Op de webstek van de stad Antwerpen staan, met kennelijke goedkeuring van het N-VA/Vooruit/Open Vld-stadsbestuur, enkele woke definities van woke begrippen. Deze begrippen hadden al woordenboekdefinities, maar het woke volkje heeft daar recent een eigen draai aan gegeven. En d’stad propageert nu ongevraagd deze gemanipuleerde definitie. De kiezers zullen willen weten welk beleid er door hun stem gedragen wordt. We bekijken dat dus eens van dichtbij.

Bevoorrechting

Over ‘privileges of voorrechten’ leren wij dat je die ervaart ‘als je tot een bepaalde (meerderheids)groep behoort’. Dus de adel onder het ancien régime of de blanken onder het Apartheidsbewind hadden geen voorrechten, want geen meerderheid. We begrijpen de animositeit van de auteur tegen de meerderheid, hier de Vlamingen, maar dat is geen reden om de betekenis van het heel gewone woord ‘voorrecht’ te gaan verdraaien: dat gaat niet over meerderheid of minderheid.

Racisme heet hier ‘een haatdragende, minachtende of vijandige houding tegenover bepaalde personen of groepen van personen’. Dat is natuurlijk fout. De echte, oorspronkelijk definitie verwijst specifiek naar raciaal bepaalde groepen, geen andere. Dus geen homo-‘gemeenschap’, geen moslims. En eigenlijk verwijst ze niet, of hoogstens in bijkomende orde, naar emo-categorieën als ‘haat’.

Hiërarchisering

Toen de Britse premier Benjamin Disraeli ras ‘de sleutel tot de hele geschiedenis’ noemde, was dat openlijk racistisch, maar geen uiting van haat. Hij was een kruisvaarder tegen het antisemitisme. En tegenover de gekoloniseerde ‘mindere rassen’ was hij paternalistisch, overtuigd dat het voor Afrikanen en Indiërs (‘half devil and half child’, aldus Rudyard Kipling in het paternalistisch-racistische manifest bij uitstek, het gedicht The White Man’s Burden) het beste was om onder het gezag van de Britten te komen. Paternalisme is geen haat. Een vader die gezag uitoefent over zijn kinderen, ‘haat’ hen niet. Mogelijk is het maar een begoocheling dat hij het beter weet dan zij, maar haat is het niet.

Volgens deze definitie ‘verwijst deze term naar een hiërarchisering van groepen om een ongelijkheid tot stand te brengen. Er moet een voorafgaande relatie van overheersing van de ene groep over de andere zijn.’

Hier wordt het door het woke volkje ingepalmd begrip ‘racisme’ woke ingevuld, namelijk anti-blank racistisch. Tegen de aloude woordenboekdefinitie van ‘racisme’ in, die het slechts over een attitude tegenover rasgroepen heeft, wat bij eender wie kan voorkomen, wordt hier een cultuurmarxistische extra dimensie toegevoegd: onderdrukking, met name raciale. Alleen een onderdrukkersras kan racistisch zijn. Daarmee worden blijkens andere passussen in dezelfde tekst de blanken bedoeld. Andere rasgroepen kunnen dus niet racistisch zijn. Dat is een racistische definitie van ras. Wie al eens van onder zijn klokkentoren uitkomt en tussen andersrassige mensen geleefd heeft, weet wel beter.

Structureel racisme

De stadswebstek bevat een schakel naar een andere Antwerpse webstek. Daar vinden we nadere nuances in de tekst ‘Racisme (her)kennen’, een soort vraaggesprek met Mariam El Osri en Maria Arredondo, ‘van het team diversiteit van Atlas, integratie & inburgering Antwerpen’, afgenomen door Karen Van Asbroeck, destijds (augustus 2020) stagiaire bij datzelfde Atlas. Nuance, jawel, want zij onderscheiden verschillende soorten racisme.

‘Bij institutioneel of structureel racisme gaat het om machtsstructuren die ongelijkheid creëren, uitvoeren, bevestigen en behouden. Er is niet één persoon aan te wijzen, maar een heel systeem. We spreken hier over overheden, organisaties, bedrijven en onderwijs. Deze vorm van racisme is niet meteen zichtbaar. Als je zelf geen nadelen ondervindt van structureel racisme, besef je vaak niet dat anderen op basis van huidskleur of vreemd klinkende naam worden uitgesloten van een job, stageplek of huurappartement.’

