Wat doen de kranten van Mediahuis als de denkbeeldige klimaatcrisis en de klimaatapocalyps uitblijven? En als de publieke opinie zich plots massaal tegen die rampscenario’s keert omdat echte rampen, zoals een energiecrisis, verpaupering en drugsgeweld bij de man en vrouw in de straat wel als urgent worden ervaren? Ze brachten een mensenoffer om lezers te lokken.

Anuna is geen ‘zij’ maar een ‘die’

De Standaard en de Gazet van Antwerpen herlanceerden een nieuwtje van voor de zomer. ‘Anuna De Wever heeft de deur achter zich toegetrokken bij Youth For Climate, de klimaatbeweging die de activist mee heeft opgericht.’ Bij de Gazet van Antwerpen deed ‘Emke’ dit met een inconsequent gebruik van de uit de Verenigde Staten overgewaaide politiek correcte waanzin van de ‘pronouns’. Pronomina, voor wie ooit het privilege kende om Latijn te krijgen. Demonstratieve of aanwijzende voornaamwoorden zoals die, dat, deze… Maar ook persoonlijke (hij en zij), de determinerende en de betrekkelijke.

Anuna is volgens ‘Emke’ geen ‘zij’, maar een ‘die’. Wat verder in de tekst is Anuna dan weer ‘ze’. Bij zusterkrant De Standaard ging Max De Moor nog verder: ‘Op Instagram schrijft hen.’ Het wederkerend voornaamwoord blijft ‘zich’.

Wat de relevantie van het korte interview met Anuna De Wever was, leest de lezer nergens. Logisch: die was er niet. De journalist schreef het ook: ‘In de praktijk heeft De Wever al enkele maanden de deur achter zich toegetrokken bij YFC, maar dat wil niet zeggen dat die de klimaatstrijd staakt.’ (‘Die’ is Anuna, voor de trage lezer.)

Geen enkele vraag aan Anuna als bekende non-binaire persoon over haar mening over de ‘pronouns’ van de Taalunie. Het beschrijven van haar met die nieuwe woke pronomina leek daarom wel een hinderlaag.

Vingeroefening in ‘genderbewust taalgebruik’

Eigenlijk doet alles vermoeden dat het hele artikel een oefening was om de beslissing van de Nederlandse Taalunie van 23 augustus even in de vingers te krijgen. De dag voordien verschenen ‘adviesteksten over genderbewust taalgebruik’. Het doel: ‘Deze helpen je om weloverwogen taalkundige keuzes te maken als je wilt dat een specifiek persoon, een groep of iedereen zich kan herkennen in een formulering.’ ‘”Genderbewust taalgebruik” is taalgebruik waarin zowel vrouwen, mannen als non-binaire personen zich kunnen herkennen, waarin niemand uitgesloten wordt, en waarin niet één gender of sekse dominant is.’

Taalunie is politiek orgaan

De Taalunie is een overheidsorgaan voor de Nederlandse taal dat onder andere verantwoordelijk is voor de voorkeurspelling. De Vlaamse Overheid en de Nederlandse regering financieren de werking en benoemen de personeelsleden.

Wat weinig mensen weten is dat de Taalunie een Comité van Ministers heeft met Ben Weyts (N-VA) en Jan Jambon (N-VA) naast hun Nederlandse collegae. Naast een Raad met politiek benoemde intellectuelen beschikt de Taalunie ook over een Interparlementaire Commissie. Daarin zetelen, bijvoorbeeld, Senaatsvoorzitter Stephanie D’Hose (OpenVLD), Chris Janssens (Vlaams Belang), Sam Van Rooy (Vlaams Belang) Wilfried Van Daele (N-VA) en Manuela Van Werde (N-VA). Kortom, de Taalunie is een instrument voor taalpolitiek.

Vreemd dat die taalpolitiek niet eerst afgestemd werd in de parlementen die hun leden afvaardigen. Daarover uiteraard niks in de kranten van Mediahuis. Die kranten van Mediahuis provoceren liever de lezers met hun deugpronken en het opvoeren van de klimaatactivist Anuna De Wever.

Mediahuishaat

De auteur dezes heeft een zwak en zelfs sympathie voor Anuna. Hij kan zich zelfs identificeren met de jonge vrouw die blijkbaar al jaren worstelt met haar seksuele identiteit, maar daardoor haar engagement niet laat verstoren. Hoewel ondergetekende noch de seksuele verwarring, noch het klimaatgeloof deelt bewondert hij haar en ergert zich aan de vele hatelijke reacties die ze steeds te verduren krijgt. Haat die Mediahuis duidelijk nog maar eens van brandstof voorzag. Haat die Mediahuis misbruikte.

