neoconservatieve Republikeinen en andere genieën die werken in de denktanks van Washington DC – verenigen zich in hun veroordeling van de president. Deze mensen zijn ook bekend onder de term: de ‘Partij voor Oorlog’.

Donald Trump, die in de ogen van deze ‘experten’ een absolute idioot is die totaal ongeschikt is voor het presidentschap, heeft van de wereld weer een onveiligere plaats gemaakt. Trump deed dat al eerder met Noord-Korea. In de ogen van deze mensen kan de wereld enkel maar veiliger zijn als de wereld kennismaakt met het beste westerse exportproduct: democratie. De ‘Founding Fathers’ van de Verenigde Staten wilden deze export stimuleren door deze Verenigde Staten als voorbeeld te laten dienen. Volgens de hedendaagse ‘experten’ gaat dat allemaal te traag en moet het Amerikaans leger deze onmogelijke taak op zich nemen.

Wie gelooft deze ‘experten’ nog?

Mijn vraag luidt eerlijk en oprecht: wie gelooft die mensen nog? De Verenigde Staten zijn vandaag al meer dan 17 jaar verstrikt (én in feite al veel langer) in het wespennest van het Midden-Oosten. Kan er iemand met de hand op het hart zeggen dat het Midden-Oosten daarvan beter is geworden?

In Afghanistan zitten de Amerikanen al 17 jaar en nog moeten John, Troy, Hector, Stacy, Erica en Keisha,… naar het andere eind van de wereld vliegen om het land te gaan verdedigen. Ten tijde van de Irak-oorlog, zei de linkerzijde nog: ‘Yankee, go home!’. Omdat Trump de troepen wil terugtrekken, zet die linkerzijde zich nu op één lijn met de neoconservatieven en moeten de Amerikaanse troepen overal ter wereld blijven. Een zuiver voorbeeld van het Trump Derangement Syndroom.

Inzake Syrië heeft Trump altijd gezegd dat de missie duidelijk is: IS verslaan en terugkeren. Nu IS zo goed als verslaan is, is het de logica zelve dat de Amerikanen terugkeren. Critici zeggen: ‘Zie je wel dat Trump een Russische agent is! Hij geeft Syrië over aan Poetin!’ En wat dan nog? Who cares?! Voor liberale internationalisten en neoconservatieven zullen er nooit te weinig redenen zijn om jonge Amerikanen als helden te laten sterven voor het vaderland. Dat die locatie van overlijden 10 000 kilometer van hun woonplaats ligt, is slechts een detail.

Daarnaast is de menselijke tol onder de ontvangende bevolking torenhoog. Ze zien de Amerikanen niet als bevrijder, maar als bezetter. Dan zwijgen we nog over de astronomische kostprijs van al die oorlogen. De schattingen lopen uiteen, van 6 000 tot 8 000 miljard dollar.

Dit moet eindigen.

Trump moet zich focussen op non-interventie

Met Mattis vertrekt één van de laatste ‘volwassenen’ uit het Witte Huis. Met die term bedoelt men mensen die op goedkeuring van het establishment kunnen rekenen. Want, dat was wel opvallend. De tranen over het vertrek van Mattis gecombineerd met het gejammer over het feit dat generaals John Kelly en Herbert McMaster ook vertrekken of vertrokken. De krokodillentranen van de Democraten zijn echter nogal ongeloofwaardig. De Democratische senator Kirsten Gillibrand verzette zich twee jaar geleden tegen Mattis zijn benoeming en zei toen ‘de burgerlijke controle over het leger is een essentieel punt van onze democratie.’

Trump heeft getoond dat hij, desnoods tegen de generaals in, beslissingen neemt over Defensie. Hij, de president, buigend op een verkiezingsoverwinning, heeft daar ook alle recht toe. De legerleiding in het Pentagon mag advies geven, maar het is de verkozen president die finaal de marsrichting van het buitenlands beleid en het leger bepaalt.

Trump moet nu echter doorgaan. Hij moet het principe van non-interventie, dat nauw aansluit bij zijn geliefde term ‘America First’ eindelijk omzetten in beleid. Hij kan beginnen met de volledige terugtrekking uit Afghanistan, waar de VS nu onderhandelt met de Taliban. Maar hij kan vooral het debat starten over het einde van de Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten. Iedereen kan er maar wel bij varen. De president ook. Zijn voorgangers Richard Nixon en Dwight Eisenhower namen de populaire beslissing om troepen terug te trekken. Ze werden er electoraal voor beloond.

De president mag dan wel afgeschilderd worden als een onberekenbaar groot kind, het is aan hem om eindelijk de rotzooi op te ruimen die de berekenbare ‘volwassenen’ hebben achtergelaten.

Dit stuk verschijnt ook op vrtnws.

Kirsten Gillibrand

De grenzen van identiteitspolitiek

Het ‘kind’ Trump ruimt de rotzooi van de ‘volwassenen’ op