Muhammet Oktay is schepen van Groen in Houthalen-Helchteren, en dus collega van Mustafa Aytar (sp.a). Ze vormen een goed geoliede tandem in de Limburgse mijnwerkersgemeente. Ze duiken vaak samen op in foto’s die genomen zijn tijdens iftaravonden georganiseerd door Diyanet of de Belgische Islamitische Federatie (BIF). De BIF is de Belgische tak van Milli Görüs, dat Nationale Visie betekent. Het is de beweging van de islamist Necmettin Erbakan, de politieke mentor van Recep Tayyip Erdoğan, huidig president van Turkije.

Een groene bruggenbouwer

Ik zie eigenlijk weinig verschil in stijl tussen deze twee schepenen. Aytar is een opportunist, een kameleon. Hij zal elke kans grijpen om Turks-nationalisme en islamisme te propageren. Oktay zal eerder zijn ultranationalistisch kantje profileren, maar dat neemt niet weg dat ook hij een islamist is. In een campagnefilmpje pleit hij voor meer verbinding, maar op zijn Facebooktijdlijn bezoekt hij liever de Turkse subsidie-eilandjes van BIF en Diyanet.

Turks netwerken

Of hij gaat netwerken bij Müsiad, een Turkse ondernemersvereniging die ook een afdeling heeft in België. Niks mis mee, ware het niet dat de voorzitter van Müsiad geïnterviewd werd door AktifTV, de propagandazender van Erdoğan in Europa. Ook worden er nauwe contacten onderhouden met de schoonzoon van Erdoğan, Berat Albayrak. En met Binali Yildirim, de rechterhand van Erdoğan en voorzitter van het Turks parlement.

De website van Müsiad Belgium opent met een gezellige foto met verschillende zakenmannen hand in hand met Erdoğan. En zo sluit de cirkel zich alweer perfect. Verenigingen die beweren dat ze de onderlinge banden en samenwerking tussen België en Turkije willen versterken, blijken deel uit te maken van de strategie van Erdoğan om invloed en controle uit te oefenen op alle niveaus van de samenleving. Niet alleen op vlak van onderwijs, religie en politiek, maar ook op zakelijk vlak heeft Erdoğan zijn tentakels stevig rond de Turkse zakenmannen in België.

Etnische zuivering

Ook hier verzuimt een linkse partij het om zijn mandatarissen te screenen. Oktay citeert op zijn tijdlijn bekende Turken die niet vies zijn van ranzig racisme. Necip Fazil Kisakürek was een bekende schrijver, theoloog en dichter. Hij vond dat het Ottomaanse Rijk niet hard genoeg zijn best gedaan had om de alevieten als onkruid te wieden uit de tuin van religie en mensheid. Kisakürek is ook een inspiratiebron voor Erdoğan.

De antidemocraat en antisemiet Kisakürek was een hevige tegenstander van de moderne hervormingen van Atatürk. Turkije moest volgens de racist ‘gereinigd’ worden van alle etnische en religieuze minderheden om zo een sterke islamitische staat te vormen. Democratie was volgens hem de vijand van alle moslims en dus niet waardevol. De politieke islam van Erdoğan is gebaseerd op de visie van Kisakürek. Erdoğan heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat zijn visie van een Nieuw Turkije geïnspireerd is door het islamisme en nationalisme van Kisakürek.

Dubbelzinnige boodschappen

Net als Aytar jongleert Oktay met dubbelzinnige boodschappen op zijn tijdlijn. Zo zal hij in het Nederlands iedereen een fijne vrijdag wensen en daaronder een quote van Kisakürek plaatsen met de zwaar beladen woorden: ‘Ofwel zullen we ons verheffen met de islam, ofwel zullen we in ontkenning verrotten. Deze zaak/kwestie stopt niet in het graf, dat zal je zien als je daar aankomt.’

Lees verder onder de afbeelding.

https://www.facebook.com/muhammet.oktay/posts/10155862059402701

Op een andere post op zijn tijdlijn, waar hij alweer iedereen een fijne vrijdag wenst, schrijft hij het volgende in het Turks: ‘We zullen samen sterven met het Turkse leger, dat zijn land verdedigt tegenover de landverraders die de geweren naar hun volk keren’. Niet onbelangrijk detail: gemeenteraadslid van Groen in Hasselt, Derya Erdogan, liket deze post. Een nietsvermoedende Vlaming wenst hem een fijne vrijdag terug.

