Wat een sportjaar was 2022! Er waren ooit tijden waarin één Belgische sporter zo met kop en schouders boven de anderen uitstak dat iedereen al weken op voorhand wist wie gelauwerd zou worden voor de Sportman of Sportvrouw van het jaar. Er waren ooit tijden waarin we voor die trofee genoegen moesten nemen, wanneer iemand een Europese titel en een Olympisch diploma behaalde. Die tijden liggen echter ver achter ons.

Belgische kleppers

Nafi Thiam en Remco Evenepoel wonnen, terecht, de trofee. Maar de Olympisch kampioen Bart Swings en wereldkampioene Lotte Kopecky hadden even terecht gewonnen. Beiden behaalden, net als Thiam en Evenepoel, het afgelopen jaar meerdere mooie titels. U en ik mochten ervan genieten. En wat nog beter is: we zullen er de komende jaren nog van kunnen genieten. Net als van andere grote kleppers. Wout Van Aert, Nina Derwael, Loena Hendrickx, Stijn en Hanne Desmet, Bashir Abdi, Matthias Casse, Nina Sterckx, … Werkelijk, we zullen ogen en tijd te kort komen om ze allemaal te zien schitteren.

En dan heb ik nog geen enkele ploegsport genoemd. De Belgian Tornados lopen gretig nog wat rondjes mee en de Yellow Tigers zijn aan een remonte bezig en mogen zich dit jaar tonen op het EK in eigen land. De Red Lions zitten op dit moment in India om hun wereldtitel te verdedigen en een pack Red Wolves, onze nationale handballers, zijn hongerig naar winst en glorie.

De kater in Qatar

Ben ik nog iets vergeten…? Voetbal, misschien. Na de kater in Qatar lijkt iedereen zich maar wat graag onder te dompelen in de vergetelheid van kerstfeestjes en nieuwjaarsdrinks. Al priemde er door die waas van voornemens en felicitaties plots een nieuwtje: Roberto Martinez wordt opnieuw bondscoach. Van Portugal. Hij spreekt op de eerste persconferentie lovende woorden over de talentvolle generatie spelers waar hij mee zal werken – dat klinkt bekend. Hij spreekt over ‘beginnen aan een proces’ – klinkt ook bekend.

Martinez krijgt natuurlijk de onvermijdelijke kritische vragen over zijn rol bij België. De beste stuurlui staan aan wal en de beste coaches zitten in de zetel. Martinez weet dat. Met zijn gebruikelijke rust pareert hij dus de vragen. België was jarenlang nummer één van de wereld. Hoe goed wil je het hebben? ‘Ja, maar’, denken u en ik, ‘met zo’n talentvolle generatie was het helemaal niet moeilijk om jarenlang op nummer één te staan. We hadden dat zelf ook kunnen doen. En wij hadden gehoopt op een titel.’

Stilletjes – of bij sommigen luidop – hoor je ook de hoop dat het tussen Martinez en Portugal niets wordt. Dat Portugal niet jarenlang de nummer één van de wereld zal zijn en een derde plaats op een WK zal bemachtigen. Ik voel het ook. Het is misschien eigen aan de beste stuurlui om wat rancuneus te zijn. Ach, we hebben zoveel sportweelde voor de boeg dat we dat tandengeknars maar beter achterwege laten. En dus, beste Roberto Martinez, een gelukkig nieuwjaar en geniet van Portugal. Intussen gebruiken wij onze ogen en tijd voor de spannende sportmomenten die de Belgische kleppers dit jaar zullen serveren. Het wordt vast een mooi nieuw jaar.

Nina Sterckx

De beste stuurlui zijn rancuneus: Roberto Martinez verhuist naar Portugal