In de Verenigde Staten woedt een ware cultuuroorlog, al lees je daar in onze pers niet zoveel over. Eén van de spilfiguren in die strijd is Elon Musk. Opmerkelijk: het zijn vooral de conservatieven zoals Jordan Peterson, die ongeziene culturele overwinningen behalen in plaats van de progressieven: de trans-kritische documentaire ‘What is a Woman?’ bereikte meer dan honderd miljoen kijkers, de boycot tegen onder meer Bud Light, omwille van een transgender campagne, kan misschien het einde betekenen van het Amerikaanse merk. Waarom gebeurt dit nu en kon dat niet vroeger? Woke is met het trans-activisme bij kleine kinderen zwaar uit de bocht gegaan. Het zo open mogelijk blootstellen van de opinies van trans-activisme blijkt de beste manier om het te bestrijden.

Een grumpy conservatieve blogger

Het begon bij een vrij onbekende blogger Matt Walsh, een wat grumpy ethisch-conservatieve katholiek die zijn visie met veel geduld uitlegt, maar zonder rond de pot te draaien, vaak ook met onderkoelde humor. Iemand die dingen uitlegt zoals een welbespraakte bezorgde vader het zou doen en op een manier waarop je vaak denkt, ‘daar zit iets in’! Zijn favoriete stokpaardje: de verdediging van het traditionele gezin. Zijn kenmerken: zijn geruite hemden, zijn volle baard, zijn pokerface. Twee jaar geleden zouden zelfs zijn meest fervente fans enkel dromen van de maatschappelijke invloed die hij ondertussen heeft weten te bereiken.

Begin vorig jaar publiceerde Matt Walsh het trans-kritische en hilarische kinderverhaal ‘Johnny the Walrus’: de bestseller verhaalt over een jongen die een walrus wil worden en daarbij plots steun krijgt van een legertje volwassenen die hem daarvoor willen opereren. Niet veel later discussieerde Walsh met twee transpersonen en een transexpert in de talkshow van Dr. Phill, waar hij de vloer aanveegde met de ‘they/them’ voornaamwoorden door schertsend voor hemzelf de voornaamwoorden ‘handsome/brillant’ te suggereren. Beide acties zorgden al voor een schokgolf, maar dat was nog niets vergeleken met wat nog zou komen.

What is a woman?

In juni 2022 kwam de documentaire ‘What is a woman?’ uit. De titel is ook de centrale vraag, ‘what is a woman?’, die Walsh doorheen de film stelde aan academici, artsen, psychologen, activisten, transgenders en gewone mensen: meestal kreeg hij circulaire of ontwijkende antwoorden, zoals ‘een vrouw is wie zich een vrouw voelt’. Daarop bleef hij doorvragen met ‘maar wat ís een vrouw dan?’, zonder te discussiëren of zijn eigen mening te geven. De wanhoop voorbij vroeg Walsh aan een trans-expert of hijzelf een vrouw kon zijn als hij zich zo zou voelen, waarop het antwoord positief was. Je verzint het niet.

Op zeker moment neemt Walsh het vliegtuig naar Afrika en stelt de vraag aan enkele Masai, die nog nooit van transgenderes gehoord hadden en geen enkel taboe tonen om het verschil tussen man en vrouw uit te leggen (kijk hier). De keerzijde van de transgender-rage wordt vertolkt door een transgender met spijt, en de moedige zwemster Paula Scanlan getuigt, in de film nog anoniem, van de hoogst onwelkome aanwezigheid van de wereldbekende transgender Lia Thomas in haar vrouwenteam. Aan het einde van de film beantwoordde mevrouw Walsh de vraag ‘What is a woman?’ met een directe duidelijkheid, typisch voor een welbewuste vrouw met belangrijkere dingen aan haar hoofd dan het filmen van een documentaire.

Woke greep op samenleving

De documentaire is ernstig en hilarisch tegelijk. In een achterafgesprek met Jordan Peterson getuigde Walsh over de moeilijkheden tijdens het filmen: hij mocht bij het stellen van vragen nooit in discussie te gaan, wel doorvragen, zodat de inconsequenties van het woke-verhaal snel naar boven kwamen.

