Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet werden gesteld. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe zou links in Wallonië scoren zonder Vlaams geld?

(Aan politicologe Léonie de Jonge, die aanstipt dat Wallonië de enige plek in Europa is waar links nog standhoudt. De Jonge legt een verband met het strikte cordon médiatique. Maar waar zou Wallonië staan zonder de transfers, die het PS-model in leven houden? Zou links standhouden in Wallonië als het niet werd rechtgehouden door het veel rechtsere Vlaanderen?)

Wie klapt er voor wie in de Kamer?

(Aan de journalisten die applausmeter speelden tijdens de Septemberverklaring van Jan Jambon . In de federale Kamer is het eerder uitzonderlijk dat de volledige meerderheid eens applaudisseert bij een antwoord van een minister. Maar misschien zijn journalisten al gevoelloos voor de chaos en twist die op federaal niveau regeert?)

Hoe lang hebben jullie hierover nagedacht?

(Aan Groen-fractieleider Wouter De Vriendt, die Russische dienstweigeraars wil opvangen in Vlaanderen. De Groenen zien natuurlijk in élk buitenlandbericht kansen om sukkelaars naar hier te halen, maar zelfs voor hén is dit toch al te bar. Je zou de Groenen eigenlijk elke keer moeten vragen of ze vijf seconden hebben nagedacht voor ze hun persbericht verstuurden.)

Wat heeft een nieuwe term ooit opgelost?

(Aan journaliste Lieve Van de Velde, die ‘alleenstaande’ geen mooi woord vindt en ‘solobewoner’ als alternatief naar voor schuift. Ook de alleenstaanden zijn nu een groep waar we medelijden en oneindig begrip voor moeten voelen: ook zij willen zo graag slachtoffer zijn. Worden ze minder beklagenswaardig als wij hen ‘solobewoners’ noemen?)

Hoeveel bloed, zweet en tranen hebt u in deze opdracht gestoken?

(Aan dichter Ludo Abicht, die de nieuwe bundel van Koleka Putuma heeft vertaald. Waarop Putuma in Knack doodleuk zegt dat ze liever vertaald was door een zwarte vrouw. Arme Ludo Abicht – trouwens een doodbrave man, met een hart dat links klopt. Waarom vraagt geen enkele journalist aan Putuma wat er concreet schort aan de vertaling van de blanke man?)

Welke ‘linkse familienamen’ vinden jullie ‘beladen’?

(Aan Het Belang van Limburg, waar Maurizio Meloni uit Genk aan de tand gevoeld wordt over zijn ‘postfascistische’ achternaamgenote in Italië. Dit soort morele paniek zie je nooit na (extreem-)linkse ontwikkelingen in het buitenland. Na de laatste machtswissel in Cuba zag je Dirk Díaz-Canel uit Zichen-Zussen-Bolder niet in de krant. Hoe groot de miserie in Venezuela ook wordt: Mark Maduro uit Gingelom krijgt nooit de vraag of hij familie is van. Zelfs Joke Jinping in Kuttekoven moet geen kritische vragen vrezen.)

Hoe rijmt u deze droom met uw denken?

(Aan tv-maker Thomas Huyghe, die in Brussel wil blijven wonen: ‘Wat ik wel zou willen, is ooit genoeg geld verdienen om een tweede huis te kopen op het platteland’. De grap is dat Huyghe in letterlijk het volgende antwoord over het klimaat begint, en onder meer poneert dat Jean-Marie Dedecker geen forum zou mogen krijgen in het klimaatdebat. Weet de o zo klimaatbewuste Huyghe dan niet hoe belastend twee huizen per gezin zijn voor de planeet?)

Wat verbeeldt u zich wel?

(Aan klimaatactiviste Anuna De Wever, die het vliegtuig neemt naar een klimaattop in Egypte: ‘Mijn impact als activist bij zowel COP27 als onderdeel van de UNICEF-delegatie is belangrijker dan de individuele beslissing om een vlucht te nemen’. Anuna ambieert een carrière als levenslange demonstrant en hopelijk lukt haar dat. Ze staat garant voor nog jaren amusement.)

Hoeveel vrienden hebt u nog in culturele kringen?

(Aan dichteres Delphine Lecompte, die zich ergert aan ‘de huidige overvloed van pseudogeëngageerde vluchtelingenromans’ en aan collega-schrijvers die ‘krampachtig proberen allerhande minderheidsgroepen te bedienen’. Je maakt je bij ruimdenkende en tolerante culturo’s meestal niet populair als je de olifant in de kamer benoemt.)

Waar stopt feminisme en waar begint dom provoceren?

(Aan De Standaard, waar ze met mildheid en zelfs wat bewondering schrijven over Sandrine Rousseau: ‘de felste feministe van Frankrijk’. Eén van haar voorstellen: het ‘niet eerlijk verdelen van huishoudelijke taken’ strafbaar maken. Het zal wel persoonlijk zijn, maar wij denken bij ‘felste feministe van Frankrijk’ toch eerder aan pakweg de jonge Mila, die het zowaar over de islam had.)

Hoe verloopt de samenwerking met Xi Jinping?

(Aan ABVV-voorzitter Miranda Ulens, die heel breeddenkend is: ‘Wij werken samen met al wie de Internationale zingt’. Dezelfde club die grote problemen heeft met pakweg het Duitse heimatliedje ‘Erika’ ziet nooit graten in wat decennia de officiële hymne was van de Sovjetunie onder Stalin en dat tot op vandaag wordt meegezongen door communistische dictators. Hoe kan het dat de Internationale nooit verbrand geraakt, hoeveel bloed er ook aan kleeft?)

Wat zei Gandhi ook alweer over fotografen?

(Aan viroloog Marc Van Ranst, die zich nu out als fotograaf. Gandhi grapte ooit: ‘Ik geloof in gelijkheid voor iedereen, behalve dan voor journalisten en fotografen’. Tot nu toe gaven wij de fotografen nog het voordeel van de twijfel, maar misschien had ome Mahatma het toch wel goed gezien.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Maurizio Meloni

Vergeten vragen van de voorbije week (191)