Louis Ide is arts in het Gentse Jan Palfijn ziekenhuis en nationaal secretaris van de N-VA. Met Holy Land publiceert hij zijn tweede fictieboek. In het boek beschrijven vier personages elk vanuit hun eigen leefwereld hoe ze religie beleven.

Holy Land

De protagonisten in het boek zijn twee moslimbroers, de één gematigd, de andere een extremist. De derde protagonist is een extreem vrijzinnige atheïst — zelfs geen humanist meer — en de laatste is een katholiek. Ieder heeft een duister kantje dat soms grotesk wordt voorgesteld. Bewust: Ide wijst op de positieve en negatieve eigenschappen in élke religie. Toch is het geen zwaarwichtig filosofisch traktaat: het blijft een verhaal.

Het is een tragedie: twee broers, vroeger twee handen op één buik, gaan nu elk hun eigen weg. Pijn komt op verschillende manieren in het verhaal naar boven. De pijn van het ontdekken van de waarheid, bijvoorbeeld.

En de titel? Die verwijst niet naar één of ander heilig land. De titel slaat op een rode draad in het verhaal. Meer verklappen we niet, daarvoor moet je het boek zelf lezen.

Controversieel

Geloof is een gevaarlijk onderwerp voor een schrijver. Holy Land is duidelijk fictie, geen feitenverslag. Toch verdiepte Ide zich in zijn onderwerp, om stommiteiten te vermijden. Zo trok hij zelf op onderzoek naar Syrië, Soedan en Beiroet. Het personage van Assad is dan ook gebaseerd op documentaires en de vele krantenartikels over hem. Zo komt hij soms dicht bij non-fictie, maar Ide verzint gebeurtenissen, waardoor hij toch aan de fictiekant van de grens blijft.

Religie houdt Ide ontzettend bezig. Iedere mens is op zoek naar houvast. ‘In de westerse wereld is geloofsaanbod een niche geworden. In het Midden-Oosten is er enkel de islam.’ Ide wil mensen aanzetten om na te denken over religie en de rol ervan in de maatschappij.

Spiritualiteit

‘Een auteur steekt altijd een stukje van zichzelf in een boek.’ Op spiritueel vlak situeert Ide zichzelf tussen Einstein en Gödel. Einstein was een agnost: hij geloofde dat het bestaan van hogere machten niet wetenschappelijk te bewijzen valt. Einstein geloofde dat als er al een hogere macht was deze bestaat uit de wetten van de natuur.

Gödel daartegen verwierp het idee van een onpersoonlijke god. Gödel was een platonist die geloofde in het hiernamaals. Platonisten geloven ook dat het verwerven van kennis het ultieme doel van een mens is. Ide verwerkt zijn eigen opvatting ook in het verhaal en het voorwoord dat ondanks de ik-vorm niet over zichzelf gaat.

Publicatie

Holy Land vloeide niet vlot uit de pen. Het is het product van losse gedachten. Pas na veel denkwerk zette Ide het op papier en balanceerde hij het verhaal uit. Zijn echtgenote — en grootste criticus — hielp hem met het redigeren.

Geen groter compliment voor een schrijver dan wanneer een lezer het boek aanraadt aan een ander, vindt Ide. Een compliment dat hij van ons in elk geval krijgt. Het boek leest ontzettend vlot, zeker voor een thema dat zo moeilijk ligt. Ook Rik Torfs en Siegfried Bracke vinden het boek alvast de moeite.

U kan het boek online bestellen in onze online boekhandel.

Kurt Gödel

Louis Ide: ‘Holy Land’, een roman over de pijn van religie