Onze tijd kent een ongekende opleving van geweld tegen vrouwen, vermomd als een progressieve kruistocht tegen vaak denkbeeldige discriminatie van transgenders.

President Biden is niet in zijn eerste leugen gestikt maar op de nieuw bedachte ‘internationale transgender dag’ maakte hij het zelfs voor zijn doen bont. Het Witte Huis kwam met zes wapenfeiten van de president om ‘transgenders te beschermen’. De eerste is ‘een gecoördineerde aanpak van de epidemie van geweld tegen transgenders’. Van dat geweld is totaal geen sprake, laat staan van een epidemie. Als er enige waarheid inzat, zou iedereen het al lang weten: de media staan klaar om ook maar het meest onbeduidende geval van agressie tegen transgenders van de daken te schreeuwen.

Mannen die met vrouwen boksen

Misschien doelde het Witte Huis op een epidemie van wat tegenwoordig ook geldt als geweld, en in veel westerse landen zelfs strafbaar is: gebrek aan erkenning en respect voor transgenders. Met als zwaarste vergrijp het ‘misgenderen’. Iemand met een baard en een bierbuik een man noemen als hij zegt een vrouw te zijn, dat is moderne blasfemie.

Maar ook het weren van mannen uit vrouwengevangenissen en vrouwensporten staat in het woke boekje genoteerd als doodzonde. President Biden wil nu een wet laten aannemen die het universiteiten verbiedt om mannen uit te sluiten van vrouwensportwedstrijden. https://www.nationalreview.com/news/biden-administration-proposes-title-ix-change-to-prohibit-total-bans-on-trans-athletes/ Dat zou ‘discriminatie’ zijn: mannen die niet met vrouwen mogen boksen, hardlopen of zwemmen.

Genocide vs suïcide

Van de ‘genocide op transgenders’ waar zogeheten Transgender Activisten graag tegen demonstreren – aangemoedigd door Biden – moet het eerste slachtoffer nog worden gevonden. Misschien gelooft Biden het even hardnekkige als onjuiste gerucht dat vooral jonge transgenders bij bosjes zelfmoord plegen als ze niet snel genoeg ‘genderbevestigende’ medische ingrepen krijgen.

Uit onderzoek komt eerder naar voren dat transgenders die zich daadwerkelijk laten verbouwen – een minimale minderheid – daarna minstens zo vaak zelfmoord plegen als daarvoor. Dat is inderdaad vaker dan gemiddeld, maar uiteindelijk is en blijft genderdysforie een psychiatrische stoornis met risico op een dodelijke afloop door suïcide.

Agressie door transrechten-activisten

Het epidemische geweld tegen transgenders mag denkbeeldig zijn, in omgekeerde richting is wel degelijk sprake van een verbijsterende agressie, afkomstig van genoemde transrechten-activisten. De stoottroepen van een radicale ideologie, gebouwd op drijfzand. Voornamelijk mannen, en niet zozeer serieuze transgenders als wel lijders aan autogynefilie, een afwijking waarbij mannen seksueel opgewonden raken van de fantasie een vrouw te zijn. Of liever gezegd homoseksuele mannen, die de plaats van vrouwen willen innemen om andere mannen te kunnen verleiden. En daartoe hun lippen stiften, een pruik opzetten, vrouwenkleren aantrekken en zich gedragen als het meest imbeciele stereotype van een vrouw.

De vrouwenhaat druipt van deze activisten af. Bijvoorbeeld als ze met veel geweld vrouwen het zwijgen opleggen die zich verzetten tegen nieuwe zelfidentificatiewetten. Wat ben je als vrouw nog waard als iedere kerel die zichzelf een vrouw noemt dat bij wet automatisch ook is? En meteen door kan naar de dameskleedkamer en het damestoilet. Of zich als veroordeelde verkrachter kan laten opsluiten in een vrouwengevangenis.

Vrouwen tot moes slaan

Wie herinnert zich niet vechtsporter Fallon Fox, een kerel die in de ring kon stappen met vrouwen omdat hij naar eigen zeggen een vrouw was? Hij sloeg twee echte vrouwen het ziekenhuis in en genoot daarvan: ‘Ik vond het heerlijk, dat jullie het maar weten. Ik mag graag transfobe vrouwen in de ring tot moes slaan. Het is een zegen dat ik dat mag doen!’ Vrouwenhaat in de meest rudimentaire vorm.

Je vraagt je toch al af waarom mannen persé aan vrouwensporten willen meedoen. Wie zou zich niet kapot schamen om als man wedstrijden te winnen van jonge vrouwen die hun hele leven hard hebben getraind?

Erger is dat ‘de zegen’ waar Fallon Fox over praat vooral van westerse regeringen en staatshoofden komt, Joe Biden voorop. Zij zijn er schuldig aan dat dit soort ongeremde agressie tegen vrouwen wordt geaccepteerd en zelfs beloond. Een globale elite van media, multinationals en politici draagt hier enthousiast aan bij, en heeft van transgenderactivisme en de bijbehorende vrouwenhaat een heilige missie gemaakt.

