Wie geen laadkaart heeft en gewoon wil betalen aan een laadpaal om zijn stekkerauto op te laden, kan dat via een QR-code. Dat moet zo van de Europese Unie. Criminelen hebben in heel het land blijkbaar stickers met nep-QR-codes over de echte geplakt om betalingen te incasseren. En dat lukte ook.

EnergyVision, het laadpalen- en laadkaartenbedrijf dat bekend raakte omdat voormalige toppolitici Karel De Gucht (Open Vld) en Herman Van Rompuy (cd&v) in de raad van bestuur zetelen, kampt met een fraudeprobleem. Via LinkedIn en via e-mail brachten ze hun klanten op de hoogte.

Ze waarschuwden afgelopen dagen hun klanten dat criminelen dit soort fraude opgezet hadden. EnergyVision schakelde de QR-functie tijdelijk uit omwille van frauduleuze QR-stickers. ‘Helaas zijn deze fraudeurs actief op laadpunten van meerdere aanbieders in het hele land’ meldde EnergyVision.

QR + phishing = quishing

Ze adviseren ‘voor een 100% veilige betaling, uitsluitend je laadpas te gebruiken’. Wie recent via een QR-code betaalde, neemt best contact op met zijn bank. De fraude kreeg zelfs als een nieuwe naam: quishing. Verwijzend naar QR-code en phishing.

EnergyVision baat in Brussel liefst 2.000 palen uit. Na controle bleken op 20 palen frauduleuze stickers te kleven. Volgens de bedrijfsleider Maarten Michielssens zijn die intussen verwijderd. ‘De website van de fraudeur is offline gehaald. Onze klanten kunnen dus opnieuw ad hoc hun auto opladen.’

Dat laatste is vreemd want de bende is nog actief en niets weerhoudt ze om opnieuw te beginnen. Maar blijkbaar moet het laadpaalbedrijf dit van de overheid. ‘Niet omdat we dat willen, maar omdat we dat moeten’ aldus Michielssens. Het gaat om een verplichting die de Europese Unie de uitbaters van laadpalen oplegt via een Europese richtlijn die in lokale wetgeving werd omgezet. Elke aanbieder moet zonder uitzondering ook betalingen zonder laadpas aanbieden.

Het argument daarvoor is dat dit de toegankelijkheid vergroot, maar het stelt klanten bloot aan fraude blijkt nu.

Roaming tarieven

Dat een Europese richtlijn fraude faciliteert is vreemd. Hoe komt dat? In tegenstelling tot bij een gewone pomp voor benzine of diesel kan de gebruiker niet gewoon met zijn bankkaart betalen op een terminal van Atos International. Dat komt omdat er geen vaste prijs per eenheid stroom is aan een laadpaal.

Net als bij gsm’s bestaat er een soort roaming bij laadpalen. Het gaat daarbij om veel spelers die via allerhande kaarten en stroomleveranciers onderling kosten en betalingen afwikkelen. Veel tussenpersonen met andere woorden die op de geleverde stroom moeten verdienen. Daardoor is de prijs van het laden zelden op voorhand bekend. Met uitzondering dan van de heel dure optie, namelijk die met QR-code. Waar rechtstreeks met één leverancier (de uitbater van de laadpaal) wordt afgerekend.

Wie zijn kostprijs na de laadbeurt wil kennen kan dat enkel via de QR-code of wanneer zijn laadkaart van hetzelfde bedrijf is als de laadpaal. Dus als de klant dus met één leverancier werkt en een contract heeft met vaste prijzen.

De QR-code blokkeren betekent dat niet-abonnees dan niet kunnen laden en dan valt het hele principe van publieke laadpalen natuurlijk in het water. Dus daarom legt de EU een betalingssysteem op dat eigenlijk niet fraudebestendig is…

Maarten Michielssens

EU-regels maken laadpalen heel fraudegevoelig