Als blogger in het oog van heel wat maatschappelijke controverses was Walsh er goed op voorbereid om transactivisten met wel erg afwijkende en onredelijke uitspraken te ontmoeten, toch verwachtte hij niet de heftigheid waarmee de transgenderideologie gewone mensen al in de greep had, en die je merkt aan hun reacties in de film. Vijf of zeker tien jaar geleden zouden de resultaten radicaal anders zijn geweest. Maar, ook vandaag zouden de resultaten wellicht weer anders zijn.

Bud Light transgender boycot

Na de film bleef het niet stil, zoals al beschreven bij Doorbraak: Bud Light, populair biermerk in de VS, maakte begin dit jaar reclame met de bekende transgender Dylan Mulvaney. En supermarktketen Target verkocht transgenderspullen. Daarop kwam in beide gevallen een langdurige boycot die hen al miljarden kostte en waar ze maar niet uit te lijken komen: de greep van woke op de samenleving lijkt te lossen. ‘What is a Woman?’ heeft daar zeker een hoofdrol in gespeeld, alsook een groep conservatieve influencers waaronder Jordan Peterson, Ben Shapiro en zoals we zullen zien Elon Musk. Het lijkt erop dat de boycot niet zomaar zal stoppen: gewone mensen zijn het transactivisme zo beu als koude pap.

Toch probeert de mainstream zo lang mogelijk het debat tegenhouden, door niet over de film te praten, of als ze over de film praten, de naam niet te vernoemen. Het gevolg daarvan kan je al met één blik zien op Rotten Tomatoes: de bekende filmrecensie-site toont een audience score van 86%, uitgaande van meer dan tienduizend ratings van gewone mensen. De audience score van professionele filmcritici is maar iets lager – 84% – gebaseerd op een luttele zes (!) filmcritici. Filmcritici durven de succesfilm niet eens officieel te bekijken en te bespreken.

De Twitter-controverse

Een jaar na de release van ‘What is a woman?’ werd Elon Musk benaderd door DailyWire, het platform achter Ben Shapiro, Matt Walsh en nu ook Jordan Peterson. DailyWire vroeg om de film op de eerste dag van ‘Pride-month’ (tegenwoordig steeds minder voor klassieke holebi’s, steeds meer voor trans), begin deze maand dus, voor één dag gratis te tonen op Twitter. Musk ging er meteen mee akkoord en wilde er, tegen betaling, zelfs een groot Twitter-evenement van maken.

Dat was buiten de woke activisten in hoge functies bij Twitter gerekend, die blijkbaar hun eigen carrière veil hadden om de documentaire tegen te houden. Toen de film gedeeld werd, kwam er meteen een waarschuwing op en kon niemand de inhoud bekijken. Elon Musk greep uiteindelijk persoonlijk in, waarna de censuur ongedaan werd en een aantal mensen hun job kwijtraakten. De censuurpoging maakte dat nog meer mensen de film wilden zien, waardoor de campagne een nog groter succes werd.

Vrije meningsuiting tegen woke

Kortom, woke kreeg een soort tegenstand dat het niet gewend is te krijgen en verliest de cultuurstrijd op enkele fronten: ‘What is a Woman?’ is nu misschien wel de meest bekeken documentaire aller tijden, mensen krijgen terug de moed om de waarheid te zeggen en tegengas te geven. Activisten zijn zich er ergens wel van bewust dat ze met open vizier enkel maar te verliezen hebben, vandaar hun weigering tot een open debat.

Cultuur is niet meer exclusief van progressief, hoewel de mainstream media, bij ons of in Amerika, nog altijd zo lang mogelijk zo min mogelijk informatie zal geven over deze gebeurtenissen. Daarom moeten wij er zoveel mogelijk over praten en vooral onze kinderen ertegen beschermen, zoals beschreven in een vorig artikel bij Doorbraak: Transgender-rage bij jonge meisjes blijft duren.

Op het moment dat we dit schrijven is ‘What is a woman’ nog hier te bekijken.

Paula Scanlan

‘What is a woman’: hoe conservatieven cultuuroorlog kunnen winnen met een simpele vraag