Een Afro-Amerikaanse Hollywoodster, een holocaustontkennende christennationalist en een homoseksuele homofoob gaan aan boord van een privéjet. Neen, het is niet de set-up van een flauwe mop, wel een beschrijving van wat er op 22 november gebeurde toen hiphopsuperster Kanye West (die tegenwoordig als ‘Ye’ door het leven gaat) en internet-antisemiet Nick Fuentes, op aanraden van Milo Yiannopoulos, de uiterst rechtse provocateur, op het vliegtuig stapten voor een diner met oud-president Donald Trump.

Fatsoenlijk Rechts

Het is wellicht het meest bizarre bondgenootschap van 2022. West, Fuentes en Yiannopoulos verbaasden vriend en vijand toen ze vorige maand updates en kiekjes begonnen te delen van hun gezamenlijke avonturen vol politiek kattenkwaad. Eén van hun excursies bracht hen naar het landgoed van Donald Trump, de voormalige president van de Verenigde Staten én kandidaat voor een tweede termijn in het Witte Huis.

Nick Fuentes en Milo Yiannopoulos zijn al jaren persona non grata voor ‘Fatsoenlijk Rechts’. Beiden werden ook verbannen van YouTube, Facebook en Twitter. De 24-jarige Fuentes is de hoofdman van de ‘Groypers’, een collectief van online ‘trollen’ met antisemitische, theocratische en seksistische sympathieën. De veertien jaar oudere Yiannopoulos is een oud-redacteur en -campusspreker met een voorliefde voor frontale aanvallen op feminisme, islam en homoseksualiteit. Sinds 2021 identificeert de 38-jarige stokebrand zichzelf als ‘ex-gay’ en is hij een promotor van conversietherapie voor homo’s.

Snode kliek

Dat Nick Fuentes en Milo Yiannopoulos u niet bekend zijn, kan ik u niet kwalijk nemen. Beiden bevonden zich de voorbije jaren immers aan de uiterste marges van het politieke debat. Politici die graag welkom bleven op beschaafde cocktailfeestjes, werden beter niet gezien in een straal van tien kilometer van beide heerschappen. Mainstream conservatieve figuren hielden zich ver van Fuentes, Yiannopoulos en hun ideeën. Omgaan met één van hen, laat staan beiden, is het politieke equivalent van – in de woorden van Bart De Wever – naar huis gaan, uw bad laten vollopen en uw aderen openen.

Kanye West en Donald Trump hadden die memo klaarblijkelijk niet ontvangen. West in het bijzonder lijkt in Fuentes en Yiannopoulos zielsverwanten te hebben gevonden. Kanye (of ‘Ye’) werd in oktober door het toenmalige Twitterbestuur de toegang tot zijn account ontzegd. Eerder werd hij ook van Instagram gegooid. Die beslissingen werden genomen na een escalatie van antisemitische uitspraken door de hiphop-ster.

West lijkt ervan overtuigd te zijn dat een snode kliek van Joodse mediabazen, bedrijfsleiders en geldschieters met opzet zijn leven en dat van andere Afro-Amerikanen moeilijk maakt. Tezelfdertijd beweert de rapper dat hij geen antisemiet is omdat zwarte Amerikanen de ‘echte’ Joden zijn, een verwijzing naar de (heterogene) Blach Hebrew Isrealites-beweging, een collectief met antisemitische ondertonen (en soms boventonen). In een recent interview met de, euhm, ‘excentrieke’ Alex Jones nam West het recent nog op voor Adolf Hitler: ‘Ik hou van Hitler. Ik probeer niet te choqueren, ik vind Hitler wel leuk. De Holocaust is niet wat er gebeurd is, laten we de feiten erkennen. Hitler heeft veel verlossende eigenschappen.’

Trump Trein

Intussen spendeert Donald Trump zijn politiek non-pensioen in Mara-a-Lago, de private club in Florida waar de ex-president na zijn vertrek uit het Witte Huis zijn persoonlijke en politieke hofhouding samentrok. Het was de voorbije twee jaar courante praktijk dat Republikeinse politici op bedevaart gingen naar de Sunshine State om hun toekomstplannen te laten zegenen door de man die feitelijk nog steeds de partij leidt. Na zijn verkiezingsnederlaag werd het inderdaad snel duidelijk dat Trump, de man die als sinds de jaren ’70 in de spotlight staat, niet van plan was om de maatschappelijke irrelevantie te aanvaarden. Op 15 november deed hij dan ook wat iedereen verwachtte door (voor een derde keer) zijn kandidatuur voor het presidentschap aan te kondigen.

