‘t Is zo ver… We kunnen niet meer achteruit. We moeten en zullen dus de politieke Rubicon à la sauce belge oversteken…

Als u deze column leest, zal de mega-moeder van alle verkiezingen al duizenden landgenoten uit hun kot en hun zondagochtendkalmte hebben gehaald. Een flink aantal van hen zal gaan stemmen met loden schoenen en met twijfel in het hart. Als het niet moest, gingen ze niet. Hun vertrouwen in de democratie is niet meer zo groot of zelfs helemaal weg.

We moeten niet naïef zijn: in de politiek is alles ver van rozengeur en maneschijn. Maar is het dan slim om onverschillig of zelfs vijandelijk te reageren? Waar komen we daarmee terecht?

Op enkele uren van het einde van de multilaterale bollekenskermis is het niet onnuttig zich nog eventjes te buigen over de campagne in Midden- en Zuid-België.

Onderspit

Eerst een triestige vaststelling: deze campagne zal niet tot meer democratische bewustwording hebben geleid. Ze zal de nieuwe generaties niet bij de politiek hebben gebracht. Te veel debatten waren niet echt constructief. In plaats van de bal te spelen, kozen te veel kopstukken voor de man. Beargumenteerde analyses moesten te vaak het onderspit delven voor allerlei fake news en zelfs onwaarheden die werden versterkt door de sociale (?) media.

De MR – die over enkele uren wel eens de grootste Franstalige partij zou kunnen worden – werd gedurende ettelijke weken ervan beschuldigd te zullen hakken in de gezondheidszorg. Volgens de linkse partijen, PS, Ecolo en PTB deden ze dat, of course, met medeplichtigheid van de N-VA. Idem dito voor de wens van de MR om de uitkeringen bij langdurige werkloosheid te beperken. Alsof de liberalen zich niet meer als humanisten zouden gedragen om extreemrechtse stemmen binnen te halen…

Paul Magnette (PS), Jean-Marc Nollet (Ecolo) en de meest Vlaamse van de Belgische communisten, Raoul Hedebouw, maakten wekenlang van de Franstalige blauwen rechtser dan rechtse karikaturen.

Hoofddoek

Opvallend was hier de reactie van de minister-president van de Fédération Wallonie-Bruxelles, Pierre-Yves Jeholet. Die raakte geïrriteerd door de rare gedachtenkronkels van Nabil Boukili, een PTB-volksvertegenwoordiger van Marokkaanse afkomst, in een debat op RTL-TVI over de hoofddoek en het principe van de neutraliteit van de openbare diensten. De PTB’er verdedigde er de meest radicale islamistische standpunten. Jeholet repliceerde dat Boukili niet in België hoefde te blijven als het hem hier niet beviel. Iets dat hij zeker ook zou hebben geantwoord aan sommige imams die strenge islamitische wetten ook op ons grondgebied zouden willen opleggen.

Voor Unia was de reactie van Jeholet xenofoob maar niet strafbaar. Niettemin regende het verontwaardigde commentaren: voor de bazen van de PS en van Ecolo was Jeholet een baarlijke racist.

Als het over Gaza ging, liep het al niet beter. Voor sommige linkse tenoren – met COMAC, de studentenafdeling van de PTB, voorop – moest de oud-ambassadeur van IsraëL, Elie Barnavie, het recht worden ontzegd zijn mening te zeggen. De man staat nochtans bekend als grote voorstander van de tweestaten-oplossing.

Een aantal Franstalige commentatoren gingen dezelfde weg op. In de mainstreammedia van het zuiden, de openbare radio en televisie inbegrepen, is het almaar minder evident zich centristisch of gewoon objectief te uiten. En men moet over hen helaas hetzelfde zeggen als ze het over de Vlaamse politiek hebben.

Rode taxi

Opvallend was ook de tussenkomst van de socialistische vakbond en van de socialistische mutualiteit om in de laatste dagen van de campagne de Parti Socialiste een handje toe te steken. De eerste door nog eens op straat te gaan manifesteren, de andere door hun leden simpelweg op te roepen voor de PS te stemmen.

Om dan nog te zwijgen over hun rode taxi’s die hun leden met graagte naar de stemlokalen voeren. Om ze daarbij extra te motiveren om de juiste keuze te maken. En ze in extremis ervan te overtuigen dat een minder socialistisch Wallonië hen minder voordelen zal opleveren… Quousque tandem? Hoe lang nog?

Nabil Boukili

Ciel, que la campagne fut triste…

‘Verlinden weinig empathisch voor klokkenluiders politiegeweld’