‘Instant coffee?!’ Een fotograaf in de persruimte is nogal verbolgen over de flutkoffie die men te drinken krijgt op het partijcongres van de Conservative Party. ‘Let’s blame Brexit for it’, grapt een journalist.

Een bonte bende

In de congreshal is het een drukte. Het ledenbestand van de Conservative Party voldoet deels aan het heersende cliché: deftige heren in krijtstreeppakken en dames in mantelpakjes. Er lopen jongemannen rond wiens blik de indruk wekt dat ze je kunnen vertellen over hun wedervaren in de Krimoorlog. Maar dat is niet het totale plaatje. Er zijn heel wat sikh, mannen met keppeltjes, geföhnde jongedames, zwarte en minder zwarte partijleden, LGBTQI-leden en islamitische Tory’s. De partij probeert met een aparte stand in de hal ook te focussen op jongeren. De Conservatives zoeken volop manieren om de jeugd aan te spreken om hun letterlijke uitsterven te voorkomen.

Margaret Thatcher is niet helemaal weg

Op het congres staat er ook een stand van de Conservative Party Archive in de Bodleian Library in Oxford. Het presenteert een uitstalkast met archiefstukken van Margaret Thatcher. Zij blijft het goed doen bij de Tory’s. Binnenlandminister Priti Patel scoorde heel wat applaus bij de achterban door met Thatchers strenge visie op het politiebeleid de geest van de iconische premier op te roepen. ’De Conservative Party keert terug naar zijn getrouwe positie als de partij van recht en orde in het Verenigd Koninkrijk. Ik zeg heel duidelijk tegen de criminelen: we are coming after you!’

Doorbraak

Een uitstalkast met archiefstukken van Margaret Thatcher op het Torycongres.

House of Cards

’s Ochtends voerde Lord Michael Dobbs het woord. Dobbs is wereldwijd bekend als de auteur van The House of Cards. Maar hij was daarvoor jarenlang de speechschrijver van Margaret Thatcher en adviseerde haar ook. In 1987 ontsloeg ze hem. ‘En ik ben er haar vandaag dankbaar voor. Want twee weken na dat ontslag ging ik aan een tafel zitten en begon ik House of Cards te schrijven.’ Hij vertelt op een charmante manier over hoe zijn boek een internationaal succes werd. ‘Wanneer ik van premier Renzi van Italië hoorde dat hij een fan was, schreef ik hem. Ik bedankte hem voor zijn aanprijzingen, maar waarschuwde hem ook. House of Cards is een fictiewerk, geen handleiding. De auteur, die in het Hogerhuis zetelt, is een overtuigde brexitaanhanger. ‘Boris zal de brexit gedaan krijgen. Geloof me vrij!’

Daarmee verwoordt Lord Dobbs het gevoel bij de grote meerderheid van de aanwezige congresgangers. Wie dat gevoel in discussiepanels durft tegen te spreken, krijgt het sowieso aan de stok met vurige, maar beleefde vragenstellers in het publiek. Een journalist van een Amerikaans weekblad zegt me: ‘Dit mag ons allemaal niet verwonderen. We weten al jaren dat de mensen die nu deze partij leiden crazy zijn. Wat mij verwondert, is hoe de buitenwereld dat maar zo laat doorhad.’ De Tory’s zijn meer House of Cards dan ze zelf willen toegeven.

Michael Dobbs aan het woord in Manchester.

Wie? De schrijver van ‘House of Cards’.@HouseofCards #michaeldobbs #HouseOfCards #October1st @DoorbraakBe pic.twitter.com/abcOS1d85I

— Harry De Paepe (@harry_depaepe) October 1, 2019

Radeloos of strategie?

’s Avonds is het druk in een van de grotere ruimtes van het Midland Hotel. Er vindt een champagnereceptie plaats. Politici, lobbyisten en journalisten mengen zich onder mekaar. Er wordt verteld dat The Daily Telegraph details heeft gekregen over de voorstellen die Boris Johnson aan de Europese Unie zal presenteren. De politici houden vol dat een akkoord voor 31 oktober mogelijk blijft. Jacob Rees-Mogg is inmiddels verwikkeld in een discussie met een dame uit het Hogerhuis. Ze neemt de handelswijze van de regering waarin Rees-Mogg dient kwalijk. Een journalist van The Times buigt wat voorover zodat ik hem beter kan begrijpen tussen het lawaai in de zaal door: ‘Ze weten heel goed dat er geen akkoord komt. Ze bereiden zich voor om de schuld van mislukking af te kunnen schuiven op anderen. Op de EU, de pers, het parlement.’

Voor ik de trap opga om het chique hotel in te ruilen voor mijn beduimelde kamertje boven een kleine, maar leuke pub bots ik letterlijk op Sir Graham Brady. Hij is het conservatieve parlementslid dat het enige voorstel kon presenteren in het Lagerhuis dat een meerderheid kreeg. Het Brady-amendement vormt de basis van de Britse opstelling om een akkoord te krijgen met nieuwe voorwaarden in Noord-Ierland. We schudden de hand. ‘You’re from Belgium? Ik hoop echt dat we dat akkoord bereiken. Als het niet lukt dan is dat heel slecht voor ons en voor jullie. Ik hoop het echt.’ Hij meent het, maar hij klinkt ook een beetje radeloos.

Harry De Paepe rapporteert de komende dagen over de Britse politiek vanuit Manchester.

Michael Dobbs

House of Cards in Manchester