De vijfde colonne in Vlaanderen bestaat niet enkel uit mannen die nauwe banden met Erdoğan-kringen hebben. Het valt me ook meer en meer op dat moderne, geëmancipeerde, politiek actieve vrouwen van Turkse afkomst zeer nauw betrokken zijn bij verenigingen die eerder (gender)segregatie faciliteren.

Met een stralende glimlach dagen ze op in kringen waar ik als vrouw het Spaans benauwd zou krijgen. Kringen waarvan ik niet weet of ik daar nu als individu of als potentiële broedmachine beschouwd zou worden. Ik heb tot op heden eigenlijk nog nooit een uitnodiging gehad van Diyanet, het Turks ministerie van religieuze zaken. Al evenmin van Milli Görüs/BIF, een beweging die het politiek islamisme promoot.

Gülen: antisecularisme met fluwelen handschoenen

Ik zal ook nooit uitgenodigd worden in Turks-nationalistische kringen. Wel kreeg ik ooit een uitnodiging van Fedactio, een koepelorganisatie die gelinkt is aan Fethullah Gülen. Die islamgeleerde verblijft al jaren in ballingschap in Pennsylvania.

Gülen is een antisecularist die zijn boodschap op een vredevolle manier en met fluwelen handschoenen aan de mensen verkondigt. Zijn boodschap lijkt onschuldig spiritueel en positief. In tegenstelling tot Erdoğan — die iedereen publiekelijk als zijn vijanden beschouwt — reikt Gülen eerst de hand om harten te overwinnen en in dialoog te gaan. Een wolf in schaapskleren, noemt journaliste en schrijfster Betsy Udink hem. En gelijk heeft ze.

Gülen en Erdoğan hebben jarenlang samengewerkt om de seculiere republiek Turkije van binnenuit te ondergraven. Ze hebben in alle staatsorganen hun pionnen geplaatst. Het doel? De democratische nalatenschap en de moderne hervormingen van Atatürk volledig uitwissen uit de geschiedenis van Turkije.

De coup van Erdoğan

Vandaag zijn de beide heren mekaars aartsvijanden. Erdoğan beschuldigt de Gülenbeweging van de poging tot staatsgreep in juli 2016. Die staatsgreep werd amateuristisch in elkaar gestoken door de AKP-regering en kostte het leven aan verschillende jonge soldaten. Enkel en alleen maar om de positie en macht van Erdoğan nog meer te verankeren in het politieke systeem.

Erdoğan sprak op de nacht van de geënsceneerde coup het volk toe vanop een onbekende locatie met op de achtergrond klassieke tulen gordijnen. Hij riep de Turken op om massaal op straat te komen om het land te redden van de vijand. Ahmet Koç, toenmalig socialistisch schepen in Beringen, nam Erdoğans woorden ter harte. Hij organiseerde een heksenjacht op gülenisten in zijn eigen Vlaamse stad. Al in 2008 waarschuwde ik de sp.a-top over Koç. Ik werd uitgelachen en een racist genoemd. Acht jaar later schrok de partij dan toch wakker.

Duurzame oplossingen

Het succes van politici van Turkse origine bij de eigen achterban heeft te maken met verschillende factoren. Naast het Turks nationalisme en religie hecht men ook veel belang aan solidariteit binnen de gemeenschap. Die gevoeligheden binnen de gemeenschap heeft Bilgin Bekdemir (sp.a) uit Beringen goed geobserveerd. Bekdemir was schepen en is momenteel gemeenteraadslid.

Haar succes schrijft ze toe aan het feit dat ze tijdens haar functie als loketbediende bij de socialistische mutualiteit De Voorzorg veel mensen met een taalachterstand heeft geholpen met hun administratie. Dat is op zich niet zo verwonderlijk. Socialisten zullen altijd klaarstaan voor kansarme mensen. Maar wat met duurzame oplossingen? Begeleiding naar taallessen, bijvoorbeeld, of helpen met inschrijven voor een taalcursus? Dat mogen we blijkbaar niet verwachten van de nobele bewakers van gelijke kansen. Bilgin Bekdemir voerde haar verkiezingscampagne dan ook zowel in het Turks als in het Nederlands.

