President Donald Trump heeft het niet gemakkelijk gehad de afgelopen weken. Er was het debacle rond de hervorming van Obamacare. Vervolgens de personeelswissels in het Witte Huis, waar de stafchef werd vervangen, een directeur communicatie die opstapte en zijn opvolger die tien dagen later al werd ontslagen. Er is de eeuwige ruis van het Rusland-verhaal en dan was er nog het gevechtje tussen Trump en zijn eigen minister van Justitie Jeff Sessions. De onervarenheid van het regeren gecombineerd met de niet aflatende sabotagepogingen van de Democraten en hun bondgenoten in de mainstream-media, zorgen ervoor dat er een beeld ontstaat dat Trump weinig of niks klaar krijgt in Washington.

Krijgt Trump echt weinig gedaan in Washington?

Trump heeft wel degelijk al enkele belangrijke campagnebeloftes uitgevoerd. Zo slaagt hij er in om belangrijke benoemingen te doen in federale rechtbanken, met als klap op de vuurpijl de benoeming van Neil Gorsuch in het Amerikaanse Hooggerechtshof, een benoeming waarmee Trump zijn stempel voor de volgende 30-40 jaar drukt op belangrijke juridische beslissingen. Koolmijnen gaan opnieuw open. De werkloosheidscijfers zijn in minstens zestien jaar niet meer zo laag geweest, maar Trump nuanceert zelf door te zeggen dat veel werklozen het zoeken naar een job hebben opgegeven en niet in de cijfers voorkomen, zoals hij tijdens de campagne reeds zei. Ook zijn er al meer dan 1 miljoen jobs bijgekomen in de VS sinds januari. De beurs heeft een recordhoogte bereikt en het consumentenvertrouwen staat hoog. Er worden ook veel reguleringen geschrapt. De VS produceren ook enorm veel energie, die ze nu exporteren naar overal ter wereld. De illegale immigratie uit Mexico is met 70% gedaald. Stuk voor stuk overwinningen voor de nieuwe administratie.

Wetgeving ligt moeilijker in het moeras van Washington

President Obama liet op het einde van zijn presidentschap weten dat het vooral belangrijk is om belangrijke wetgeving door het Congres te krijgen. Obama slaagde daar maar weinig in en ging daarom werken met executive orders, maar die zijn kwetsbaar wanneer er een nieuwe president komt. Zo loste Trump makkelijk zijn campagnebelofte in om het klimaatakkoord van Parijs te verlaten, omdat Obama had nagelaten van het Verdrag – zoals de Amerikaanse Grondwet gebiedt – te laten goedkeuren door de Senaat.
Trump heeft hetzelfde probleem, maar dan nog groter. In tegenstelling tot Obama heeft Trump de oude garde van zijn partij, de Bushes en McCains van deze wereld, tegen. De president slaagt er in elk geval niet in om twee van zijn grote campagnebeloftes in te vullen, de afschaffing van Obamacare en de betere relaties met Rusland.

Obamacare

Over de problemen die Obamacare teisteren publiceerde ik eerder en die blijven groot. Er worden opnieuw grote premieverhogingen verwacht en in vele staten is er maar één aanbieder. Maar waar Obama wel in slaagde, slaagt Trump niet, een wet over gezondheidszorg door het Huis en de Senaat krijgen. Het probleem is dat wat er voorlag in de Senaat opnieuw een Obamacare light was, met subsidies voor verzekeringsmaatchappijen. Daar wilden conservatieve Republikeinen niet in mee stappen. Een kleine overwinning, de zogenaamde skinny repeal werd Trump ook al niet gegund. Twee gematigde Republikeinen uit Maine en Alaska en John McCain staken daar een stokje voor. McCain die lachend werd opgemerkt in gezelschap van de Democratische minderheidsleider Chuck Schumer zei ‘let’s see how Donald will make America great again now’. Pure wraak van de voormalige Republikeinse presidentskandidaat op een president van zijn eigen partij waar hij weinig of niks mee gemeen heeft.

Het Rusland-sp(r)ookje

De Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen is een verhaal dat vooral warm gehouden door Democraten, neoconservatieve Republikeinen op zoek naar wapengekletter en de mainstream media, waarbij er een speciale rol is weggelegd voor CNN. Vergeet niet dat het CNN was, die het hacken en de publicatie van de e-mails van de Democratische partij (DNC) door Wikileaks direct toeschreef aan de Russen. Er zijn verschillende verhalen over de Russische beïnvloeding. Er is het verhaal van de hackers, maar wat hebben die nu proberen hacken? Stemcomputers? Elke hertelling die er geweest is, gaf minder stemmen voor Clinton. Het hacken van de e-mails van de Democratische partij (DNC) en de Clinton-campagne? Wikileaks heeft altijd volgehouden dat ze de e-mails niet van Rusland kregen maar van een bron binnen de Democratische partij. Op conservatieve websites, wordt dan in één adem ook de vermoorde Democratische partijmedewerker Seth Rich genoemd.

