Een moord op een klein meisje in Parijs houdt de gemoederen bezig in Frankrijk. Dat de daders uit Algerije komen, maakt de zaak er niet beter op. Dit is het verhaal van de beestachtige moord op Lola Daviet en de politieke gevolgen.

Lola Daviet.

De 12-jarige Lola Daviet kwam afgelopen vrijdag 14 oktober ’s middags van school in het 19e arrondissement van Parijs. Een bewakingscamera legde vast hoe ze het appartementenblok aan de Rue Manin in ging, waar haar ouders wonen en conciërge zijn. Daarna werd niets meer van haar vernomen.

Een koffer vol bloederige lappen

Haar ouders waren ongerust geworden, en zagen op de videobeelden dat hun dochter in de deuropening werd aangesproken door een jonge Noord-Afrikaanse vrouw. Die zou haar hulp hebben gevraagd bij het dragen van een grote koffer. De gealarmeerde politie hoefde niet lang te zoeken. Een dakloze had op de binnenplaats naast de glasbakken een grote koffer van doorschijnend plastic gevonden – die vol leek te zitten met bloederige lappen. Hij had meteen de politie gebeld.

In de koffer zat opgevouwen het zwaar verminkte lichaam van Lola. Gemarteld, verkracht en verstikt. Haar keel was gehavend, alsof vergeefs was geprobeerd haar het hoofd af te snijden. Justitie drukt zich normaal gesproken zo neutraal mogelijk uit, maar sprak nu over ‘verkrachting gepaard gaand met marteling en barbaarse wreedheid’.

De dader bekent

De vrouw van de videobeelden kon via straatcamera’s al snel getraceerd worden. Op zondagochtend werd ze gearresteerd in een buurt met een slechte reputatie in het aangrenzende 18e arrondissement. Het ging om de 24-jarige Algerijnse Dhabia B., die in 2016 naar Frankrijk kwam om te studeren, maar daar nu al drie jaar illegaal verblijft. In 2018 was ze blijkbaar getrouwd. Ze kwam toen met de politie in aanraking als ‘slachtoffer van echtelijk geweld’.

Enkele maanden geleden kreeg B. een OQTF opgelegd, een obligation de quitter la France – de verplichting om Frankrijk te verlaten, uiterlijk per 31 augustus. Je wordt dan over het algemeen niet daadwerkelijk uitgezet, noch vastgezet in afwachting daarvan. Er gingen meteen weer stemmen op om de wet in deze beter te handhaven. Dan had de 12-jarige Lola misschien nog geleefd…

Dhabia B. heeft inmiddels een volledige bekentenis afgelegd.

Nog drie verdachten

Later die zondag werden nog drie verdachten vastgezet: twee mannen en een vrouw – de zus van de hoofdverdachte. Zij woont in een appartementencomplex achter dat van Lola en haar ouders. De twee gebouwen zijn met elkaar verbonden via een binnenplaats en het drama speelde zich af in de flat van de zus.

Dhabia B. stond anderhalf uur later nog eens op de bewakingscamera’s, terwijl ze met twee tassen en die grote koffer op wieltjes rondsjouwde. Ze was op straat rustig koffie gaan drinken, en had nog aan een voorbijganger gevraagd of hij haar wilde helpen met de koffer. Die had dat geweigerd. Dat was de koffer waar het lichaam van Lola in bleek te zitten, haar voeten vastgebonden en haar gezichtje afgeplakt met plakband.

Een bizar detail

Dhabia B. vertelde de politie tot in detail wat ze met het slachtoffer gedaan zou hebben. Journalisten vonden het niet gepast om alles over te nemen. Niet alleen ‘uit respect voor het slachtoffer en haar naasten’ maar ook ‘omdat het zo schokkend was’. De verdachte zou Lola in de lift hebben gelokt naar het appartement van haar zuster, waar ze soms logeert. Daar had ze het meisje gevraagd te gaan douchen en zou ze haar vervolgens met extreem geweld seksueel hebben misbruikt.

‘Ik pakte haar bij haar haren, stopte haar hoofd tussen mijn benen en kreeg een orgasme,’ schijnt ze onder meer te hebben verklaard. Daarna zou ze Lola’s hoofd hebben afgeplakt waardoor de 12-jarige is gestikt. ‘Ik werd er niet koud of warm van,’ zei de verdachte. ‘Ik ben ook verkracht en heb mijn ouders voor mijn ogen zien sterven…’ Waar en onder welke omstandigheden dat geweest zou zijn, vertelt het verhaal niet. Een opvallend detail was dat op Lola’s voetzolen rechts een 0 was gekrast in rood, en links een 1. Al deze informatie komt van de Parijse procureur.