Gezellige onderonsjes

Een lokale mandataris die ten dienste staat van de inwoners (of is het enkel ten dienste van de Turkse gemeenschap?) van haar stad mag zich best wat gereserveerder opstellen tegenover buitenlandse politiek. Van mevrouw Bekdemir doken er foto’s op tijdens een gezellig diner naast Volkan Bozkir, voormalig Turks minister van Europese Zaken (AKP).

Lees verder onder de afbeelding.

https://www.facebook.com/bilgin.bekdemir.1/posts/684736861671990

Wie zien we nog naast haar op de foto? De socialistische schepen van Houthalen-Helchteren Mustafa Aytar en de afdelingsvoorzitter van de socialisten in Beringen, Abdulkadir Yilmaz. De groene schepen Muhammet Oktay van Houthalen-Helchteren mag evenmin ontbreken. Op datzelfde diner was ook Meral Özcan aanwezig, gemeenteraadslid voor Groen in Beringen en hevige voorvechtster van vrouwenemancipatie. Maar op die avond had ze blijkbaar haar strijd even opzijgezet om te netwerken binnen de kringen van het politiek islamisme.

De nationale visie van Erbakan

Bekdemir schuwt de Turkse religieus-conservatieve kringen niet. Ze laat zich graag vergezellen door haar Turkse collega’s, zoals Aytar en Yilmaz, bij haar bezoeken aan Diyanetmoskeeën en BIF-activiteiten. Beide organisaties zijn erg conservatief. Diyanet is het religieus staatsorgaan van Turkije. Atatürk richtte het op tijdens de revolutionaire hervormingen om de scheiding tussen Kerk en Staat te garanderen. President Erdoğan heeft Diyanet omgevormd tot een staatsapparaat dat op gespannen voet leeft met de liberale rechtsstaat. BIF, de Belgische Islamitische Federatie, is de Belgische tak van Milli Görüs, dat letterlijk ‘Nationale Visie’ betekent. Het is een religieus-ideologische beweging die werd opgericht door Necmettin Erbakan, de politieke vader van Erdoğan.

Erbakan kreeg door zijn radicaal politiek islamisme in Turkije een vijftal jaren verbod op het uitoefenen van een politiek mandaat. Een beetje journalist kan zo de Facebooktijdlijn van een BIF-afdeling in Limburg onderzoeken om te zien dat de ideologie niet vies is van gendersegregatie.

https://www.facebook.com/beringenbif/photos/a.278801958963791/278801872297133/?type=3&theater

Kleine jongens en meisjes krijgen aparte koranlessen waar de meisjes zichzelf moeten hullen in lange sluiers. Zelfs gewezen Vlaams sp.a-minister Ingrid Lieten heeft al eens haar opwachting gemaakt in een BIF-afdeling in Beringen in gezelschap van Ahmet Koç. Vragen politici zich nooit af in wat voor soort verenigingen ze zich begeven, zeker vrouwelijke politici in alle linkse partijen die zogezegd opkomen voor gelijke kansen en rechten tussen mannen en vrouwen? Maar die dan wel met brede mannequinglimlach poseren naast een vertegenwoordiger van een organisatie die de meest misogyne en kindonvriendelijke adviezen de wereld heeft ingezonden.

Antwerpse leading ladies

Hilal Yalcin, CD&V-schepen in Beringen, minimaliseert dan weer de aanwezigheid van de Grijze Wolven in Vlaanderen. Ze vergelijkt ze zelfs met N-VA. Yalcin, nochtans modern en hoogopgeleid, kan je vaak treffen in vrouwonvriendelijke Diyanet- en BIF-kringen.

In Antwerpen was de socialistische Güler Turan de leading lady binnen de Turkse gemeenschap. Als Vlaams Parlementslid reed zij een onberispelijk parcours voor de partij. Althans, daar lijkt het toch op. Samen met haar collega en voorzitter van Groen, Meyrem Almaci, duikt ze op in een afdeling van de Grijze Wolven, genaamd Ülkü Ocagi in Antwerpen-Noord. Kijk maar eens op de Facebookpagina van de groep. Je wordt ongemakkelijk van zoveel ultranationalistische symboliek in hartje Antwerpen.

https://www.facebook.com/587822014644114/photos/a.628429257250056/1259265567499752/?type=3&theater

Ülkü Ocagi betekent letterlijk ‘nationalistische haard’. De leden van deze groeperingen komen over als sympathieke gasten met de looks van de ideale schoonzoon. Maar de geschiedenis van de Grijze Wolven leert dat georganiseerde knokploegen niet echt deel van de Turkse folklore zijn, zoals Hilal Yalcin beweert. Waarom distantieert schepen Engin Özdemir zich dan van hen? Als het toch maar pure folkore is?

