Naar aanleiding van een recent schandaal rond giften aan de goede doelen van Prins Charles, graven we in het verrassende verleden van bin Laden en zijn recent geliquideerde opvolger.

Wat kan de 73-jarige Prins Charles van Groot-Brittannië nog doen met zijn leven? Zijn moeder is still going strong en zoon William zit in de startblokken om haar op te volgen.

Misschien daarom wil hij zich profileren als meest woke lid van een koningshuis ooit. Bijvoorbeeld door te pas en te onpas onheil te prediken over het klimaat. Dat hij zelf in drie kastelen woont en over een vloot privévliegtuigen en limousines beschikt, who cares. Rangen en standen moeten er zijn.

Arabische miljardairs

Kapitalen in verantwoorde goede doelen pompen onder jouw naam is ook een idee. Gelukkig onderhoudt het Britse koningshuis warme banden met zo’n beetje iedere Arabische miljardair. Ontvang die sjeiks op een kasteel, ga met ze op de foto en voor je het weet brengen ze boodschappentassen vol bankbiljetten mee. Als journalisten daarover beginnen, zoals nu, kun je ze niet meer in de Tower laten gooien. Een duurbetaalde staf managers moet de schade beperkt houden: ‘De Prins had heeft er zelf niks mee te maken,’ en ‘de Prins doet alleen wat zijn adviseurs hem zeggen.’

De Engelse liefdadigheidswaakhond was maar liefst twee onderzoeken gestart naar die boodschappentassen, maar deze onderzoeken zijn uiteraard zonder enig resultaat weer gesloten. Er loopt nog wel een politieonderzoek naar een ‘cash-for-honours’ schandaaltje: een voormalige assistent van de Prins zou een Saoedische miljardair een ridderschap en een Brits paspoort hebben beloofd. Even gul storten op de rekening van de stichting en Bob’s your uncle – de Britse versie van ‘kat in ’t bakkie’. De Prins weet uiteraard van de prins geen kwaad.

Halfbroers van Osama

Nu zijn de persmuskieten weer op het spoor van sjeiks met een verkeerde achternaam: twee halfbroers van Osama bin Laden blijken ook cash te hebben gebracht. Dat was in 2013, twee jaar na het onverwachte overlijden van Osama. Eén van hen, Bakr bin Laden, was te gast op Clarence House, de residentie van de Prins aan de Mall in hartje Londen. Waar je iedere dag de Changing of the Guards uit het raam kan volgen, al betwijfel ik of Prins Charles dat doet.

Opnieuw moest het pr-apparaat van het koningshuis in een hogere versnelling om de zaak recht te breien. Er werd nog maar eens benadrukt dat de bestuursleden van de stichtingen alle beslissingen nemen, niet de Prins. En er werd een slimmigheidje bedacht om hem uit de wind te houden. Zijn liefdadigheidsclub zou het geld hebben aangenomen om ‘te vermijden dat de familie Bin Laden in een kwaad daglicht zou komen te staan’… De bestuursleden waren van mening dat ‘de daden van de vroegere leider van Al-Qaida niet de hele familie mochten beschadigen’.

Osama en Obama

En als je zou denken dat Arabieren de woke agenda van de Prins Charles Stichting vooral steunen om er iets voor terug te krijgen – al is het maar een kiekje met de Prins en zijn vrouw – dan heb ik nieuws. Uit papieren die Navy Seals uit het huis van Osama bin Laden in Pakistan meenamen, bleek dat deze Prince of Darkness bijkans nog woker was dan de Prins van Wales. Hij deelde bijvoorbeeld volledig diens klimaatalarmisme.

In persoonlijke boodschappen vroeg Osama bin Laden het Amerikaanse volk om president Obama te helpen in zijn strijd tegen ‘catastrofale klimaatverandering’ en een ‘bewuste keuze te maken om de mensheid van de schadelijke gassen te redden die het voortbestaan bedreigen’.

Je verwacht het niet, ’s werelds meest gevreesde terrorist zij aan zij met Greta Thunberg. Maar Bin Laden was in zekere zin meer een product van het westen dan van het oosten. Hij mocht dat westen haten als vijand van de islam, maar leek het met sommige radicale westerse opiniemakers toch eens. Misschien omdat die hun haat voor het westen evenmin onder stoelen of banken staken?