De twee gearresteerde mannen waren kennissen van Dhabia die hand en spandiensten zouden hebben geleverd. Eén van de twee, een 43-jarige Algerijn, lijkt alweer op vrije voeten te zijn. Tot grote woede van menig Fransman, die toch al nauwelijks vertrouwen heeft in justitie. De man, verdacht van ‘recel de cadavre’ (het verbergen van een lijk), is wel onder justitieel toezicht geplaatst.

Een digicode

De grote vraag is natuurlijk: waarom werd een 12-jarig meisje op klaarlichte dag een paar stappen van haar ouderlijk huis op gruwelijke wijze vermoord?

Er doen verschillende theorieën de ronde. Dhabia B. schijnt eerder gepocht te hebben dat ze betrokken was bij orgaanhandel, maar als dat het motief was, lijkt dat mislukt. Sommige commentatoren wijzen op bepaalde magische rituelen die in Marokko en Algerije voorkomen, waar kinderen het slachtoffer van zijn. Het gaat dan om ‘zouhri’ kinderen, van net voor de pubertijd met speciale lichamelijke kenmerken zoals extra heldere ogen. Zulke kinderen kunnen ontvoerd worden en geofferd aan djinns, een bepaald soort Arabische duivels.

Misschien aannemelijker is de theorie dat Dhabia B. wraak zou hebben genomen omdat het conciërge echtpaar haar een digicode had geweigerd die toegang gaf tot het appartementencomplex. Zij zou met die code via de gemeenschappelijke binnenplaats naar de woning van haar zuster kunnen. De ruzie tussen Dhabia en de moeder van Lola daarover zou zo hoog zijn opgelopen, dat de Algerijnse het kind vermoordde. De cijfers 0 en 1 die ze in Lola’s voeten had gekerfd, zouden in dit scenario verwijzen naar de geweigerde digicode.

‘Francocide’

Extreemrechts in Frankrijk ziet het gebeuren als bewijs dat de ongecontroleerde immigratie een ‘francocide’ teweegbrengt; een georganiseerde moord op oorspronkelijke Fransen. Extreemlinks wordt daar uiteraard op zijn beurt weer razend om: het is een soort pas de deux die bij iedere moord door immigranten wordt herhaald.

De extreemlinkse nutcase Sandrine Rousseau stuurde al een tweet rond dat ‘moordenaars niet zijn te herleiden tot een huidskleur, een religie of een nationaliteit, behalve in de meest duistere tijden van de mensheid.’ ‘Francocide bestaat niet,’ zei ze in dezelfde tweet.

Waarop het andere kamp aanstipt dat de officiële misdaadstatistieken van Parijs op een buitensporig aandeel wijzen van niet-Fransen. Dat geldt ook voor het aandeel van Algerijnen met of zonder Frans paspoort in geweldsmisdrijven door het hele land. Rechtse politici hameren erop dat het immigratiebeleid strakker gehandhaafd moet worden. Marine Le Pen wil er een debat over en Eric Zemmour zegt dat deze dader en dit slachtoffer elkaar dan nooit waren tegengekomen. En dat de regering dus heeft gefaald. Maar naar Zemmour luistert bijna niemand meer sinds zijn schamele resultaat bij de presidentsverkiezingen en zijn falen om ook maar één zetel in de Assemblée te halen. Zijn partij, of wat ervan over is, ligt zwaar onder vuur nu is gebleken dat hij halsoverkop domeinnamen heeft geclaimd met ‘Lola’ erin…

Ontoerekeningsvatbaar

De gematigder rechtse Republikein Eric Ciotti wil dat illegalen in ‘administratieve hechtenis’ worden genomen, in afwachting van uitzetting. Minister Darmanin van Binnenlandse Zaken heeft inmiddels laten weten dat hij in de komende jaren 300 extra plekken voor deze administratieve detentie zal creëren. Maar met 7000 illegalen die wegmoeten, is dat een druppel op een gloeiende plaat.

Het lijdt geen twijfel dat Dhabia B. een extreem psychiatrisch geval is. Inmiddels is het justitiële proces al opgeschort voor psychologisch onderzoek. Het kan bijna niet anders of ze wordt ontoerekeningsvatbaar verklaard. Daarmee zal B. haar straf ontlopen. Sterker nog, dat alleen al is voldoende grond om haar asiel te verlenen. De ‘gerechtigheid voor Lola’ waar een deel van Frankrijk vooral via sociale media om vraagt, zal er vrijwel zeker niet komen.

Het meest aangrijpende aan deze beestachtige moord is het engelachtige uiterlijk van het slachtoffer. De inmiddels bekende foto waarop het meisje zo open en onschuldig de wereld inkijkt, verovert op stormachtige wijze het Franse internet, en zou wel eens onverwachte waarde kunnen krijgen als symbool. Maar waarvan en voor wie of wat, is nog de vraag…

Lola Daviet

De gruwelijke moord in de Rue Manin