In Gent overlijdt op 11 mei 2015 Jef Geeraerts aan een hartaanval. Hij is dan 85. Deze befaamde Vlaamse schrijver en journalist schreef vooral misdaadromans en toneel- en hoorspelen. Zijn koloniale ervaring kleurt zijn literair werk.

Geeraerts wordt in 1930 in Antwerpen geboren, waar hij in 1948 de Grieks-Latijnse humaniora beëindigt op het Onze-Lieve-Vrouwecollege, bij de jezuïeten. Ik passeerde daar tien jaar na hem bij dezelfde leraar, mijnheer Smolders, en die vertelde toen al over Jef Geeraerts als een ‘bijzonder geval’.

Hij studeert verder aan de Koloniale Hogeschool en wordt in 1952 licentiaat Politieke Wetenschappen. Dan volgt in 1953-1954 zijn legerdienst als reserveofficier in het Belgisch leger in Duitsland. Hij trouwt met Josée Swaelen en emigreert met haar naar Congo, toen nog een Belgische kolonie. Hun drie kinderen worden daar geboren. Zelf wordt hij in Bumba, in de Evenaarsprovincie aangesteld als assistent-gewestbeheerder.

In 1959 en in het woelige onafhankelijkheidsjaar 1960 commandeert Geeraerts een eenheid van het Belgisch leger die als opdracht heeft vechtende stammen uit elkaar te houden en toezicht te houden op de katoenpluk en de openbare werken. In 1960 raakt luitenant Geeraerts zwaargewond tijdens hevige gevechten tussen twee vijandige stammen, de Luba en de Lulua. Verzwakt en ontredderd belandt hij terug in België. Na een huwelijkscrisis plus echtsscheiding studeert hij aan de VUB Germaanse filologie. Hij start even later zijn literair werk met het neerschrijven van zijn ervaringen uit het koloniale tijdperk. In 1978 hertrouwt hij met Eleonore Vigenon, alias Nora, (1938-2008) met wie hij sinds 1972 samenleefde.

Jef Geeraerts schrijft enkele tientallen romans, meestal in de ik-vorm. Daaronder Ik ben maar een neger, Gangreen, Schroot, De fotograaf, Zand, Diamant, Goud, Het Rashomon-complex, De coltmoorden, Dossier K. en De zaak Alzheimer dat in 2003 werd verfilmd door Erik Van Looy. Martin Campbell bracht hiervan in 2021 een Amerikaanse versie uit.

Geeraerts wordt overladen met prijzen: Prijs van de Provincie Antwerpen voor het beste literaire debuut voor Ik ben maar een neger (1964), Arkprijs van het Vrije Woord (1967), Driejaarlijkse Staatsprijs voor verhalend Proza (1969), enz. De planetoïde 13027 Geeraerts (1989 GJ4), ontdekt op 3 april 1989 door Eric Elst op de European Southern Observatory is naar Jef Geeraerts genoemd. Maddy Buysse vertaalde een dozijn werken van Geeraerts in het Frans.

In 2010 bezoekt Jef Geeraerts samen met de schrijver Erwin Mortier en een filmploeg Congo. Ze kunnen niet buiten de vaststelling dat Congo er sinds 1960, het jaar van de onafhankelijkheid, er in elk geval niet beter aan toe is. En dat is een eufemisme.

In 2020 schrappen de juryleden Gangreen van Jef Geeraerts uit de officiële literaire canon. Woke, weet u wel.

Maddy Buysse

Vandaag 2015: Jef Geeraerts overleden, auteur en planetoïde