De politiek van gekwetstheid

Zoals Israëlhater Noam Chomsky en Amerikahater Robert Fisk. Beiden worden door Bin Laden geciteerd in zijn geschriften, en net als zij was hij een fervente aanhanger van complottheorieën, bijvoorbeeld over ‘Big Media’. En om nog iemand te noemen: veel uitspraken van Osama bin Laden zijn volledig inwisselbaar met die van radicale filmmaker Michael Moore. Bijvoorbeeld als het gaat over de winsten van grote bedrijven door de oorlog in Irak.

Bin Laden was vooral een man van de ‘politics of grievance’ – de politiek van gekwetstheid; niet toevallig een kernwaarde van de latere woke ideologie. Wij als islamieten worden in het westen alleen maar beschimpt en gekwetst, en zelfs op ons eigen grondgebied. Maar nu slaan we hard terug, zo zullen we respect terugwinnen. Ik herinner me veel commentatoren die niet lang na 9/11 op dezelfde manier het westen de schuld gaven. Bijvoorbeeld in The Guardian: ‘de aanval op het WTC was een brute afrekening met het Amerikaanse imperialisme en met Amerika’s geopolitieke misdaden…’

Om bin Ladens terreur achteraf te zien als de gewelddadige voorloper van wat woke zou gaan heten, vereist geen extreme hersengymnastiek.

Zawahiri en de westerse waarden

Vorige week werd de opvolger van Bin Laden als leider van Al-Qaeda, Ayman al-Zawahiri, in opdracht van president Biden geliquideerd in Kaboel. Waar hij dankzij deze zelfde president al geruime tijd in volledige vrijheid te midden van familie verbleef. De Egyptische oogarts – net als Bin Laden van goede familie – was diens rechterhand én de ideoloog van Al-Qaeda. De globalisering van islamistisch geweld was vooral zijn idee. En hij schreef het Al-Qaeda handvest uit 1998: ‘Jihad tegen Joden en kruisvaarders’.

Later in datzelfde jaar vonden de bomaanslagen plaats op Amerikaanse doelen in Afrika, waarbij honderden Afrikanen het leven lieten. Al-Zawahiri was fel gekant tegen de waarden van de westerse samenleving en democratie in het algemeen. Hij verklaarde alle democraten met plezier over de kling te willen jagen, vooral Joden en Amerikanen.

De oogarts zag in dat de morele wanorde en de zelfhaat van het Westen, zoals ook belichaamd in de huidige woke ideologie, nieuwe kansen bood voor Al-Qaeda. Vooral om aanstaande jihadisten te overtuigen. In de oeverloze discussies over vrijheid van meningsuiting en censuur in het westen koos Al-Zawahiri steevast partij voor het woke deel van onze elite, dat het woord islamofobie in de mond ligt bestorven en fascisme roept zodra iemand westerse waarden verdedigt.

De witte man en de Jood

Naar aanleiding van de massamoord op de redactie van Charlie Hebdo zwaaide Al Zawahiri de jihadisten alle lof toe. Hij sprak opnieuw over de eindeloze beledigingen aan het adres van de islam. ‘Politics of grievance’ in optima forma. Maar ook een echo van de woke reacties op Charlie Hebdo in het westen. Waren die cartoons nou wel nodig? We kunnen moslims toch niet zomaar beledigen? Pavlov reacties van een bepaalde, op tv oververtegenwoordigde elite, die na bijna iedere islamistische aanslag begint te ja-maren en zich daarmee tegen de idealen van vrijheid en democratie keert.

Al-Zawahiri wist perfect de woke neuroses van het westen uit te buiten. Het mooiste voorbeeld was zijn reactie op de aanslag van ISIS-terrorist Omar Mateen op een gay-bar in Florida. Mateen schoot 49 mensen dood en verwondde er 53.

Al-Zawahiri prees de terrorist voor zijn buitengewoon hoge score qua slachtoffers onder de Amerikaanse bevolking. Maar hij las Mateen ook de les. Dat hij homo’s had uitgekozen was fout, want ‘het is beter een plek te zoeken waar geen specifieke minderheidsgroepen komen.’

Bovendien had de man van ISIS zijn bloedwerk verricht op een avond waarop vooral Latino’s de bar bezochten. Een strategische misser. Er is immers maar één woke verantwoord doel voor terroristische aanslagen: de hetero witte burger. Ok, en Joden natuurlijk.

Omar Mateen

Over klimaatactivist Osama bin Laden en woke al Zahawiri

Wederzijdse voordelen van het islamo-gauchisme