Nieuwe normaal

Güler Turan en Meyrem Almaci maken geen onderscheid in politieke en religieuze ideologieën in Turkije, zo veel is duidelijk. Beiden gaan in op uitnodigingen van de Imam Buharimoskee in Antwerpen. De politieke islam lijkt op die manier wel het nieuwe normaal in Vlaanderen.

Deze moskee geeft gesegregeerde koranlessen met minderjarige meisjes in hoofddoek. Dit is een moskee die de Moslimbroederschap van wijlen president Morsi eert. Ze biedt onderdak aan het politiek islamisme van Erdoğan en het nationalisme van de Grijze Wolven. De schizofrenie van het huidige politieke klimaat in Turkije heeft zich een weg gebaand naar Vlaanderen.

Güler Turan helpt gretig mee met de uitbreiding van deze moskee. Zo gaf ze de bestuursleden van de moskee zelfs een rondleiding in de Kamer en Senaat. Alles waar Turan zogezegd voor staat is het tegenovergestelde van wat de moskee te bieden heeft aan de integratie en emancipatie van de Turkse gemeenschap in een westerse samenleving. De foto’s op de tijdlijn en de organisatie liegen er niet om. Maar toch onderhoudt Turan nauwe contacten met deze mensen.

Doofpotoperatie

Fatma Yildiz uit Aalst is een gemeenteraadslid van Groen. Ze is een typische moslima die het politiek islamisme van Erdoğan steunt en faciliteert in Vlaanderen. Ze krijgt voldoende persaandacht en zendtijd op de propagandazender van Erdoğan, AktifTV.

Op de opening van de Ensarmoskee in Oudenaarde poseert ze op de foto met een glunderende Elisabeth Meuleman, Vlaams Parlementslid voor Groen. Diezelfde moskee faciliteert openlijk gendersegregatie. Zo normaliseert ze beelden van minderjarige meisjes in hoofddoekjes die al op jonge leeftijd leren dat hun plaats achter de man is.

Ook interessant om weten is dat de moskee gelieerd is aan het Ensar Vakfi in Turkije. Dat is de koepelorganisatie van de Imam Hatipscholen, die religieus onderwijs geven in het Arabisch. De familie Erdoğan is er nauw bij betrokken. Ensar Vakfi heeft in Turkije verschillende scholen en internaten onder haar beheer. Maar zou Meuleman weten dat de naam Ensar in Turkije gerelateerd is aan een grote doofpotoperatie rond de verkrachting van kleine jongetjes op een internaat door een godsdienstleraar? Nee, natuurlijk niet.

Politieke integriteit

Dat is nu exact waar politieke integriteit om draait. Je zorgt ervoor dat je niet in aanraking komt met buitenlandse organisaties die een traumatische geschiedenis met zich meedragen. Of je doet op zijn minst eerst wat onderzoek, voor je je in het hol van de leeuw begeeft.

Het cultuur- en godsdienstrelativisme van de linkse partijen in Vlaanderen hebben meer kwaad dan goed gedaan met betrekking tot de integratie van de Turkse gemeenschap. De vraag is natuurlijk wanneer ze de werkelijkheid onder ogen zullen zien. Wanneer zullen ze erkennen dat er een probleem is met de starre mentaliteit van de Turkse gemeenschap in Vlaanderen?

Lees ook de inleiding van deze reeks, en de vorige delen over Mustafa Aytar, Muhammet Oktay en Engin Özdemir. Dirk Rochtus schreef achtergrondstukken over het spanningsveld tussen secularisme en islamisme in Turkije.

Meral Özcan

De politieke islam van Erdoğan, het nieuwe normaal

Folklore als dekmantel voor Turks fascisme