Sporters krijgen graag applaus, liefst omwille van een gouden prestatie. Ze staan maar wat graag op een podium, met een medaille om de nek. Ze genieten als wij klappen. Gelikete instagramposts en interviews voor talrijke media strelen natuurlijk ook het ego. En dat is begrijpelijk, want die gouden prestaties zijn het resultaat van jarenlang hard werk, doorzettingsvermogen en comebacks na fysieke of psychische tegenslagen.

Europese kampioenschappen in München

De Europese kampioenschappen in München bieden plaats aan podia en applaus voor velerlei sporten. Een mens kan niet alles volgen, dus wellicht hoort u vooral over de hoogtepunten: brons voor Merlier, brons voor Hesters, zilver voor Ghys, goud voor Kopecky! En nog eens goud voor Kopecky! Applaus, applaus!

Af en toe hoort u over een curieuzer hoogtepunt: Nina Derwael in de commentaarcabine, Kevin Borlée die zich jammerlijk blesseert en een sporter die in de 110m horde zijn finaleplaats behaalt na een duik! Echt waar, een duik. Hij zal er geen EK schoonspringen mee winnen, maar hij staat wel in de finale. En het filmpje van zijn duik gaat de wereld rond. Applaus, applaus!

De 3000 meter steeple

Dan komt de 3000m steeple. De race is halverwege en een zekere Christensen loopt vooraan. Plots valt de nummer één. De man rolt weinig gracieus tussen de benen van zijn opponenten door en blijft dan uitgeteld liggen. Hij slaat uit frustratie op de grond. Alle tegenstanders passeren hem. Plots maakt zich uit dat groepje tegenstanders één sporter los. Hij keert op zijn stappen terug, buigt zich over Christensen en steekt hem een helpende hand toe.

Nahuel Carabaña is de naam van de Andorrees die zijn eigen race opgeeft. Zijn kans op glorie en applaus. Hij helpt zijn concurrent, zijn collega, de andere sportman. Daarna hervat hij zijn race en… hij krijgt applaus. Een staande ovatie, een ereronde.

Een gouden prestatie

U kan cynisch opperen: ‘Hij zou nooit gewonnen hebben, hij had zelfs geen podium gehaald’. En wellicht hebt u gelijk. Toch vind ik dit enig mooi. Wat hij deed, toont een stukje van wie hij is. Hij is sporter, maar ook mens. Nahuel Carabaña verdient applaus, omwille van een eenvoudige en toch gouden prestatie.