Anuna is gestopt bij Youth For Climate (YFC). Dat weten we al lang. Dus benoem dan het echte nieuws, namelijk dat de Taalunie woke werd of doe onderzoek naar waar Anuna nu mee bezig is.

CAN Europe

Momenteel volgt Anuna een stage bij Climate Action Network Europe. CAN Europe is een ngo en een grote slokop van EU-geld. Hij staat nummer 25 op de lobbyranglijst van de meeste vergaderingen met de Europese Commissie en haar topambtenaren. De ngo beschikt over 1 miljoen euro budget per jaar om te lobbyen en ontving sedert 2014 liefst 18,73 miljoen euro van de EU. In 2021 ontving het zelfs het recordbedrag van 9,44 miljoen euro.

Meestal is dat geld bedoeld voor ‘onderzoek en ontwikkeling’, maar vooral geld van het Directoraat-Generaal voor Internationale Samenwerking en Ontwikkeling. Eigenlijk gaat het dus om politieke financiering om de Green Deal te pushen. CAN Europe is een van de felste verdedigers van CO2-rechten die de energieprijs stilaan onbetaalbaar maken en die de Europese industrie concurrentieel benadelen op de internationale markten.

Ngo’s en lobbygroepen

Anuna De Wever is een soort stamboekgroene. Dankzij de connecties van haar ouders binnen die kringen en de media-aandacht die Mediahuis en consorten haar bezorgen, lijkt ze een aanwinst voor een ngo / lobbygroep als CAN Europe. CAN Europe beweert 750 andere ngo’s te vertegenwoordigen en is lid van de zogeheten Green 10. Die omvatten BirdLife International, CEE Bankwatch Network, European Environmental Bureau (EEB), European Federation of Transport and Environment (T&E), Health and Environment Alliance (HEAL), Friends of the Earth Europe (FoEE), Greenpeace Europe, International Friends of Nature (IFN) en WWF European Policy Office.

Dat zijn één voor één lobbygroepen bij de EU en ontvangers van miljoenen euro van de EU. T&E staat zesde op de lobbyranglijst, WWF zevende, Greenpeace twintigste en ECF vierentwintigste. CAN Europe — zoals hoger vermeldt — staat vijfentwintigste, FoEE veertigste en BirdLife tweeënveertigste. Deze lobbycratie is goed voor miljarden euro EU-geld en bepaalt het beleid qua stikstof en energie in grote mate.

Op de boodschapper schieten

Anuna De Wevers ‘gepeperde meningen en directe stijl’, zoals De Standaard het noemde, verdienen inderdaad respect. Dit is de bewondering en identificatie waar deze inktkoelie hoger over schreef. Elke adolescent heeft recht op dat soort fouten of faux pas. De online haatreacties waar Max De Moor over schrijft zijn een vervelend probleem. Maar veel mensen schieten nu eenmaal liever op de boodschapper dan op de boodschap. Ook, of zelfs voornamelijk, ter linkerzijde van het politieke spectrum.

En dan kunnen de kranten van Mediahuis (De Standaard fungeert tegenwoordig zo’n beetje als partijblad van Groen) zich eraan storen dat op Pukkelpop het initiatief ‘Clap For Climate’ op boegeroep werd onthaald. En dat de ‘activist’ en ‘hun’ entourage op de camping doodsbedreigingen naar ‘hun’ hoofd geslingerd kregen. (Vermoeiend toch, die compleet foute pronomina.)

Clickbait

Met Anuna De Wever gaat het overigens goed. Zij heeft inmiddels anderhalf jaar stage bij de groene fractie in het Europees parlement en een zeilreis van drie maanden naar het Amazonewoud achter de rug. Het weze elke adolescent gegund. Al hebben de meesten geen goede gesubsidieerde ouders en zal dit dankzij de energiefactuur voor steeds minder jongelingen weggelegd zijn in de komende vijf à tien winters.

Met de kranten van Mediahuis gaat het echter minder goed. Anuna als clickbait gebruiken om te provoceren met ‘pronomina’ is laag. Dan liever de dagelijkse alarmistische of woke boodschappen vanuit de communicatiedienst van Groen. Bij Gazet van Antwerpen herschreef een journalist met acroniem kvh het hele artikel in normaal Nederlands en publiceerde dit om 21.43 uur. Blijkbaar besefte iemand dat dit fatsoenlijker was. À propos, de VRT nam uiteraard dit opgewarmde nieuws over via persagentschap Belga, maar begreep de bedoeling van Mediahuis niet na die filter.

Max De Moor

Anuna De Wever als schietschijf om woke aankondiging Taalunie te testen