De asielcrisis, de sociaaleconomische malaise, het gevoel dat de federale regering de problemen niet meer aankan, de dure energiefacturen en de rellen met Marokkaanse jongeren in de steden… Heel wat burgers krijgen het gevoel dat de beleidspartijen de problemen niet meer aankunnen en dat we aan een paradigmawissel toe zijn. Daarom wordt gekozen voor partijen die de indruk geven eens flink orde op zaken te willen stellen. Partijen zoals PVDA en zeker Vlaams Belang komen met kristalheldere boodschappen. De boodschap van het Vlaams Belang gaat daarbij nog veel dieper omdat de partij zonder omwegen, ad rem, communiceert over de lamentabele staat waarin het multicultureel, kosmopolitisch België zich bevindt.

De enorme instroom van nieuwkomers, de ontembare asielcrisis, de toenemende verpaupering in bepaalde binnensteden, de enorme werkloosheid onder allochtonen, de aanwezigheid van tienduizenden illegalen, de onwil of de onmacht om zich aan te passen krijgt nog een extra dimensie door de losgeslagen, agressieve Marokkaanse jongeren die zelfs na een overwinning van hun voetbalploeg de boel kort en klein slaan. Er werd zelf opgeroepen tot plunderingen. De haat tegenover de politie – maar ook tegenover brandweer, ambulanciers – is pertinent.

De traditionele partijen dragen een verpletterende verantwoordelijkheid. ‘Bij elke gewelddadige ontsporing waarbij jongeren van Marokkaanse afkomst betrokken waren, keken politici de andere kant op. Bussen van De Lijn die bekogeld werden, hulpdiensten die na een valse oproep in een hinderlaag gelokt werden, waardoor brandweerlui niet meer uitrukken zonder politiebescherming, een ambulance die leeggeroofd werd: het wordt als een fait divers onder de mat geveegd’, getuigt Lucas Vander Taelen.

Voeg daarbij nog het beeld van de media waar geen kans onbenut wordt gelaten om de Vlaamse identiteit belachelijk te maken, terwijl de Turkse en Marokkaanse cultuur als een meerwaarde voor onze eigen cultuur wordt gezien. De strijd voor eigen symboliek – zoals de hoofddoek – wordt ervaren als een soort van bevrijdingsoorlog tegen de dominante, koloniserende cultuur. Het Vlaamse Belang is de enige partij die zonder taboes de vinger in de etterende wonde durft te steken.

Kokhalzen

In De Morgen neemt Luc Van der Kelen – gewezen editorialist bij Het Laatste Nieuws – geen blad voor de mond: ‘Vlaams Belang heeft een erg heldere boodschap. Een boodschap die is opgesteld in de taal van de gewone mensen. Dat Werkt. Het succes van Conner Rousseau en Vooruit steunt op dezelfde basis. Voor de andere traditionele partijen, waar ik Groen onder reken, is de situatie stilaan catastrofaal. In 2024 dreigt voor hen de ramp.’

Ook Carl Devos is in een weekendinterview in De Morgen erg duidelijk: ‘Maar het bewijst wel dat VB op dat thema aan geloofwaardigheid wint. Of we dat nu graag hebben of niet, de invalshoek van het ‘welvaartschauvinisme’ − een genereus sociaal beleid, maar alleen voor ‘onze’ mensen − trekt veel mensen aan. Als Vivaldi blijft aanmodderen tot 2024, kan het een nare verkiezingszondag worden.’

Dat het Vlaams Belang een aantal ‘ranzige’ figuren herbergt, die onder andere Bart De Wever doet kokhalzen, is voor een deel van het electoraat blijkbaar geen probleem. Dries Van Langenhove zal zich wellicht volgend jaar voor mogelijke inbreuken op de racisme- en wapenwetgeving moeten verantwoorden. ‘Hij is wel buiten vervolging gesteld voor negationisme, maar daartegen gaan twee burgerlijke partijen in beroep’, meldt De Morgen.

Geloofwaardigheidsprobleem

De N-VA worstelt steeds meer met een geloofwaardigheidsprobleem. Ook al stelt Bart De Wever in Het Laatste Nieuws dat Vlaanderen fundamenteel ‘goed wordt bestuurd’ en dat ‘we nu de juiste richting’ uitgaan, het beeld dat de burger van de Vlaamse regering heeft, is dat van een kibbelkabinet die op de meest prangende problemen geen antwoord heeft. De incidenten van de laatste maanden spreken voor zich.

Bovendien geeft de N-VA-leider-voor-het-leven een uitgebluste indruk en valt hij terug op steeds dezelfde riedeltjes. Hij ligt met zowat alle Vlaamse partijen overhoop. Van zijn Vlaamse coalitiepartijen zegt hij in HLN: ‘Vooral CD&V en Open Vld moeten verliezen. Zij moeten de sparende, werkende Vlaming vertegenwoordigen en doen het niet. Ze betalen het gelag.’

Zijn liefde voor Conner Rousseau was van korte duur: ‘De huisbaas van Conner Rousseau is Paul Magnette. Letterlijk én figuurlijk. Vooruit spreekt over koopkracht. Maar alle mensen die gaan werken voor een bescheiden loon gaan achteruit.’ De Facebookpagina van Tom Van Grieken omschrijft De Wever als ‘een riool vol leugenachtige aanvallen’.

De vraag is met wie De Wever nog wil regeren op Vlaams niveau. Op federaal niveau heeft hij de handdoek al in de ring gegooid, want als er niet over confederalisme wordt gepraat, dan moeten ze hem zelf niet telefoneren. Dat zal ook niet gebeuren. Een massieve Franstalige, anti-Vlaamse federale regering, aangevuld met wat ruggengraatloze Vlaamse restpartijen, staat nu al in de sterren geschreven. Op Vlaams niveau kunnen het Vlaams Belang en de N-VA samen een meerderheid behalen, al hangt dat ‘stilaan meer af van de prestatie van N-VA dan van VB’, meent Carl Devos.

Gezien de traditionele partijen hun lot aan het voortbestaan van België hebben verbonden, dreigt voor hen in 2024 inderdaad de ramp. Maar een veel grotere ramp dreigt wanneer zowel het Vlaams Belang als de N-VA de historische kans laten voorbijgaan om met een meerderheid Vlaanderen samen te besturen.

Lucas Vander Taelen

Luc Van der Kelen: ‘In 2024 dreigt voor de traditionele partijen de ramp.’