Er bestaat vandaag geen wet of overheidsbeleid die mensen op basis van huidskleur uitsluit van een job of huurappartement. Noch hier noch in het koloniale moederland van het woke volkje, de VS. Dat is wat ‘systemic racism’ zou zijn. Maar het bestaat niet. Mocht het ergens ontdekt worden, zou men het meteen afschaffen of minstens in proces trekken. Aangezien dat niet het geval is, kunnen we veilig, zelfs zonder ons verder in dit onzalige dossier te verdiepen, besluiten dat structureel racisme niet bestaat. Ik daag de auteurs uit om er één voorbeeld van te geven, want in deze tekst staat er geen.

Interpersoonlijk racisme

Wel is het mogelijk dat iemand op de private huur- of arbeidsmarkt gediscrimineerd wordt. Bijvoorbeeld de Vlaming of Turk die geen baan krijgt bij de Marokkaanse garagehouder omdat die alleen Marokkaanse mecaniciens in dienst neemt. Maar dat is dan een geval van het tweede soort racisme, namelijk ‘interpersoonlijk racisme’.

Daarin is ‘geen machtsstructuur aanwezig. Elke vorm van publiek uiten van vooroordelen en haat naar mensen in relatie met hun huidskleur of etniciteit zijn voorbeelden van raciale vooroordelen’, bijvoorbeeld de winkelier die een klant met een andere etnische achtergrond dan de zijne niet dezelfde dienstverlening biedt. Men erkent hier zelfs dat de opmerking: ‘Zij zijn ook racistisch naar ons toe’, vaak voorkomt: ‘Op interpersoonlijk niveau bestaan uitingen van onbegrip of afkeer inderdaad in beide richtingen. Raciale vooroordelen op interpersoonlijk vlak kunnen naar iedereen gericht zijn.’ Genuanceerd, zie je wel?

‘Omgekeerd’ racisme

Dan komt deze dubbelzinnige frase: ‘Maar, deze raciale vooroordelen dragen niet hetzelfde gewicht als racisme.’ Zegt men hier dat interpersoonlijk racisme geen écht racisme is? Dat suggereert alleszins de volgende zin: ‘Omgekeerd racisme op structureel niveau bestaat niet, omdat dit samenhangt met macht. Mensen met een migratieachtergrond hebben niet de mogelijkheid om de autochtone Belg systematisch uit te sluiten. Raciale vooroordelen die witte mensen kunnen ervaren, hebben geen effect op hun positie in de samenleving.’

‘Omgekeerd racisme’ (een uitdrukking die ten onrechte suggereert dat racisme van nature éénrichtingsverkeer is) bestaat wel degelijk op structureel niveau, zij het voorlopig vaak nog opgelegd door blanken, maar het is uitsluitend anti-blank racisme. Het gaat daar niet om private huisbazen, maar om overheden die tegen blanken discrimineren. Zo zal de Gentse (rijks)universiteit bij gelijke kwalificaties tegen de blanke sollicitant discrimineren. Ministers als Bert Anciaux en Bart Somers discrimineren tegen Vlaamse initiatieven wegens onvoldoende divers.

In modelland Amerika was de bankencrisis van 2008 het gevolg van een wet die banken verbood om aan niet-solvabele kleurlingen een lening te weigeren. Een voorrecht dat aan blanken onthouden werd. Joe Biden helpt de boeren mits zij niet-blank zijn, Zimbabwe achterna. Als een blanke boer van een ambtenaar te horen krijgt dat er ten voordele van zijn zwarte buur gediscrimineerd zal worden, ligt dat niet aan enig interpersoonlijk racisme bij die ambtenaar. Die voert immers maar de bevelen vanuit Washington uit. Het beleid van ‘affirmative action’ is één grote structurele rassendiscriminatie. Je kan betogen dat het historisch noodzakelijk was. Maar het beantwoordt wel onverminderd aan de woordenboekdefinitie van ‘racisme’.

Maria Arredondo

Racisme in Antwerpen