Maar ondertussen is er een commissie in de Senaat bezig met het onderzoek naar mogelijke collusion tussen de Trump-campagne en Rusland, met een hoofdrol voor speciale aanklager Robert Mueller. Mueller is de beschermheer van James Comey, de man die door Trump werd ontslagen als hoofd van de FBI. Het leidt geen twijfel dat Mueller tot het bot wil gaan om Trump aan het kruis te nagelen. Mueller gaat nu ook getuigen onder ede mogen ondervragen. Trump en zijn supporters spreken van een heksenjacht door de deep state. (Voor meer info over de deep state, verwijs ik naar een artikel van Rik Van Cauwelaert in De Tijd.) Het helpt daarbij niet dat Mueller zijn onderzoeksteam vol met Clinton-donoren stak. Amerikaanse conservatieve websites berichten ook dat Mueller als FBI-baas zelf 10 gram hoogverrijkt uranium leverde aan Rusland in een deal die Hillary Clinton maakte met de Russen. De vraag is dus hoe onafhankelijk Mueller is. Trumps achterban zou graag zien dat Trump Mueller ontslaat, de president durft het experiment (nog) niet aan. Misschien durft Trump dit wel wanneer Mueller zich verder waant dan Russische inmenging. Maar ook daar probeert het Congres de grondwettelijke bevoegdheid van de president in te perken.

Trump in de tegenaanval

Er is een patroon te merken bij Trump, wanneer hij het lastig heeft gaat hij naar zijn basis. Hij deed het enkele maanden geleden en nu opnieuw. Zo ging hij afgelopen donderdag naar West-Virginia, voor een grote Trump-rally. Het gekende recept: 20 000 aanwezigen en concertsfeer. De Democratische gouverneur veranderde van partij en werd Republikein, een niet zo alledaags event. West-Virginia is een staat die vroeger Democratisch was, maar die sinds enige tijd Republikeins stemt. Trump won er met 42% voorsprong. Trump ging in West-Virginia de liefde voelen van zijn achterban. Een achterban die nog geen greintje vertrouwen in hun president heeft verloren.

Hij hield er een toespraak die net zo goed kon gegeven zijn tijdens de campagne, allicht geschreven door Steve Bannon. Bannon is Trumps hoofdstrateeg en zorgt ervoor dat zijn president de voeling met de basis niet verliest. Bannon heeft altijd gezegd dat je je land niet terugkrijgt zonder het gevecht aan te gaan en dat de media de oppositiepartij is. De reden dat Bannon er nog zit, is dat Trump ondertussen beseft dat het echt zo is. Trump daagde de media en Mueller uit, met de vraag of iemand Russen had gezien tijdens de campagne of de rally. The Donald zei dat het een gefabriceerd verhaal is om het verlies van Clinton te verklaren. Het Ruslandverhaal is echter niets meer dan een afleiding om ervoor te zorgen dat het andere politieke werk stilligt.

Trumps achterban is zijn levensverzekering. Volgend jaar zijn er tussentijdse verkiezingen. Kandidaten uit staten waar Trump won, zijn kwetsbaar wanneer ze zich tegen Trump afzetten. Democratische kandidaten doen er dan maar beter aan om Trump niet te veel tegen te werken en zeker voor Republikeinen geldt hetzelfde. Republikeins Senator Jeff Flake, die een negatief boek schreef over Trump, mag zijn borst alvast gaan nat maken. Trump won 47% van de stemmen in de Republikeinse voorverkiezing in zijn staat. Trump kan gewoon het land rondgaan met Drain the Swamp-rally’s en kandidaten laten verkiezen die loyaal zijn aan zijn agenda .

Opkuis in Washington

Generaal Kelly, de nieuwe stafchef, is binnengehaald om meer discipline te kweken in het Witte Huis. We zullen zien wat ervan komt. Maar hou zijn Nationaal Veiligheidsadviseur in de gaten, generaal McMaster. De man heeft veel Trump-getrouwen weggehaald op nationale veiligheid en verschilt sterk met Trump van mening. Hij wil meer troepen in Afghanistan, de president wil er weg. Hij wil meer Amerikaanse betrokkenheid in Syrië, The Donald wil er niks mee te maken hebben. McMaster is een neoconservatief uit het establishment, een totale miscast. Trumps voormalig campagneadviseur en vriend Roger Stone (bekijk de documentaire Get Me Roger Stone op Netflix) wil McMaster in elk geval weg en hij is niet alleen…

Herbert Raymond McMaster

Dog eat Dog in Washington