Vandaag, donderdag lag in de kamer de wet op de verplichte vaccinatie in de zorg ter stemming, maar die werd intussen opgeschoven naar volgende week. De wet is het troetelkindje van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke, die door sommige coalitiepartners met graagte en door anderen met zand in het hart zal gestemd worden. Maar het zwalpende Vivaldi-schip moet koste wat het kost drijvend gehouden worden en de ego-honger van de minister dient gestild, ook al is daarvoor een wet nodig die 700.000 zorgverstrekkers ronduit discrimineert.

Een verplichte vaccinatie in de zorg is een probleem om verschillende redenen. De belangrijkste daarvan is van wetenschappelijke aard: we weten dat de bestaande vaccins tegen Covid19 niet beschermen tegen transmissie. Met andere woorden: je doet het niét voor een ander. Bovendien blijkt uit recent onderzoek dat de boosters al na 6 tot 8 weken hun efficiëntie verliezen. Het boosteren wordt in de VS nu zelfs afgeraden, daar gaf Dr Peter Marks van de Food and Drug Administration (FDA) in een interview aan dat het voortdurend boosteren contra-indicatief is omdat het nog altijd gebaseerd is op de Wuhan-variant. Temeer omdat dit het virus onder druk zet zodat meer virulente varianten zichzelf uitselecteren met nog meer ellende tot gevolg.

De wetenschap zegt dus duidelijk dat dit een straatje zonder eind is, of zoals dr. Marks van de FDA het tegen Reuters zei: ‘De huidige strategie van het om de zoveel maanden boosteren is niet houdbaar‘.

Onwerkbare wet

Dus wanneer een vaccin niet werkt tegen transmissie en besmetting en je om de zes weken een booster nodig hebt, is deze wet van Vandenbroucke niet alleen overbodig maar ook onwerkbaar. Dan is de vraag niet of je een verplichting moet instellen, maar wel of er niet iets grondig mis is met dat wat een vaccin zou moeten doen: langdurige bescherming geven. De vergelijking met het verplichte hepatitisvaccin dat telkens weer terugkomt bij de verdedigers van de prikplicht is evenzeer wetenschappelijke onzin. Het hepatitisvaccin heeft zijn deugdelijkheid over vele jaren bewezen en de nevenwerkingen op korte en lange termijn zijn gekend.

En zo komen we bij een tweede belangrijke reden waarom die verplichte vaccinatie in de zorg niet alleen onzin is, maar waarom het ook helemaal niet gaat werken: mensen die in de zorg werken en vooral dan zij die in de eerste lijn staan in de ziekenhuizen zien nu met eigen ogen de patiënten binnenkomen met schadelijke bijwerkingen van de Covid19-vaccins. Hoewel in ziekenhuizen en bij dokterspraktijken de samenzwering van de stilte heerst, komen nu mondjesmaat de getuigenissen naar boven van zorgverstrekkers die niet langer willen zwijgen. Die omerta is er nog vaak omdat velen bang zijn om hun job te verliezen wanneer ze openlijk spreken.

Task force

De zorgverstrekkers hebben zich verenigd in Legal Hearts en Care for Freedom en verzamelen getuigenissen van artsen, verpleegkundigen, cardiologen, neurologen en psychologen. Daaruit blijkt onder meer dat cardiologen een duidelijke stijging zien van het aantal hartproblemen na vaccinatie. De lijst van onder de mat geschoffelde problemen is lang: van trombose en neurologische problemen tot ernstige oogaandoeningen. Deze getuigenissen van zorgverleners die binnenkomen bij de twee verenigingen lopen in de duizenden en doen vermoeden dat de onderrapportage van de bijwerkingen enorm is. Uiteraard is het altijd moeilijk om de rechtstreeks oorzaak hiervan bij de vaccinatie te leggen; maar er zijn criteria om dat te duiden. Hoog tijd om daar eens een task force op te zetten.

Het is duidelijk dat vele zorgverstrekkers met wat ze zien in hun dagelijkse praktijk geen zin hebben in een potje Russische roulette. Daarnaast zijn er ook mensen die gewetensbezwaren hebben tegen het prikken om religieuze of filosofische redenen. Anderen hebben medische redenen om een prik te weigeren. Hen toch dwingen om dit vaccin te nemen op straffe van ontslag is een aanslag op hun individuele patiëntenrechten en op hun recht op zelfbeschikking. Het resultaat zal zijn dat naar schatting 70.000 van de zorgverstrekkers er mogelijk het bijltje bij zullen neergooien en uit de zorg zullen stappen. De capaciteit van de zorg zal verder onder druk komen en mogelijk in elkaar storten bij gebrek aan handen aan het bed.

Het scenario dat zich dan ontrolt is voorspelbaar: er zal een noodtoestand worden afgeroepen, waarna Frank Vandenbroucke bij koninklijk besluit de macht automatisch naar zich toe kan trekken en weer een volgende lockdown kan afkondigen. Alleen de leden van de Kamer kunnen die vicieuze cirkel vandaag stoppen. Vraag is of er nog genoeg onafhankelijk denkende Kamerleden bestaan die in overeenstemming met hun geweten de zweep van hun partij naast zich neer durven leggen.

Peter Marks

Prikdiscriminatie in de zorg