Tomatensoep

Onlangs kreeg één van de bekendste actievoerders voor vrouwenrechten daarmee te maken. De Britse Kellie-Jay Keen werd bijna gelyncht in Nieuw-Zeeland, waar ze een manifestatie wilde houden met haar Let Women Speak beweging. De stemming was van tevoren door politici en media al behoorlijk opgeklopt. Ze verklaarden Keen vogelvrij door haar eindeloos te demoniseren als ‘nazi’ en extreemrechts. Het vaste stramien van de transgenderbeweging: wie twijfelt aan hun ideologie is per definitie Hitler.

Een uitzinnige menigte kerels met spandoeken en borden maakte Keen en andere vrouwen het spreken onmogelijk. Ze duwden dranghekken opzij, scholden Keen uit, bespuwden en bekogelden haar en vertrapten haar bijna. Iemand gooide tomatensoep over haar hoogblonde haar en haar eigen veiligheidsmensen konden haar ternauwernood in veiligheid brengen. Een 70-jarige vrouwelijke medestander liep voor het oog van de camera een schedelbasisfractuur op, door vuistslagen van een hysterische jongeman.

De politie kwam pas te elfder ure opdagen: die had ongegeneerd de kant van de agressors gekozen; een algemeen verschijnsel bij gender-kritische manifestaties.

George Orwell

Kellie-Jay Keen – ook bekend als Posie Parker, vindt dat een man geen vrouw kan worden, al slikt hij nog zoveel hormonen, of ondergaat hij nog zoveel operaties. En dat je minderjarigen niet moet onderwerpen aan hormoonbehandelingen of chirurgische ingrepen als mastectomie en castratie. Zo’n tien jaar geleden kon je dat allemaal nog rustig vinden en zeggen, nu moet je daarvoor aan de schandpaal.

Wie kritisch is over transgenderideologie wordt meedogenloos zwartgemaakt. Mevrouw Keen werd bijvoorbeeld geïnterviewd op de Australische tv en door de presentatoren achteraf beschuldigd een handgebaar te hebben gemaakt waarmee white supremacists elkaar schijnen te identificeren: duim en wijsvinger in een rondje: het gebaar dat je iets top vindt. De zender herhaalde haar gebaar in close-up, maar maakte tegelijkertijd het beeld onscherp ‘om kijkers niet te kwetsen’. Zonder deze ingreep zie je duidelijk dat Keen alleen met de rits van haar jurk speelt.

Over de hele wereld worden haar manifestaties aangevallen door de ‘Be Kind Movement’ – zoals transgenderterroristen zichzelf noemen; de ‘wees aardig’ beweging. Het is een fenomeen van deze tijd: taal en woorden hebben een magische betekenis gekregen. De wereld die Orwell beschreef is bijna 40 jaar na dato werkelijkheid geworden. Noem een beweging ‘wees aardig’, en het is ineens aanvaardbaar om bejaarden een schedelbasisfractuur te slaan.

Woorden

Een man zegt: ik ben een vrouw, en voilà, hij is voor de wet een vrouw. Chirurgische ingrepen zijn niet meer nodig, woorden volstaan. Instanties werken hier volop aan mee. Bijvoorbeeld door het woord vrouw te verbannen. Je moet ‘borstvoeder’ zeggen, of ‘iemand die menstrueert’, anders sluit je mannen uit en ben je transfoob. Zelfs ‘geslacht’ als biologisch gegeven mag niet meer. Dat heet nu ‘bij de geboorte toegekend geslacht’. Woorden zijn belangrijker dan biologie en woorden maken de werkelijkheid, niet andersom.

Daarom raken transgenders zo overstuur als je ze ‘misgendert’ : wie als ‘transvrouw’ een man wordt genoemd, zou zomaar een man kunnen zijn! Dichter bij huis werd feministe en blogger Dora Moutot aangeklaagd door de Noord-Franse transgender burgemeester Marie Cau, omdat ze op tv had gezegd dat deze burgemeester geen echte vrouw is.

Ayatollahs

Deze week ging een video viraal van een religieuze fanaat in Iran, die in een winkel twee vrouwen aanviel omdat ze geen hijab droegen. Hij leegde een pak yoghurt over hun onbedekte haren. Ik moest meteen aan de tomatensoep denken die Kellie-Jay Keen door een transgender over haar hoogblonde haar gegooid kreeg. Onze woke ayatollahs verschillen uiteindelijk geen haar van de islamitische ayatollahs in Iran: onder een dun laagje vernis zit diepe vrouwenhaat. En soms is het vernis zelfs weg, zoals bij freefighter Fallon Fox of de transterroristen die Kellie-Jay Keen aanvielen.

Iran staat er nog beter voor: de yoghurt-zeloot werd meteen door andere mannen de winkel uitgegooid. De enigen die Keen te hulp schoten, waren haar eigen beveiligers.

Toch zijn er lichtpuntjes. Zoals het besluit van de Wereld Atletiek Federatie niet langer als man geboren deelnemers aan vrouwenatletiek te accepteren. Ze lijken vaker voor te komen, de momenten waarop de redelijkheid terugkeert. Maar dat kan wishful thinking zijn.

Marie Cau

Heisa in Frankrijk over kritisch boek ‘Transmania’

Hoe vrouwenhaat plots ‘progressief activisme’ heet