Op nationale feestdag 21 juli is het weer zover: men danst in de straten, straatmuzikanten jong en oud spelen een deuntje en gaan met de pet rond, ooms dansen met hun nichten en tantes met hun ongetrouwde zuster, standhouders verkopen vlaggetjes, vet en zoet wordt verkocht door marskramers met aan de vier kanten openklapbare bestelwagens, er wordt naar Brussel getrokken om de militaire parade te zien, de kerkklokken luiden, de koninklijke familie begeeft zich een kwartier onder het volk, ’s avonds is er vuurwerk en een openbare barbecue in het Warandepark.

Nationale feestdag?

Dit allemaal om het 187^ste jaar van de onafhankelijkheid – en de eedaflegging van Leopold I – van de staat België te vieren. Behalve enkele slimmerds is er geen mens die weet waarom België onafhankelijk geworden is en hoe deze onafhankelijkheid verworven werd. Ik durf er mijn durfkapitaal op te verwedden dat de meeste politici niet weten hoe de vork aan de steel zit. Wordt er een vraag gesteld door een journalist met een camera naast zich en een microfoon in de hand, dan is dit niet om de kijker/luisteraar wijzer te maken, maar omdat hij het zelf niet weet (en ook niet te weten komt).

De oorzaken en aanleidingen zijn al jaren achterhaald, en België is al lang niet meer onafhankelijk. Het hangt vast aan internationale verdragen en instituten en is slechts in naam onafhankelijk. Wat ben je daarmee? Leest men standpunten en hoort men verklaringen van wie voor wijs wordt gehouden, dan komt men algauw terecht in een liberaal en pontificaal conflict tussen Nederland en België, van 1815 tot 1830 één land met als naam Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Er was een intern conflict, maar net als harmonie is conflict altijd een bijkomende factor.

Napoleon, de Britten en de Rothschilds

De ware oorzaak van de onafhankelijkheid van België is te vinden in de Europese politieke nasleep van het bewind van Napoleon enerzijds, en anderzijds in de handelsbelangen van Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië. De touwtjes werden in handen gehouden door bankiershuizen met op kop dat van de familie Rothschild. Deze nog steeds bestaande investeringsbank met zetel in Londen werd in 1811 opgericht door stamvader Mayer Amschel, en later uitgebouwd door diens zoon Nathan Mayer. Baron tot koning stonden met rood krijt op het bord van vader Rothschild. Zelfs de tsaar van Rusland had goede banden met de Joodse bankiersfamilie, evenals de paus.

De vorming van de Europese landen werd – ruwweg maar niet domweg – uitgetekend door de familie Rothschild. Leopold Joris Christiaan Frederik van Saksen-Coburg-Gotha had na de dood van zijn eerste vrouw zijn oog op de Griekse kroon laten vallen. Toen dat handeltje niet doorging werd hem kort nadien de Belgische kroon aangeboden. Daar had hij geen zin in. Het gekrakeel van niet zozeer Vlamingen en Walen, dan wel van katholieken en liberalen, en de ambras van Willem I van Nederland en de Brusselse hogere bourgeoisie, was bekend bij al wie in Europa kon lezen en schrijven.

Onwillige Leopold

Leopold werd bij wijze van spreken door Nathan Rothschild de Belgische troon opgeduwd. Leopold probeerde Nathan tijdens het duwen op andere gedachten te brengen. Hij was protestant en de invloed van de katholieke kerk viel niet te onderschatten. Nathan schudde het hoofd en zei kortweg: ‘Naar Brussel!’ Wat Leopold deed, niet zonder het dringende verzoek om hem te helpen in financiële kwesties. Wat gebeurde. Tot 1865 was er dagelijks contact tussen Leopold en Nathan; na diens dood werd het contact voortgezet door broer James Rothschild. Een dankbetuiging hiervoor was de naam ‘Leopold’ waaronder een van de kleinkinderen Rothschild werd gedoopt…

Voor de bankiersfamilie Rothschild was er maar één zaak belangrijk, namelijk vrede in Europa. Oorlog kostte immers geld. Hun geld. Het geld dat zij hadden uitgeleend aan de gekroonde hoofden en hun staten. Oorlog en vrede betekenen omhoog of omlaag van de rente, winst of verlies.
De Belgische onafhankelijkheid is een kapitalistische zaak geweest. Zij heeft weinig tot niets te maken met de opgeblazen historische septemberdagen van 1830 en de opvoering op 25 augustus van de licht aangepaste versie van de opera De Stomme van Portici in de Brusselse Muntschouwburg. De familie Rothschild, daar draait het allemaal om.

Coburgs van België

Geen journalist, redactie die eens grondig onderzoekt hoe dat nu eigenlijk zit met dat geld van de huidige Coburgs. Trouwens, hoe heten die mensen eigenlijk? Coburg is tenslotte een naam die bij Koninklijk Besluit van 14 maart 1891 vervangen werd door ‘de Belgique’, op aansturen van prins, later koning Albert I. De band met België en de claim op het land moest daardoor versterkt worden.

Art. 1er. Dans les actes publics et privés qui les concernent, les princes et les princesses issus de la descendance masculine et directe de feu Sa Majesté Léopold Ier, seront qualifiés de princes et princesses de Belgique, à la suite de leurs prénoms et avant la mention de leur titre originaire de duc ou duchesse de Saxe.

Les princesses unies par mariage aux princes de notre maison royale seront qualifiées de la même manière à la suite des noms et titres qui leur sont propres.

België is echter geen eigendom van de koning en zijn familie. Het land blijft eigendom van de bevolking. Daarom dat volgens de grondwet de koning niet ‘de Belgique | van België’ heet maar Koning der Belgen | Roi des Belges (voorafgegaan door de voornaam). Voor wetten en koninklijke besluiten ondertekent de vorst met ‘Roi des Belges | Koning der Belgen’, maar hij behoudt de naam ‘de Belgique’. Een groot verschil. Tot op de dag van vandaag blijft de nuance onduidelijk en doet men er het zwijgen toe.

Een land van prutsers

Overal en in alles, van hoog tot laag is België een rommelig land, in elkaar geflanst door prutsers. Want stel nu even dat Filip en zijn Mathilde er de brui aan geven en het land te koop zetten? Heel wat advocaten en notarissen zouden aan deze zaak een vette kluif hebben…

Dat de bevolking op 21 juli trekkend naar Brussel om de straten en hun maag te vullen daar eens aan denkt wanneer de ministers, de adel en bankiers snel worden rondgereden. Wanneer de afgestofte koninklijke familie de koninklijke gewaden aflegt en inruilt voor een paar uur ingestudeerde burgerlijkheid. Wanneer ze uitpakt met een die ochtend voor de spiegel gerepeteerde, maar immer houterige glimlach en slappe handdruk.