The Donald had zich zijn wittebroodsweken wellicht anders voorgesteld. Ten eerste, en in tegenstelling tot wat hij gehoopt had, werden zijn hernieuwde ambities door de Republikeinse hoogwaardigheidsbekleders met een collectief schouderophalen beantwoord. Dat was ook zo in 2015, maar toen was Trump geen oud-president en niet de populairste man binnen de partij. Na de teleurstellende midterm-verkiezingen van eerder dit najaar, lijken de Republikeinen liever wat langer de kat uit de boom te willen kijken. De Trump Trein is vertrokken, maar heeft vooralsnog weinig passagiers.

Het gebrek aan steunbetuigingen is één ding, volmondige veroordelingen zijn nog iets anders. Eén week na zijn tegenvallende lancering besloot Trump in te gaan op een dinerverzoek van Kanye West, de levende muzieklegende en, net als Trump zelf, een kandidaat voor het presidentschap (dat leest u goed). Een aangename verstrooiing voor de oud-president en, als bonus, een bevestiging dat Mar-a-Lago nog steeds een magneet was voor de ‘rich and powerful’.

Analfabeet

Trump beweert dat hij niet wist dat Nick Fuentes – Milo Yiannopoulos coördineerde vanop afstand – Ye zou vergezellen. Bovendien wist hij niet wie Fuentes was. Sommige critici van de gastheer geloven dit niet en beweren dat de oud-president een dinertje met een holocaustontkenner wel zag zitten.

Nochtans is het niet enkel mogelijk, maar zelfs waarschijnlijk dat Trump de waarheid spreekt. De notoire Twitteraar is berucht om zijn digitale ongeletterdheid. Hij leest geen nieuwswebsites, maar laat zijn entourage hem printversies van de meest interessante artikelen bezorgen. Als hij zijn gedachten over een bepaald artikel wil delen (bijvoorbeeld met de persoon die het schreef of over wie het ging), stuurt hij geen e-mail of ‘appje’, maar krabbelt hij zijn ongezouten mening met een stift op het artikel en verstuurt het via de post.

Nick Fuentes is geen ‘household name’. Wie niet vertrouwd is met uiterst rechtse politiek, kent hem allicht niet. Wie niet op het internet zit, kent hem zeker niet. Dat een 76-jarige digitale analfabeet niet weet wie de leider van een groep online ‘trolls’ die sociale media onveilig maken is, is dan ook meer dan waarschijnlijk.

Herinnering

Betekent dit dat Trump vrijuit gaat? Neen, dat niet. Fuentes heeft dan misschien geen naam die klinkt als een klok, West heeft die wel. Dat de voormalige president niet op de hoogte was van de controverse die de rapper met zijn anti-Joodse statements had veroorzaakt, is dan ook eerder onwaarschijnlijk.

Bovendien – en misschien wel vooral – illustreert de infiltratie van Mar-a-Lago door de Groyper-voorman de klungelige aard van de Trump 2024-campagne. Dat een marginaal figuur als Fuentes kon aanschuiven voor een privémaaltijd met de voormalige (en misschien wel toekomstige) president van de Verenigde Staten, is een (onaangename) herinnering aan de chaos die tussen 2017 en 2021 heerste in het Witte Huis. De kritiek op zijn regering, die Trump tijdens deze periode moest verduren van zijn eigen achterban, kwam steeds op dezelfde neer: een gebrek aan focus en discipline, een onduidelijke hiërarchie en een free for all-mentaliteit.

MAGA-mantel

Dat het ondertussen beruchte avondmaal wellicht niet de laatste keer is dat Trump de Republikeinse Partij in verlegenheid brengt, is volgens de partijbonzen geen mogelijkheid, maar een zekerheid. Of het dinertje de man zelf veel schade berokkent met het oog op de voorverkiezingen van volgend jaar, valt nog te bezien. De toekomstige streken van de oud-president werden in zekere zin immers al verdisconteerd door de Republikeinse kiezers: er zijn maar weinig gebeurtenissen die nog een bijkomende negatieve (of positieve) invloed kunnen hebben op iemands oordeel over Joe Bidens voorganger.

Maar Trump-moeheid kan optreden, zelfs bij de meest loyale partijsoldaten. Het enige wat dan ontbreekt voor een totale implosie van de Trump-campagne, is de aanwezigheid van een geloofwaardig, electoraal levensvatbaar alternatief. Een man of vrouw die de MAGA-mantel kan opnemen. (We’re looking at you, Ron DeSantis.)

Nick Fuentes

Kanye West, Donald Trump en Adolf Hitlers ‘verlossende eigenschappen’