Panturkisme

Naast deze berichten die zwaar beladen zijn met Turks nationalistische taal, legt de schepen ook werkbezoeken af bij de Grijze Wolven. ‘Ülkü Ocaklari’, letterlijk vertaald als Nationalistische Haarden, zijn de verenigingen waar de Grijze Wolven samenkomen om zich verder te organiseren. De Grijze Wolven hangen het panturkisme aan. Ze hebben de eenmaking van de Turkse volkeren als doel an sich. Dat Groot-Turkse rijk is een soort van voormalige Sovjet-Unie. Een rijk waar overal een Turkse vlag moet wapperen en waar de islam de staatsgodsdienst is.

Oktay vindt aanwezigheidspolitiek belangrijk als politicus, en dus zorgt hij ervoor dat hij aanwezig is op een ontmoetingsdiner met voormalig Turks AKP-minister van Europese zaken, Volkan Bozkir, waar zich opvallend genoeg ook veel politici van Turkse origine bevinden. Op een foto poseren Bilgin Bekdemir (voormalig sp.a-schepen in Beringen en huidig gemeenteraadslid) en Meral Özcan (gemeenteraadslid voor Groen in Beringen) samen breed glimlachend. Abdulkadir Yilmaz, voorzitter van sp.a Beringen, gemeenteraadslid en lid van het Bijzonder Comité in Beringen, en Mustafa Aytar mogen ook plaatsnemen aan de eretafel met de minister. Op de achtergrond wapperen de Turkse vlaggen in de feestzaal in Beringen. Dezelfde feestzaal waar Metin Külünk, de rechterhand van Erdoğan, na de rellen in 2016 naar aanleiding van de vermeende coup de Turkse gemeenschap kwam toespreken.

Op 25 maart laat Oktay het niet na om Muhsin Yazicioglu, de overleden voorzitter van de Grote Eenheidspartij, te herdenken. De partij is een afscheiding van de MHP en is even extreemrechts en ultranationalistisch. Om maar een idee te geven hoe gewelddadig de partij is: de moordenaar van de Turks-Armeense journalist Hrant Dink is een sympathisant van de partij en het extreemrechtse gedachtegoed van Yazicioglu.

Folklore versus fascisme

Het blijft fascinerend om te zien hoe Vlaamse partijen er in slagen om zulke uitgesproken extreemrechtse profielen in hun rangen op te nemen. Iedereen heeft recht op zijn mening, dat wil ik absoluut niet betwisten. De vraag is natuurlijk hoe lang deze partijen zich nog willen associëren met extreemrechts gedachtegoed. Toen CD&V-schepen in Beringen, Hilal Yalcin, het Grijzewolvengebaar als folklore afwimpelde, was dit niet enkel manipulatief maar ook een flagrante leugen. Niemand zal onbewust en onwetend dit handgebaar maken. Er schuilt een hele ideologie achter, die niet zo onschuldig is als men wil doen geloven.

Folklore is iets dat een volk gedurende eeuwen heeft voortgebracht. Het wordt gedragen en beleefd door een volk. Kebab is culinaire folklore. De saz, het Turks snaarinstrument, is muzikale folklore. De liedjes van Asik Veysel zijn folklore. De verschillende dansstijlen per streek in Turkije zijn folklore. Folklore verbindt en maakt een groep hechter. Het Grijzewolvengebaar is geen folklore, want het zaait juist verdeeldheid onder het Turks volk. Het gebaar is politiek zwaar beladen. Het is te gevoelig om een hele gemeenschap te associëren met dit gebaar en zijn ideologie. Mensen dragen folklore een warm hart toe omdat het ze aangename herinneringen bezorgt over tradities en saamhorigheid.

Geschiedenis herschrijven

De Grijze Wolven als onschuldige lammetjes voorstellen en onderbrengen onder folklore is de geschiedenis ontkennen en proberen te herschrijven. Hilal Yalcin en haar collega’s mogen het proberen. Maar er zullen altijd tegenstemmen zijn die hen zullen herinneren aan de pogroms en moordaanslagen op de alevieten en andere etnische minderheden, op journalisten en politieke tegenstanders in Turkije.

Telkens als men de criminele Grijze Wolven als folklore voorstelt, zal ik al hun slachtoffers eren. Ik zal hen wijzen op het spoor van haat, vernieling en geweld dat ze binnen en buiten Turkije hebben achtergelaten. Ik zal hen wijzen op hun dorst naar bloed en hun dwangmatige zucht naar assimilatie van minderheidsgroepen. Luid, krachtig en onbevreesd.

Lees ook de inleiding van deze reeks, en het deel over Mustafa Aytar. Dirk Rochtus schreef achtergrondstukken over het spanningsveld tussen secularisme en islamisme in Turkije.

Metin Külünk

Folklore als dekmantel voor Turks fascisme